Προσεγγίζοντας με σύνεση και υπευθυνότητα το μείζον εθνικό πρόβλημα του προσφυγικού, η Νέα Δημοκρατία απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι η παράταξη που προτάσσει το εθνικό έναντι του κομματικού συμφέροντος και λειτουργεί πάντα με αίσθημα εθνικής ευθύνης.
Η Νέα Δημοκρατία πρωτοστάτησε για να γίνει η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σκοπό να χαραχτεί μια ενιαία εθνική γραμμή.
Προσήλθε σ’ αυτόν το διάλογο με διάθεση πραγματικά να συνεργήσει στην αντιμετώπιση του μείζονος αυτού εθνικού προβλήματος, αλλά δεν πρόκειται να εκχωρήσει στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Τσίπρα λευκή επιταγή.
Είναι ευθύνη της κυβέρνησης η παρουσίαση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου διαχείρισης του προσφυγικού και υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, ένα τέτοιο ορθολογικό σχέδιο, να το στηρίξουν.
Ναι, η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη να αντιμετωπίσει τις προσφυγικές ροές που έχουν γίνει πλέον ανεξέλεγκτες, γιατί αυτό το μείζον εθνικό πρόβλημα υπερβαίνει την ίδια τη χώρα και η αντιμετώπιση του περνάει αναντίρρητα μέσα από το πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης.
Όμως, αυτή η αδήριτη όντως πραγματικότητα δεν αναιρεί τις εγκληματικές ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που υιοθέτησε αρχικά την τακτική των «ανοικτών συνόρων» για να φτάσει σήμερα να προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, δια του αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος ομολόγησε ότι το προσφυγικό πρόβλημα θα το ζούμε στο πετσί μας για αρκετά χρόνια!
Με άλλα λόγια, ο κ. Μουζάλας μάς προϊδέασε με ειλικρίνεια για το τι θα επακολουθήσει, καθώς είπε ότι ζούμε τις πρώτες στιγμές ενός μεγάλου σεισμού. Ωστόσο, δυστυχώς, σύμφωνα επίσης με τον ίδιο, ο σεισμός δεν έχει φτάσει στη φάση της κορύφωσης του, χωρίς να υπολογίζουμε τους μετασεισμούς που θα ακολουθήσουν.
Με την πιο ανίκανη και καταστροφική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος στη νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας, θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς ο Θεός να βάλει το χέρι του!
Όμως, συν Αθηνά και χείρα κίνει. Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να φύγουν, πριν βιώσουμε την απόλυτη εθνική τραγωδία, δοθείσης και της τραγικής κατάστασης της οικονομίας, και με την πολυαναμενόμενη αξιολόγηση να πηγαίνει πλέον στις καλένδες.
