Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Σχέδιο ειρήνευσης στην Ουκρανία, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των απαιτήσεων της Μόσχας, που όλα δείχνουν ότι συμφωνήθηκε στα βασικά του σημεία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν στην Αλάσκα, προωθεί η Ουάσιγκτον ερήμην της Ευρώπης, που καλείται να πληρώσει το …μάρμαρο.
Όλα όσα έχει απαιτήσει κατά καιρούς ο Πούτιν, προκειμένου να σταματήσει τον επιθετικό του πόλεμο στην Ουκρανία, φαίνεται ότι τα ικανοποιεί ο Τραμπ, με το σχέδιο των 28 σημείων, που ετοίμασε το κλειστό επιτελείο του Λευκού Οίκου, παραγνωρίζοντας τόσο τον Ζελένσκι, που καλείται να το αποδεχθεί στο σύνολό του, όσο και τις Βρυξέλλες που πιάστηκαν στον ύπνο για μια ακόμη φορά.
Οι κινήσεις αυτές στη διεθνή σκακιέρα, έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με όσα συνέβησαν τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και τότε η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε περίπου ανενόχλητη στην Τσεχοσλοβακία, και εν συνεχεία στην Πολωνία, που την μοίρασε με την Σοβιετική Ένωση. Την ίδια ώρα ο Χίτλερ έκανε με τον Στάλιν το Σύμφωνο Μολότωφ- Ρίμπεντροπ, αφήνοντας προσωρινά εκτός της αγγλογαλλικής συμμαχίας, την Μόσχα.
Στην Ελλάδα το φερέφωνο της Μόσχας, ο Ν. Ζαχαριάδης με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, αρχικά τάχθηκε υπέρ των αγωνιζομένων Ελλήνων κατά του φασισμού, και εν συνεχεία όταν του τράβηξαν το αφτί οι Σοβιετικοί, έκανε στροφή 180 μοιρών και με νεότερες δηλώσεις του αποκήρυξε τον αγώνα των Ελλήνων εναντίον των εισβολέων, στα ελληνικά εδάφη.
Στις μέρες μας ο εισβολέας είναι η Ρωσία, του αυταρχικού καθεστώτος Πούτιν, που έχει ήδη καταλάβει στα τέσσερα χρόνια του πολέμου, το 20% του ουκρανικού εδάφους, επικαλούμενη την προστασία κάποιων μειονοτήτων, που ζουν σε αυτή την περιοχή.
Με βάση την κυοφορούμενη συμφωνία, που ετοίμασε ο businessman Τραμπ, το Κίεβο καλείται να υπογράψει μια ταπεινωτική για την χώρα συμφωνία, που επιβάλει εκλογές στην Ουκρανία εντός 100 ημερών, και παράδοση εδαφών, που η Ρωσία δεν έχει καταλάβει.
Η δέσμευση της Μόσχας να μην επιτεθεί εκ νέου στο Κίεβο με την εγγύηση Τραμπ, θα έλεγε κανείς ότι είναι έωλη, μιας και αντίστοιχη συμφωνία υπήρξε και στο παρελθόν το 1994 στη Βουδαπέστη, όταν ο προκάτοχος του Πούτιν, ο Γέλτσιν είχε αποσπάσει τα πυρηνικά από την Ουκρανία, με αντάλλαγμα την εγγύηση της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.
Συμφωνία, που δεν τίμησε ο Πούτιν επικαλούμενος την προστασία της ρωσόφωνης μειονότητας στις περιοχές ,που κατέλαβε εν συνεχεία, με διάφορα έωλα προσχήματα. Τακτική Χίτλερ παρ όλο ότι κατηγορεί ως ναζιστή τον Ζελένσκι, που ειρήσθω εν παρόδω έχει εκλεγεί δημοκρατικά, ενώ ο ίδιος έστειλε στον άλλο κόσμο άρον-άρον τον πολιτικό του αντίπαλο Ναβάλνι.
Ζητούν από την Ουκρανία να αποδεχθεί απώλεια εδαφών στο σύνολο της Κριμαίας, Ντονέτσκ, Λουχάνσκ με την συμπερίληψη περιοχών, που ακόμη δεν έχουν καταλάβει οι Ρώσοι. Στη Χερσώνα, Ζαπορίζια θα κρατήσουν μεγάλο ποσοστό του εδάφους τους, στη γραμμή, που βρίσκονται σήμερα οι εχθροπραξίες. Επίσης να αποδεχθούν συνεκμετάλλευση με 50-50% του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια.
Όλα αυτά υπό την προσωπική εποπτεία του Τραμπ, που θα εισπράξει για λογαριασμό των ΗΠΑ το 50% των κερδών από τα 100 δις, που θα δοθούν από τα παγωμένα ρωσικά κεφάλαια, που έχουν κατακρατήσει οι Ευρωπαίοι, από την έναρξη της επίθεσης της Μόσχας στην Ουκρανία.
Και για να πουλήσει την άνευ όρων στην ουσία παράδοση του ηττημένου στον νικητή, ο Τραμπ απαιτεί να υπογραφεί η εν λόγω συμφωνία, έως τις 27 Νοεμβρίου, ημέρα της εορτής των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ, για να την εμφανίσει στο εσωτερικό του μέτωπο, ως επιτυχία ειρήνευσης στην πολύπαθη Ουκρανία.
Από την άλλη πλευρά έχουμε την άλαλη Ευρώπη, που συνεδριάζει και αποφασίζει να προχωρήσει σε εξοπλισμούς ενός τρις, χωρίς να γνωρίζει κανείς, αν θα καλύψουν να αμυντικά τις χώρες μέλη της Ένωσης, να μην μετέχει στα σχέδια Τραμπ για την Ουκρανία, και ταυτόχρονα να καλείται να πληρώσει τα σπασμένα, πέραν των όσων έχει καταβάλει έως τώρα.
Παρακολουθούμε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να μοιράζει αφειδώς δισεκατομμύρια, άλλα για εξοπλισμούς και άλλα για επενδύσεις στις ΗΠΑ, που διαπραγματεύτηκε σε ένα διάλειμμα του γκολφ του πλανητάρχη στη Σκωτία και παράλληλα ως μη όφειλαν οι Ευρωπαίοι, να βάζουν στο παιχνίδι την Τουρκία, που έχει καταργήσει κάθε έννοια δημοκρατίας, κράτους δικαίου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την Άγκυρα να παίζει σε δύο ταμπλό, ανάμεσα στον Πούτιν και τον Τραμπ, που σήμερα εμφανίζονται ως ακτύπητο δίδυμο στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η εμπιστοσύνη του ευρωπαίου πολίτη σε αυτό το γραφειοκρατικό και ταυτόχρονα αναποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης της εξουσίας από τις Βρυξέλλες, αποδυναμώνει κάθε έννοια ευρωπαϊκής συμπόρευσης, μιας και αναπτύσσονται κάθε λογής αντιρροπες δυνάμεις.
Με πόλεμο ή με μονόπλευρη ειρήνη στην Ουκρανία, η Ευρώπη θα βγει χαμένη οικονομικά, με 100 δις άμεσα καταβλητέα, που αποφάσισε ερήμην της Ε.Ε. ο Τραμπ, αλλά και από πλευράς απώλειας ισχύος, μιας και θα καταστεί μη υπολογίσιμη δύναμη …
