του Χρήστου Πατούχα, Δημοτικού Συμβούλου Δήμου Πατρέων
Και αίφνης η Κυβέρνηση θέλει να υλοποιήσει την πλήρη και διά παντός ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, (στο πλαίσιο της εξάρτησης ολόκληρης της Ε.Ε.), από τις Ηνωμένες Πολιτείες του κ. Τράμπ. Καμία έκπληξη. Η πολιτική πρόθεση είναι ούτως ή άλλως γνωστή. Το σχέδιο περιλαμβάνει βεβαίως την εκχώρηση ενεργειακών πηγών και ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας μας στις κυρίαρχες Αμερικάνικες εταιρείες- ομίλους που δραστηριοποιούνται στους αντίστοιχους τομείς. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν ανταλλάγματα, προφανώς δεν υπάρχουν, διαφορετικά θα ήταν άλλη η ατζέντα της προπαγάνδας.
Η «φτήνια» των επιχειρημάτων, ότι τα οικονομικά οφέλη θα είναι ο ΦΠΑ και η φορολογία της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας, δεν πείθει ούτε τους ίδιους τους προπαγανδιστές, προφανώς ούτε τους αφελείς. Οι ίδιοι, την επόμενη στιγμή κατ’ ιδίαν, δέχονται ότι είναι η εφαρμογή της δεδομένης πολιτικής που έχει επιβληθεί πανευρωπαϊκά και στην χώρα μας και ποιοι είμαστε εμείς που θα την αμφισβητήσουμε!
Είναι αυτό μία άποψη που προδίδει όχι μόνο απέραντη υποτέλεια, αλλά κυρίως την έλλειψη οποιασδήποτε αυτοεκτίμησης. Καμία πίστη σε αγώνες, σε οράματα, σε υπερηφάνεια, σε αξιοπρέπεια ακόμα και προσωπική. Καμία πρόθεση να εξασφαλίσουμε το οποιοδήποτε εθνικό συμφέρον. Και προφανώς είναι όλοι έτοιμοι να εκχωρήσουν τα πάντα. Να θυσιάσουν τα πάντα. Όχι μόνο τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της χώρας, αλλά και την αλήθεια και την κοινή λογική!
Ας αντιληφθούμε λοιπόν το όλον πρόβλημα. Αυτό που ήρθε στην επιφάνεια με την ανακοίνωση δημιουργίας «μονάδας υποστήριξης εξορύξεων» στο Παλιό Λιμάνι. Ναι αυτή ήταν η δήλωση, αυτή ήταν και η πρόθεση. Ούτε η ανακοίνωση σας ήταν λάθος, ούτε εμείς καταλάβαμε λάθος! Απλά η άμεση, τσεκουράτη δήλωση του Δημάρχου σας οδήγησε σε μερική, αναδίπλωση. Ναι, πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι ο λαός της πόλης μας, δεν αποδέχεται κανενός είδους χαβούζα ούτε στο παλιό ούτε στο νέο λιμάνι. Αλλά δεν αποδέχεται επίσης να τον ταΐζουν κουτόχορτο. Γιατί εξαπολύθηκαν ήδη οι πληρωμένοι καλοθελητές, «ενημερωτές» της κοινής γνώμης, με τα τάχα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ, αλλά και κομματικά στελέχη και άλλοι «αντιπολιτευόμενοι» πρόθυμοι, να κηρύξουν την εκστρατεία της «ανάπτυξης», αυτήν που εμποδίζουν οι «καθυστερημένοι», οι κομμουνιστές, περισσότερο από όλους ο Δήμαρχος της Πάτρας, που αν δεν υπήρχε η ανάπτυξη θα είχε απογειωθεί και άλλα τέτοια φούμαρα.
Βεβαίως στην Πάτρα, δεν γεννήθηκαν όλοι μετά το 2014. Και γνωρίζουν την «ανάπτυξη» που πέτυχαν οι προκάτοχοι Δήμαρχοι, μάλιστα σε συνθήκες «παχέων αγελάδων». Γνωρίζουν τις εκάστοτε κυβερνητικές ευθύνες για την πλήρη διάλυση της βιομηχανικής παραγωγής και την μαζική ανεργία στην πόλη και την περιοχή. Τότε που δεν ήταν Δήμαρχος ο Πελετίδης. Η προηγούμενη λοιπόν εικοσαετία, δεν έχει να επιδείξει ούτε το μισό έργο της θητείας Πελετίδη, ούτε καν αγγίζει στο ελάχιστο το κοινωνικό έργο της σημερινής Δημοτικής Αρχής, δεν συγκρότησαν δε ποτέ, μία στρατηγική πρόταση για την εικόνα και την ελκυστικότητα της πόλης μας στις επόμενες δεκαετίες.
Τυπικοί διαχειριστές, άχρωμοι τεχνοκράτες, εύκολα θύματα της αφομοιωτικής ικανότητας του συστήματος, ωστόσο πολύ καλύτεροι από την πλειοψηφία των σημερινών εκπροσώπων, που είναι ήδη υποταγμένοι, ήδη ενσωματωμένοι πριν αναλάβουν το οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα, με ελάχιστη και επιδερμική γνώση των κοινωνικών αναγκών και των κοινωνικών εξελίξεων, προφανώς με ανυπαρξία ευαισθησίας και αναστολών, στο να χειροκροτούν και να εφαρμόζουν αλλότρια σχέδια και εντολές.
Είναι δε το ανησυχητικότερο όλων, ότι τα χαρακτηριστικά αυτής της αρνητικής πολιτικής ενσωμάτωσης, διαπερνούν σήμερα ευρύτερα τον πολιτικό χώρο, όχι μόνο τις παραδοσιακά συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Η σύγχυση, ο εύκολος συμβιβασμός, η απουσία ευρύτερου προβληματισμού και επαγρύπνησης, η εξυπηρέτηση ηθελημένα ή αθέλητα των ίδιων συμφερόντων, αφορά ολόκληρο τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο, ακόμα και τον χώρο της αριστεράς.
Και είναι αυτό αποτέλεσμα του όλου πολιτικού ελλείματος, της πολιτικής και των προτάσεων των πολιτικών σχηματισμών της λεγόμενης δημοκρατικής αντιπολίτευσης και της διεξόδου που περιγράφει ή προτείνει. Αλλά και της πολιτικής που επεξεργάστηκε και εφάρμοσε η ίδια την περίοδο της δικής της διακυβέρνησης.
Με απλά λόγια, το τι λες και τι θα προτείνεις, ( και αν προτείνεις και κάτι καλό, πως θα εγγυηθείς ότι θα το κάνεις), είναι πολύ σημαντικότερο από τα πρόσωπα, τις επιμέρους φιλοδοξίες, τις επιστροφές και τις αποχωρήσεις, τον θόρυβο που πολλές φορές γίνεται για να συσκοτίσει την ουσία και την αλήθεια.
Θα αναφέρουμε στο σημείο αυτό, χωρίς περαιτέρω ανάλυση, δύο βασικές παραδοχές:
Η πρώτη:
Η όποια Αριστερά, βαθμολογείται και κρίνεται από το κατά πόσο ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες, από το αν αγωνίζεται για το δίκιο και τα δικαιώματα της κοινωνίας, από τον ανατρεπτικό και όχι τον διαχειριστικό της χαρακτήρα. Πολιτικά εξειδικεύει και αναδεικνύει τι συμφέρει τα λαϊκά στρώματα και τι είναι στρατηγικά εναντίον τους και τους αλυσοδένει.
Η δεύτερη:
Η συζήτηση και ο πολιτικός διάλογος, για συμμαχίες, συνεργασίες, συγκρότηση μετώπων με πρόσκαιρους ή ευρύτερους στόχους, η συζήτηση για την οργάνωση και υπεράσπιση των αγώνων και των διεκδικήσεων της Εργατικής Τάξης, δεν μπορεί παρά να έχει ευρύτερο ανατρεπτικό χαρακτήρα.
Ο πολιτικός στόχος θα είναι πάντα η ριζική αλλαγή υπέρ του κόσμου της εργασίας, όχι η «ομαλή» και χωρίς τριγμούς πολιτική διαδοχή. Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης, ναι, είναι η χειρότερη εκδοχή αστικής διακυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών. Με αντιλαϊκή πολιτική, με σκάνδαλα και διαφθορά. Αλλά υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να εφαρμόσουν την πολιτική Μητσοτάκη. Πάνω στους ίδιους άξονες, εφαρμόζοντας τις ίδιες βασικές επιλογές.
Θα αγνοήσουμε την ιστορία και τα συμπεράσματα της; Η πολιτική της ολιγαρχίας είναι που πρέπει να νικηθεί. Αυτό έχει περιεχόμενο, δεν ξεπερνιέται με καμία πολιτική ουδετερότητα. Και λυπούμαστε για την διαπίστωση, ότι γέμισε ο τόπος «ουδέτερους», συμμάχους του Μητσοτάκη, συμμάχους των στρατηγικών και γεωπολιτικών επιλογών, συμμάχους στην ίδια όχθη της αμερικανοκρατίας και της απώλειας κάθε ίχνους ανεξαρτησίας της χώρας μας.
Είναι προφανές αυτό που εννοούμε. Στο θέμα της εξόρυξης υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, που χρόνια έρχεται και φεύγει, και που τώρα είναι με διθυράμβους στο προσκήνιο, η Κυβέρνηση του Μητσοτάκη και η, δημοκρατική και μη, αντιπολίτευση τα ίδια λένε. Γιατί έχουν αποδεχτεί, πλήρως, την στρατηγική του γεωπολιτικού διαχωρισμού, την πολιτική του πολέμου, την πολιτική των ισχυρών συμφερόντων. Αυτό ισχύει, είτε το αντιλαμβάνεται η «μεσαία τάξη» του πολιτικού συστήματος εδώ στην επαρχία, είτε όχι. Είτε το αντιλαμβάνονται οι δημοσιογραφικές πέννες, είτε όχι. Το σύστημα προπαγάνδας πάντως θα συνεχίσει να ανταμείβει τους συνειδητά πιστούς. Άλλωστε, το ΤΑΙΠΕΔ αποφασίζει. Για τον εθνικό πλούτο και γενικότερα. Και μάλλον δεν ρωτάει κανέναν. Ούτε τους τοπικούς του εκπροσώπους. Για αυτό και ο αιφνιδιασμός και η σύγχυση για την μονάδα υποστήριξης.
Η αλήθεια είναι, πως όσα δις ή τρις κυβικά φυσικού αερίου και αν εξορυχθεί στην περιοχή μας, ο απλός καταναλωτής δεν θα κερδίσει ούτε δεκάλεπτο! Ή μήπως δεν το γνωρίζετε αυτό; Και φυσικά η ανάπτυξη που περιγράφεται από τους προπαγανδιστές, ούτε αληθινή είναι, ούτε όφελος για την κοινωνία. Ούτε κανείς θα συμφωνήσει μαζί μας ότι η ενέργεια είναι δημόσιο αγαθό και είναι δικαίωμα των ανθρώπων.
Και στην ίδια κατεύθυνση οι εκπρόσωποι του «προοδευτικού» χώρου. Μία κυρία, στέλεχος πρώτης γραμμής, λέει «δεν μπορεί ο Πελετίδης να αντιδράει στα πάντα, αλλά ναι, πρέπει να κάνουμε περιβαλλοντικές μελέτες». Άλλος, εκπρόσωπος τεχνικού επιστημονικού φορέα, υπερθεματίζει στην ανάγκη του διαλόγου και του κοινού σχεδίου. Φυσικά ο Δήμος φταίει που δεν γίνεται αυτό. Κουβέντα για τα μεγάλα επίδικα, για το ποιος βλάπτεται και ποιος ωφελείται. Ο πολύ συμπαθής στον γράφοντα Βουλευτής, διατυπώνει ισχυρές επιφυλάξεις αλλά δεν καταγγέλλει το όλον σχέδιο. (Που να ξέρεις και ποιες θέσεις θα διατυπωθούν από τον νέο ηγέτη!). Μαζί με αυτούς φυσικά, Υπουργοί, παράγοντες και επαγγελματίες υβριστές, όπως ο τοπικός πρόεδρος της ΝΔ.
Με κατηγορηματικότητα υποστηρίζουμε, ότι όλοι οι καλοπροαίρετοι και προοδευτικοί άνθρωποι, πρέπει να αντιλαμβάνονται κάθε φορά, το κύριο που θέλει να εφαρμόσει ο αντίπαλος.
Η ανελέητη επίθεση στην Δημοτική Αρχή και στον Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη, έχει σχέδιο και στόχους. Κλιμακώνεται συνεχώς, γιατί η Κυβέρνηση θέλει να υπαναχωρήσει σε κάθε δέσμευση της, (κυρίως να αποδεσμευτεί από την υπογειοποίηση της Σ.Γ.). Θεωρεί την Δημοτική Αρχή εμπόδιο στην ανεξέλεγκτη υποστήριξη των ιδιωτικών συμφερόντων. Θέλει πρωτίστως να εμποδίσει την μεγάλη απήχηση των ιδεών μας στην Αυτοδιοίκηση σε όλη την χώρα. Και σε κάθε περίπτωση θέλει να μειώσει την αντίσταση σε μια πολιτική που εξοντώνει την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Θα το καταλάβουμε; Ή θα πνιγόμαστε συνεχώς στα δευτερεύοντα;
