Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στο Μαξίμου πολλοί πληρώνονται λίγοι παράγουν έργο. Απόδειξη δεν ακούστηκε κουβέντα για την διοχέτευση εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στα ασφαλιστικά Ταμεία, κατά το πρότυπο της Νορβηγίας. Τώρα γιατί δεν το επικοινώνησαν με την κοινή γνώμη είναι απορίας άξιο.
Ή δεν το θυμούνται, μιας και περιλαμβάνεται στο νόμο Μανιάτη από το μακρινό 2012, που νομοθετήθηκαν οι χάρτες και τα οικόπεδα στη Δυτική Ελλάδα και στη Νότια Κρήτη, ή η κυβέρνηση προτίθεται να αλλάξει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και να διοχετεύσει σε άλλες κατευθύνσεις τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες.
Σε σχέση με το γεγονός της κινητικότητας μεγάλων κολοσσών στις θαλάσσιες περιοχές της νοτιοδυτικής Ελλάδας, ακούμε ανοησίες από πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει το νόμο Μανιάτη, που άνοιξε τον δρόμο των ερευνών για υδρογονάνθρακες, ενώ το κομμάτι της αριστεράς που για την ώρα παραμένει υπό την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ, ψελλίζει δικές του ενέργειες το 2015-19 για την προώθηση των ερευνών.
Η αλήθεια είναι ότι πέραν του νόμου Μανιάτη και κάποιων ισχνών προσπαθειών, που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρξε καμιά πραγματική κινητικότητα για την προώθηση των ερευνών για υδρογονάνθρακές. Χάθηκε χρόνος με ευθύνη όλων όσων άσκησαν εξουσία την τελευταία δεκαπενταετία.
Εξαίρεση, η άοκνη χωρίς φανφάρες κινητικότητα του σημερινού υπουργού Ενέργειας του Σταύρου Παπασταύρου, που αθόρυβα ταξίδεψε σε ΗΠΑ και σε άλλες κατευθύνσεις, όπου υπήρχαν δυνατοί παίκτες στο χώρο της εξόρυξης και της διακίνησης υδρογονανθράκων.
Αποτέλεσμα η σημαντική συνάντηση το διήμερο στην Αθήνα υπουργών της Αμερικανικής διοίκησης και 25 ακόμα υπουργών Ενέργειας, προκειμένου να συζητηθεί το μείζον θέμα της αγοράς LNG(υγροποιημένου φυσικού αερίου) και της μεταφοράς μέσω Ελλάδας με αγωγούς, προς τον ανατολικό άξονα της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Κι όλα αυτά προκειμένου να απεξαρτηθεί πλήρως η Ευρώπη από το ρωσικό φυσικό αέριο. Η Ελλάδα από εισαγωγέας φυσικού αερίου, μεταβάλλεται σταδιακά σε εξαγωγέα, μιας και οι εγκαταστάσεις τόσο στη Ρεβυθούσα, όσο και στην Αλεξανδρούπολη, αποδείχθηκαν χρυσωρυχείο στον τομέα της ενέργειας.
Η διαδικασία μετατροπής του υγροποιημένου LNG σε φυσικό αέριο, καθώς και η μεταφορά του προς την Βουλγαρία, την Ρουμανία, την Μολδαβία αλλά και την Ουκρανία, αναδεικνύουν τον στρατηγικό άξονα, που δημιουργείται παράλληλα με τον Έβρο στην Θράκη.
Όμως ανεξάρτητα από την αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα των ελληνικών υδρογονανθράκων για μια και τετραετία, και η Νέα Δημοκρατία δεν έδειξε τον ανάλογο ζήλο στο θέμα της αναζήτησης φυσικού αερίου, στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο για μια σχεδόν εξαετία.
Το Μαξίμου επαναπαύθηκε στην ανάπτυξη των ΑΠΕ, χαρακτηρίζοντας το φυσικό αέριο μεταβατικό καύσιμο, που κι αυτό θα δώσει σε σύντομο χρόνο την θέση του στην ενέργεια από τον ήλιο και τον αέρα. Βιαστικά έκλεισε τις μονάδες παραγωγής ενέργειας από άνθρακα και παράλληλα έδωσε άκριτα άδειες να στηθούν ανεμογεννήτριες, χωρίς κανένα σοβαρό χωροταξικό σχεδιασμό.
Ανεβαίνουν σε βουνά με πυκνά δάση, κόβουν δέντρα για να ανοίξουν δρόμους και στήνουν στην κορυφή τους τις ανεμογεννήτριες, κουρεύοντας στο σημείο αυτό το πλούσιο σε βλάστηση έδαφος, ενώ δεν έτυχαν της προσοχής όσων ασχολήθηκαν με την αδειοδότηση των ανεμογεννητριών βραχονησίδες δίπλα σε μεγάλα νησιά.
Αλλά και στα φωτοβολταϊκά έγιναν ανάλογες επιπολαιότητες. Αρχικά η αδειοδότηση δόθηκε για τις πλαγιές των λόφων. Στη συνέχεια οι κυνηγοί του εύκολου κέρδους, κατάφεραν να τροποποιηθεί ο αρχικός νόμος και να δοθούν άδειες εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε καλλιεργήσιμα χωράφια.
Με άναρχο, όπως συνήθως συμβαίνει τρόπο, αναπτύχθηκαν οι κάθε μορφής ΑΠΕ. Και δεν έφτανε αυτό, δεν προβλέφθηκε η εγκατάσταση μπαταριών, προκειμένου να αποθηκεύεται η ενέργεια που δεν μπορεί να διοχετευθεί στο δίκτυο του ΑΔΜΗΕ. Αποτέλεσμα να χάνεται ενέργεια, μιας και δεν υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, ή γιατί το δίκτυο δεν έχει την ανάλογη υποδομή να τους απορροφήσει.
Η όψιμη δραστηριότητα στο θέμα των υδρογονανθράκων αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την έλλειψη ανθρώπων με γνώση και πείρα, στον τομέα του σχεδιασμού στο κρίσιμο θέμα της ενέργειας.
Από την μια η κυβέρνηση που ολιγώρησε, και από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που το μόνο που ξέρουν είναι να καταγγέλλουν γενικώς και αορίστως, αντί να συνεισφέρουν με εποικοδομητικές προτάσεις, οδηγούν στις αγκυλώσεις που βλέπουμε καθημερινά.
Τι θα κερδίσει η χώρα και ο καθένας μας από την διακίνηση και την εξαγωγή υδρογονανθράκων; Ενεργειακή ασφάλεια για την χώρα και χαμηλές τιμές ενέργειας σε πολίτες και επιχειρήσεις. Όλα αυτά μεταφράζονται ανάπτυξη για την Ελλάδα, ζητούμενο εδώ και χρόνια για την ασθμαίνουσα οικονομία μας.
Ανάξιος δυστυχώς ο μισθός των περισσοτέρων, από αυτούς που στείλαμε στη Βουλή να μας εκπροσωπήσουν…
