Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι να προτιμούν τα ελληνικά νησιά για τις διακοπές τους, αυτό όμως δεν εμποδίζει την Άγκυρα να κινείται επιθετικά εναντίον της Αθήνας, χρησιμοποιώντας στην σκακιέρα των διεκδικησεων της, την καρκινοβατούσα κυβέρνηση της Τρίπολης.
Καθοδηγούμενη από την Τουρκία η κυβέρνηση Ντμπεϊμπά εξέδωσε τον δικό της χάρτη, αγνοώντας την επήρεια της Κρήτης, και υπολογίζοντας κατά αυθαίρετο τρόπο ως μέση γραμμή με την Ελλάδα, το νότιο τμήμα της Πελοποννήσου!!!
Με την κίνηση αυτή, που προφανώς σχεδιάστηκε στην Άγκυρα, φτιάχνεται μια δεύτερη ‘γαλάζια πατρίδα’, αντίστοιχη με εκείνην της Τουρκίας, που τέμνει στη μέση το Αιγαίο, αγνοώντας την επήρεια των νησιών, που υπάρχουν στο ανατολικό άκρο της Ελλάδας.
Η Τρίπολη κινείται επιθετικά, ενώ η Τουρκία εμφανίζεται ως αμέτοχος τρίτος, μιας και περνάει την διένεξη ανάμεσα στην Αθήνα και την Τρίπολη, που όμως ως προς το περιεχόμενο, ταυτίζεται με τις θέσεις της Άγκυρας.
Η εμπλοκή της Τρίπολης στο παιχνίδι της αμφισβήτησης του Διεθνούς Δικαίου, που όλως παραδόξως επικαλείται, έχει πολλαπλούς στόχους. Εμφανίζεται τώρα μια δεύτερη χώρα, πέραν της Τουρκίας, να αμφισβητεί την επήρεια των νήσων, στον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών, στριμώχνοντας έτσι την Ελλάδα από την ανατολή μέχρι το νότο.
Όμως στην όλη στρατηγική περικύκλωσης και εκφοβισμού των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών Exxon και Chevron, που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης, η Τουρκία, αλλά και η Λιβύη, εμφανίζονται να αγνοούν, δύο ακόμη εμπλεκόμενους παίκτες.
Από την μια την επήρεια της Μάλτας κι από την άλλη αυτή της Σικελίας, που ανήκει στην Ιταλία. Στο παρελθόν υπήρξαν διαφωνίες ως προς τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών με τις δύο αυτές χώρες και το θέμα λύθηκε στο Δικαστήριο της Χάγης.
Πως η υπάρχουσα σημερινή κυβέρνηση της Τρίπολης, που αγνοεί εδώ και χρόνια την υποχρέωσή της να διεξάγει ελεύθερες εκλογές, ενεργεί πέραν των εξουσιών, που της αναγνωρίσθηκαν από τον ΟΗΕ, και συμπράττει με την Τουρκία ,εκδίδοντας ρηματικές διακοινώσεις, παρουσιάζοντας χάρτες, που παραβιάζουν κατάφορα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, που με απύθμενο θράσος επικαλείται;
Η πρόκληση ξεπερνάει κάθε όριο, χαρακτηρίζοντας ακόμη παράνομη την ανακήρυξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο, αμφισβητώντας την ελληνο ιταλική συμφωνία του 2020, που υπέγραψαν οι δύο χώρες.
Με την ίδια ρηματική διακοίνωση η Τρίπολη ισχυρίζεται ότι Ελλάδα και Αίγυπτος παραβιάζουν την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης με την μεταξύ τους συμφωνία του 2020 μερικής ανακήρυξης ΑΟΖ, την οποία χαρακτηρίζει άκυρη.
Είναι προφανές, ότι η Άγκυρα την ώρα που το παίζει υποψήφιος εταίρος της Ε.Ε., εκδηλώνοντας ενδιαφέρον συμμετοχής στο γιγάντιο εξοπλιστικό πρόγραμμα των οκτακοσίων δις, που έχουν εξαγγελθεί από τις Βρυξέλλες, δεν επιθυμεί να εμφανιστεί σε αυτό το στάδιο, ότι αντιδικει με την Αθήνα και γι αυτό βάζει μπροστά την μαριονέτα της, τον Ντμπεϊμπά, να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τουρκικά ΜΜΕ δεν κρύβουν την χαρά τους για την κατάθεση χάρτη ΑΟΖ από την Λιβύη στον ΟΗΕ, και γι αυτό και το διαλαλούν και χωρίς περιστροφές, αποκαλύπτοντας, ότι πίσω από αυτή την ενέργεια, κρύβεται η Άγκυρα.
Κάτι ανάλογο έκαναν, όταν τον ανώτατο δικαστήριο της Αλβανίας που ακύρωσε αντίστοιχο μνημόνιο, που είχε υπογράψει η Αθήνα με τα Τίρανα το 2009. Η Τουρκία δεν επιθυμεί να αναγνωρισθεί επήρεια των νησιών Ερεικούσα, Οθωνοί και Μαθράκι, που της καταστρέφουν το αφήγημα της μη επιρροής.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι ο Ράμα έχει στο συρτάρι του, εδώ και χρόνια το συνυποσχετικό, για την προσφυγή στη Χάγη και αρνείται να το υπογράψει προς υλοποίηση.
Στην φινλανδοποίηση, τόσο της κατακερματισμένης Λιβύης, όσο και της Αλβανίας, πως θα πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα; Οι αγκαλίτσες και οι επισκέψεις του ΥΠΕΞ στα ‘χωρικά τους ύδατα’ ουδέν αποδίδουν.
Χρειάζεται να αποβάλει επιτέλους η Αθήνα το φοβικό σύνδρομο απέναντι στην Άγκυρα. Να διευρύνει χωρίς άλλη καθυστέρηση τα χωρικά ύδατα της Κρήτης στα 12 μίλια και να καλέσει δημόσια και επίσημα την Λιβύη σε συνομιλίες, απορρίπτοντας τα τετελεσμένα, που επιδιώκουν οι μαριονέτες του Ερντογάν στην Τρίπολη.
Παράλληλα να δηλώσει ότι εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών, να συνυπογράψουν οι δύο πλευρές συνυποσχετικό προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας.
Ανάλογα μέτρα οφείλει να πάρει και απέναντι στην Άγκυρα. Να καθορίσει τα 12 μίλια, αντί των έξι που ισχύουν σήμερα, σε ολόκληρο τον κορμό της ηπειρωτικής Ελλάδας, από το Ταίναρο μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Να κλείσει τους κόλπους και να ορίσει ευθείες γραμμές.
Στους παράνομους χάρτες της Άγκυρας και της Τρίπολης καιρός είναι να υπάρξει απάντηση με πράξεις. Κι αυτό γιατί έχουν αποθρασυνθεί οι Τούρκοι και τα όργανά τους, επιδιώκοντας να εκφοβίσουν μεγάλες εταιρείες θέλουν να κάνουν έρευνες στα νότια της Κρήτης.
Ας μην ξεχνάμε ότι στην Κύπρο τα τετελεσμένα του βίαιου διαχωρισμού το 1974, τα θεωρούν σήμερα πραγματικότητα. Ας μην τους αφήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που περί άλλα τυρβάζει, να μιλήσουν στο άμεσο μέλλον και για την ‘πραγματικότητα’ της ‘γαλάζιας πατρίδας’ Τουρκίας και Λιβύης.
Ήδη η κυβέρνηση με το αφήγημα της ανάπτυξης των ήπιων μορφών ενέργειας, δεν ενήργησε εδώ και χρόνια προς την κατεύθυνση των ερευνών για υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, με αποτέλεσμα να μας προφτάσει η Τουρκία και να χρησιμοποιήσει τον εμφύλιο στη Λιβύη, προκειμένου να εγκλωβίσει την Ελλάδα.
Το φοβικό σύνδρομο δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Αν τρίξεις τα δόντια σου, θα καταλάβει ο απέναντι ότι δεν έχει ενώπιων του έναν φοβισμένο, που υποχωρεί άτακτα με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Η εξωτερική πολιτική της καρπαζιάς αποθρασύνει τον περίγυρό μας…
Η υποχωρητικότητα οδηγεί σε απώλειες
