του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Ο κόσμος προετοιμάζεται για την οικονομική επανάσταση του Ντόναλντ Τραμπ.
Η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται στο δεύτερο τέταρτο του 21ου αιώνα με έντονα σημάδια αλλαγής και αβεβαιότητας.
Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις αναπτύσσουν τις στρατηγικές τους, υπό τον φόβο ενός οικονομικού εθνικισμού και των απειλούμενων δασμολογικών πολέμων.
Διακηρυγμένος στόχος του προέδρου Τραμπ είναι η μείωση του αμερικανικού εμπορικού ελλείμματος έναντι της Ε.Ε. και της Κίνας.
Μέχρι στιγμής, πάντως, ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου δείχνει πως θέλει να κάνει ανοίγματα προς το Πεκίνο, αλλά όχι προς την Ε.Ε. Άλλωστε, δεν τον ενδιαφέρουν οι πολυμερείς ενώσεις, αλλά μόνο οι διμερείς σχέσεις με τα κράτη. Προσπαθεί να σώσει την αμερικανική ηγεμονία μειώνοντας την παγκόσμια υπερέκταση των ΗΠΑ, υπέρ μιας ενισχυμένης και διευρυμένης εθνικής κυριαρχίας.
Η Κομισιόν, με μεγάλη καθυστέρηση -όπως πάντα-, θα παρουσιάσει μεθαύριο τη λεγόμενη «Compasitness Compass» – μια «πυξίδα», έναν οδικό χάρτη με 30 μέτρα για την αντιμετώπιση της ανησυχητικής ευπάθειας της ευρωπαϊκής οικονομίας, μήπως και μειωθεί το μεγάλο χάσμα στην καινοτομία έναντι του διεθνούς ανταγωνισμού ΗΠΑ και Κίνας.
Υπάρχει η Έκθεση Ντράγκι φυσικά, αλλά η υλοποίησή της χρειάζεται όχι μόνο τη συναίνεση των χωρών-μελών της Ένωσης, αλλά και μια τερατώδη δαπάνη 800 δισ. ευρώ ετησίως, που δεν μπορεί να καλυφθεί από τον πενιχρό προϋπολογισμό της Ε.Ε. Πρέπει να βγει η Κομισιόν στην αγορά και να εκδώσει ευρωπαϊκά ομόλογα με την εγγύηση της ίδιας της ΕΚΤ. Και όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει συναίνεση σε αυτό.
Χρειαζόταν, βέβαια, να εμφανιστεί ο «τυφώνας Τραμπ» για να χτυπήσουν οι «καμπάνες» στην Ευρώπη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πείτε…
Την ίδια ώρα, πάντως, η χώρα μας καθυστερεί ακόμη περισσότερο. Η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι αδύναμη. Η χώρα ξοδεύει πολύ λίγα για έρευνα και παραγωγική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με την τελευταία ανάλυση της Moody’s, με τίτλο «Greece outlook: A long, long road», οι βασικές πηγές εσόδων είναι ο τουρισμός και οι επενδύσεις σε ακίνητα. Και η ακρίβεια, που γεμίζει τα δημόσια ταμεία.
Αν και έχει καταντήσει «καραμέλα», είναι πιο άμεση και επιτακτική από ποτέ πλέον η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Και το κοινοτικό χρήμα πρέπει να πηγαίνει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, σε παραγωγικές επενδύσεις.
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
