Η Jennifer Lopez επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, όχι για να μας τραγουδήσει το «Jenny from the block», αλλά για να μας μπλέξει σε έναν ιστό, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μας δίνει το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» (Kiss of the Spider Woman), την κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού μιούζικαλ που είχαμε δει παλιότερα στις μεγάλες οθόνες σε κινηματογραφική (όχι μιούζικαλ) απόδοση. Σε σκηνοθεσία Bill Condon, η νέα της ταινία κάνει το γύρο του κόσμου με φεστιβαλικές προβολές και μεγάλες φιλοδοξίες. Και όπως όλα δείχνουν, αυτή η αράχνη θα κατεβάσει τον ιστό της και στην Ελλάδα, χάρη στην Tanweer, τον διανομέα που τα τελευταία χρόνια έχει εξιψώσει τον πήχη των ελληνικών παραγωγών («Ευτυχία», «Σμύρνη μου Αγαπημένη», «Υπάρχω» κ.λπ.).
Το διεθνές παζάρι διανομής
Όπως ανέφερε ο Peter Debruge στο Variety, η AGC έκλεισε συμφωνίες με κορυφαίους διανομείς ανά τον κόσμο: Eagle Pictures στην Ιταλία, Roadshow στην Αυστραλία, BF Distribution στη Λατινική Αμερική, Mis Label στη Σκανδιναβία, Cinemundo στην Πορτογαλία, Ascot Elite στην Ελβετία. Και φυσικά, Tanweer για Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία. Καθόλου άσχημα δεν τα πήγε για ένα προσωπικό στοίχημα μέσης παραγωγής.
Βέβαια ιδιαίτερα για την Ελλάδα, τα μιούζικαλ (και η έννοια της «διανομής» τους) συχνά μοιάζουν με ρουλέτα που μαγνητίζει τη μπάλα στο λάθος χρώμα (μιούζικαλ όπως το «Πορφυρό χρώμα» και το «Dear Evan» δεν διανέμονται, ενώ σπάνια καθαρόαιμα μιούζικαλ φτάνουν στη 10άδα του Box Office στο τέλος της σαιζόν). Μπορεί να βρεις σπουδαίες ταινίες σε μια αίθουσα για δύο εβδομάδες και μετά να εξαφανιστούν ή μπορεί να δεις αδιάφορα blockbusters ή μέτριες ευρωπαϊκές κωμωδίες (καλή ώρα σαν το «Ο Ψυχολόγος μου τρελάθηκε») να παίζουν για μήνες.
Η ταινία και το βάρος της
Η υπόθεση της ταινίας κάθε άλλο παρά ελαφριά θα την πεις: Αργεντινή του ’83: χούντα, βασανιστήρια, πολιτικοί κρατούμενοι, και στη μέση δύο άντρες που μοιράζονται ένα κελί. Ο ένας είναι πολιτικός αγωνιστής (Diego Luna), ο άλλος καταδικασμένος για «δημόσια απρέπεια» (Tonatiuh). Ανάμεσά τους γεννιέται μια σχέση, που γίνεται καταφύγιο και γέφυρα επιβίωσης. Όλα αυτά, μέσα από τις αφηγήσεις του δεύτερου για μια χολιγουντιανή ντίβα –εδώ έρχεται η J.Lo, που παίζει τριπλό ρόλο (ντίβα, Άουρορα, και τη «Γυναίκα Αράχνη»)-.
Πρόκειται για ιστορία που κουβαλάει το βάρος της λογοτεχνίας (το μυθιστόρημα του Manuel Puig), της πρώτης κινηματογραφικής ταινίας (με τους Raul Julia και William Hurt -ο δεύτερις βραβεύτηκε με Όσκαρ για την ερμηνεία του-)και της θεατρικής σκηνής (το μιούζικαλ του McNally με μουσική Kander & Ebb). Δεν είναι απλώς μια ταινία, είναι ένα ολόκληρο σύμπαν αναφορών, από τον πολιτικό τρόμο ως την ποπ κουλτούρα.
Ο Bill Condon ξέρει το παιχνίδι
Ο σκηνοθέτης Bill Condon έχει εμπειρία στη μεταφορά μιούζικαλ στη μεγάλη οθόνη. Από το «Chicago» μέχρι το «Dreamgirls», από το «Beauty and the Beast» (δηλαδή την «Πεντάμορφη και το Τέρας»)μέχρι το «Twilight», έχει αποδείξει ότι ξέρει να αντιμετωπίζει κάτι «δύσκολο» και να το μεταμορφώνει σε mainstream χωρίς να το… καταστρέψει τελείως. Ένας σκηνοθέτης που έχει βραβευτεί με Όσκαρ, έχει «χαρίσει» πάνω από 3 δισ. δολάρια στο παγκόσμιο box office, δεν παίζει στην ίδια κατηγορία με εκείνους που ακόμα ψάχνουν χρηματοδότηση στο Kickstarter. Και αυτό μετράει, γιατί δίνει στο «Kiss of the Spider Woman» την προοπτική να είναι ταυτόχρονα καλλιτεχνικό και εμπορικό.
Το Locarno, το Sundance και οι ελληνικές αίθουσες
Το φιλμ έκανε την πρεμιέρα του στο Sundance, όπου αποθεώθηκε. Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα είναι η ταινία που θα κλείσει το φεστιβάλ του Locarno με μια προβολή στην Piazza Grande, μπροστά σε 6.500 θεατές. Κι εδώ έρχεται η ειρωνεία: σκεφτείτε αυτήν την εικόνα και μετά φέρτε στο μυαλό σας μια ελληνική αίθουσα, π.χ. σε ένα multiplex ένα βράδυ καθημερινής. Από τη μία «αίγλη», από την άλλη «popcorn και μισοάδειες καρέκλες» (ελπίζουμε αυτό να είναι λάθος πρόβλεψη). Το χάσμα είναι μεγάλο, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει η προσπάθεια.
Γιατί τελικά, αν κάτι μπορεί να ενώσει αυτά τα δύο άκρα, είναι ακριβώς η λάμψη μιας σταρ όπως η Lopez που έχει μεγάλη ανάγκη να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή μετά τα αλλεπάλληλα cancel που έχει φάει. Εκεί που το φεστιβάλ δίνει κύρος, η J.Lo δίνει το εισιτήριο. Και αυτό είναι το στοίχημα της εταιρίας διανομής: να γεμίσει τις ελληνικές αίθουσες με κοινό που δεν θα πήγαινε σε άλλη περίπτωση να δει μια ταινία για δικτατορίες, καταπιεσμένους έρωτες και… μουσική-χορό-τραγούδι.
Η κριτική ματιά
Ο Peter Debruge στο Variety μίλησε με ενθουσιασμό για την ταινία: την χαρακτήρισε τ «εντυπωσιακή επιστροφή στη μεγάλη οθόνη» και αποθέωσε τη Lopez για την τριπλή της ερμηνεία. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, γιατί ο Debruge δεν μοιράζει εύκολα τέτοιους χαρακτηρισμούς. Κι εδώ είναι που χρειάζεται να είμαστε δίκαιοι: μπορεί να αστειευόμαστε για το hype, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το «Kiss of the Spider Woman» έχει όλα τα συστατικά για να ξεχωρίσει.
Αυτό το φιλί θα αξίζει;
Το «Kiss of the Spider Woman» δεν είναι απλώς άλλη μια ταινία με τη Jennifer Lopez. Είναι μια παραγωγή με ιστορικό βάρος, φεστιβαλική πορεία και εμπορικό δυναμικό. Για την Ελλάδα, είναι και μια ευκαιρία. Και ναι, μπορούμε να είμαστε καυστικοί και ειρωνικοί για το hype, αλλά ας είμαστε και δίκαιοι: πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές αφίξεις της χρονιάς.
Ένα… ελληνικό ρεσιτάλ μέσα στον ιστό
Μαζί με τη νέα κινηματογραφική εκδοχή του «Kiss of the Spider Woman», στην ευρύτερη κουλτούρα μας υπάρχει ήδη… θεατρικό DNA. Για την ακρίβεια: δύο διαφορετικές ελληνικές παραστάσεις του μυθιστορήματος του Manuel Puig έχουν ανέβει:
Το 1986, στο Θέατρο Αμιράλ της Αθήνας, ανέβηκε σε μετάφραση Άρη Δαβαράκη και Σταμάτη Φασουλή, με τους Σταμάτη Φασουλή και Γρηγόρη Βαλτινό σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Η πιο πρόσφατη, πολύ επιτυχημένη μεταφορά ανέβηκε (και θα επιστρέψει) στο Θέατρο Αλκμήνη, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, με τους Παντελή Καναράκη και Παναγιώτη Κατσίκη. Η παράσταση έχει ήδη κάνει δύο συνεχόμενες σεζόν και επιστρέφει για τέταρτη χρονιά το φθινόπωρο του 2025.
