Του Ελισσαίου Βγενόπουλου, σκηνοθέτη-συγγραφέα
Οι στιγμές όπου η νόηση παραμορφώνει την πραγματικότητα, μπλέκει φόβους και επιθυμίες, και μας παγιδεύει σε σκιές που εμείς δημιουργούμε, είναι οι τρομερές παγίδες της σκέψης.
Η σειρά «Το Τέρας Μέσα Μου» (The Beast in Me) που βρίσκεται στην κορυφή του Netflix, είναι ένα σκοτεινό, καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ που παίζει με την έννοια της εξουσίας, του πόνου και της εμμονής. Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η Άγκι Γουίγκς (Κλερ Ντέινς), μια επιτυχημένη συγγραφέας που έχει αποτραβηχτεί από τη ζωή μετά τον θάνατο του γιου της. Η τραγωδία την έχει καταστήσει σκιά του παλιού της εαυτού: δεν μπορεί να γράψει, ζει απομονωμένη, και η ψυχή της αιμορραγεί σιωπηλά.
Η ζωή της αναστατώνεται όταν μετακομίζει δίπλα της ο Νάιλ Τζάρβις (Μάθιου Ρις), ένας γοητευτικός αλλά αινιγματικός μεγαλο-κατασκευαστής, ο οποίος παλιότερα είχε κατηγορηθεί για την εξαφάνιση της πρώτης του γυναίκας. Η Άγκι, χαμένη μέσα στον πόνο της, βρίσκει στον γείτονά της έναν άνθρωπο που την τραβά σε μια σκοτεινή έλξη που δεν μπορεί να ελέγξει βρίσκει σε αυτόν έναν ύποπτο και ταυτόχρονα, έναν καθρέφτη. Φιλοδοξεί να γράψει γι’ αυτόν, όχι μόνο ως αντικείμενο έρευνας, αλλά και ως κάτοχο σκοτεινών μυστικών.
Αυτή η σχέση τους εξελίσσεται γρήγορα σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι μυαλού, όπου ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλο για να αντλήσει δύναμη και επιβεβαίωση. Η Άγκι προσπαθεί να ξεσκεπάσει τον Νάιλ, αλλά όσο τον σκάβει, τόσο περισσότερο βρίσκεται μπλεγμένη στο δικό της εσωτερικό χάος. Εκείνος, από την πλευρά του, δεν είναι απλά ο ύποπτος με το παρελθόν, είναι ένας άνθρωπος τόσο πληγωμένος όσο και αδίστακτος, ένας αντίπαλος που μοιάζει να γνωρίζει πολύ καλά πώς να εκμεταλλεύεται την αδυναμία.
Η σειρά κερδίζει κυρίως χάρη στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών: η Ντέινς είναι καθηλωτική, μεταφέρει με ενάργεια τον εσωτερικό πόνο της Άγκι χωρίς να πέφτει σε καρικατούρα, ενώ ο Ρις διαχειρίζεται τον Νάιλ με τέτοιο τρόπο που δεν ξέρεις ποτέ πόσο “τέρας” είναι, ή αν όλη αυτή η καχυποψία είναι δημιούργημα της ίδιας της Άγκι. Η σχέση ανάμεσά τους είναι τόσο εύθραυστη όσο και εκρηκτική.
Η σειρά δεν βασίζεται σε στιλιζαρισμένες εξωτερικές ανατροπές όσο σε μια εσωτερική ένταση, οι σκηνές είναι συχνά μινιμαλιστικές, με έμφαση στη σκιά, στο φως, και στην αργή αποκάλυψη των χαρακτήρων. Το σενάριο χτίζει μια ατμόσφαιρα σαν κλασικό θρίλερ ο θεατής δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, αν η αλήθεια που αναζητείται είναι αλήθεια ή μια κατασκευή. Αποφεύγει εύκολες εξηγήσεις και αφήνει τον θεατή να αναμετρηθεί με το “τι θα έκανα εγώ στη θέση τους;”, κρατώντας τον στην άβολη θέση της ηδονοβλεπτικής συμμετοχής. Η μουσική, χαμηλή και υποδόρια, λειτουργεί σαν παλμός που συνοδεύει τις σκοτεινές αποφάσεις των ηρώων. Και το μεγαλύτερο ατού, η σειρά δεν φοβάται να παίξει με τη γκρίζα ζώνη της ανθρώπινης επιθυμίας, χωρίς να προσφέρει άμεσες απαντήσεις ή ηθικά άλλοθι, κάνοντας το αποτέλεσμα πιο ώριμο, ανήσυχο και δύσκολα ξεχνιέται. Η σκηνοθεσία είναι ακριβής, με ρυθμό που πλέει ανάμεσα στο υπαινικτικό και στο επικίνδυνα οικείο, κάνοντας κάθε βλέμμα των χαρακτήρων να μοιάζει με κρυφό μήνυμα. Ένα άλλο δυνατό σημείο είναι η αισθητική, η φωτογραφία παίζει με το φως και τη σκιά με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό και όχι απλώς μιας τηλεοπτικής παραγωγής του Netflix.
Ωστόσο, η σειρά δεν είναι άμοιρη αδυναμιών. Κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες (όπως πολιτικοί και πράκτορες) φαίνονται υποτυπώδεις, και κάποιες πλοκές διακλαδώνονται χωρίς να προσφέρουν αρκετό βάθος. Ορισμένες ανατροπές μπορεί να μοιάζουν σχεδιασμένες περισσότερο για σοκ παρά για ουσία, και υπάρχει η αίσθηση ότι κάποιες φορές η εστίαση στο κεντρικό δίδυμο αφήνει την υπόλοιπη αφήγηση λιγότερο εξερεύνηση.
Παρόλα αυτά, «Το Τέρας Μέσα Μου» πετυχαίνει κάτι σπάνιο, δεν είναι απλά ένα θρίλερ για τον ύποπτο γείτονα ή για την εξιχνίαση εγκλήματος, είναι ένα βαθύ ψυχογράφημα δύο ανθρώπων που βρίσκουν ο ένας στον άλλο το σκοτάδι και τη λύτρωση μαζί. Η σχέση τους δεν είναι παρά ένα είδος “βρώμικης κάθαρσης”, και όσο πιο πολύ ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλο, τόσο περισσότερο διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν τον εαυτό τους.
Ως σειρά, είναι έντονη, συναισθηματικά φορτισμένη και ψυχολογικά παράξενη και αυτό είναι ακριβώς που την καθιστά τόσο ελκυστική. Δεν υπόσχεται εύκολες απαντήσεις, αλλά προσφέρει μια σκοτεινή σάρωση της ανθρώπινης υπόστασης, της αμαρτίας και της εξιλέωσης, γιατί η ανθρώπινη φύση είναι το μυστικό μίγμα φωτός και σκοταδιού εντός μας, η πάλη ανάμεσα στην ανάγκη για αγάπη και την ωμή δύναμη της επιβίωσης.
