Είναι κοινωνικό φαινόμενο. Το σύμπτωμα μιας ψυχασθένειας που σκοτώνει, όχι πάντα ακούσια.
Ο τρόπος που οδηγούμε, ή εν πάση περιπτώσει ο τρόπος που οδηγεί ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας, μοιάζει με πρόκληση σωματικής βλάβης ή φόνο εκ προμελέτης. Οταν είσαι μεθυσμένος, όταν είσαι υπό την επήρεια ουσιών, όταν χρησιμοποιείς τα κυβικά της μηχανής για να απελευθερώσεις τον καταπιεσμένο σου ναρκισσισμό, οφείλεις να ξέρεις πως δεν μπορείς να ελέγξεις τις συνέπειες. Θα μου πείτε η συνείδηση όταν έχεις καταναλώσει αλκοόλ ή ουσίες παραδίδει τα όπλα της στα ένστικτα. Η οδήγηση στη χώρα μας θυμίζει κατάσταση πολέμου όλων εναντίον όλων. Μια συνθήκη που ο Χομπς την αποδίδει στην εξασθένιση του κράτους. Και είν’ αλήθεια ότι το κράτος απουσιάζει από τους δρόμους της επικρατείας.
Η Τροχαία έχει καταργηθεί. Ας συνυπολογίσουμε και τη διαφθορά στη χορήγηση των διπλωμάτων. Ας μετρήσουμε και την κληρονομικότητα. Η αυθαιρεσία του νέου αυτοκινητιστή ή μοτοσικλετιστή κληροδοτείται ως περιουσιακό στοιχείο, μαζί με τη μεζονέτα. Ας προσμετρήσουμε και την καταπιεσμένη κοινωνικότητα που προκάλεσαν τα χρόνια της πανδημίας. Το φαινόμενο το επισήμανε ο Θουκυδίδης στην περιγραφή του λοιμού της Αθήνας. Επειδή αισθάνονταν απροστάτευτοι οι Αθηναίοι απέναντι στον θάνατο, αδιαφορούσαν για τους νόμους. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τη σύγχρονη εκδοχή της απελπισίας. Χωρίς περιστροφές: Ο παροξυσμός των τροχαίων δυστυχημάτων είναι η έκφραση μιας κοινωνίας απελπισμένης, μιας κοινωνίας που ζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο αυτοκινητιστής που περνάει στο αντίθετο ρεύμα δεν υπολογίζει ότι τον κόσμο του τον μοιράζεται. Τον θεωρεί δικό του. Πάει για μετωπική. Αυτοχειρία ή δολοφονία;
Ας καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε για την αντιμετώπιση του προβλήματος –τρόπος του λέγειν δηλαδή– από τη συλλογική ψυχοθεραπεία. Αυτή που θα μας θεραπεύσει από την επιθετικότητα του οδηγού που δεν σέβεται τον πεζό, ακόμη κι αν είναι μητέρα με καροτσάκι. Για να αντιληφθούμε την ψυχολογική διάσταση του προβλήματος, αρκεί να αναρωτηθούμε αν ο εν λόγω οδηγός θα σηκωνόταν για να της προσφέρει τη θέση του στο λεωφορείο. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα το έκανε. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια. Ερασιτεχνική ψυχολογία;
Ο ναρκισσισμός του αγενούς που δεν προσφέρει τη θέση του δεν διαφέρει από αυτόν του οδηγού που δεν δίνει προτεραιότητα στον πεζό. Η αδιαφορία για τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας είναι τμήμα της αντικοινωνικής συμπεριφοράς που αποδεικνύεται δολοφονική. Κάντε τον λογαριασμό. Τις τελευταίες εβδομάδες δολοφονήθηκαν δύο αστυνομικοί και σκοτώθηκαν σε τροχαία καμιά δεκαριά συμπολίτες μας. Η δημόσια τάξη είναι σουρωτήρι.
