Θεατές στο ίδιο έργο, από τον Θουκυδίδη ως σήμερα τα ίδια ισχύουν. Ο λόγος του ισχυρού βάζει σε δεύτερη μοίρα ή εντελώς εκτός το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν αυτό συνδυαστεί με την σύγχρονη προπαγάνδα της δύσης κυρίως στα ΜΜΕ και του υπόλοιπου ανερχόμενου κόσμου (BRICS κυρίως) μέσω του ιντερνετ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που απευθύνεται στο αντίστοιχο γεωγραφικό και κοινωνικοπολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο και κοινό που καλά κρατεί, έχουμε ένα παγκόσμιο πολεμικό επεισόδιο στα όρια τρίτου παγκοσμίου πολέμου.
Απίστευτο ναι, παράλογο ναι, προβλέψιμο όμως και αναμενόμενο επίσης ναι. Ας ελπίσουμε να επικρατήσουν οι ψύχραιμες φωνές και στις δυο πλευρές για το καλό της ανθρωπότητας και οι διαπραγματεύσεις που σήμερα γίνονται μυστικά (και γίνονται κυρίως μέσω τρίτων χωρών και μυστικών υπηρεσιών) να φθάσουν σε αίσιο τέλος και να μην συνεχισθεί η πολεμική επίλυση των διαφορών.
Συνήθως το μόνο ρεαλιστικό επιχείρημα που μπορεί να πείσει σε αυτές τις καταστάσεις δεν είναι ο αμοιβαίος σεβασμός των κόκκινων γραμμών, φευ… αλλά ότι η συνέχιση της πολεμικής αναμέτρησης μπορεί να αναδείξει κάποιον προσωρινό νικητή μεν αλλά οι εκατέρωθεν απώλειες να είναι τόσο δυσβάστακτες εκατέρωθεν που μια συμφωνία έστω προσωρινής ειρήνης να είναι πιο συμφέρουσα και για τις δύο πλευρές. Το πλήγμα που αφήνει όμως για άλλη μια φορά στην διεθνή νομιμότητα και την παγκόσμια πολιτική αξιοπιστία είναι τεράστιο και ίσως ανεπούλωτο…
Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.
Πωλ Βαλερύ Γάλλος ποιητής (1871-1945)
