Η ζωή σήμερα μοιάζει με συνεχή αγώνα: προθεσμίες, emails που σε πιάνουν απροετοίμαστο, καθημερινές υποχρεώσεις που συσσωρεύονται σαν βαριά σύννεφα πάνω από το κεφάλι μας.
Δεν είναι περίεργο που όλο και περισσότεροι αναζητούν νέους τρόπους να απελευθερώσουν το άγχος και την πίεση.
Διαλογισμοί, yoga, apps για χαλάρωση γίνονται όλο και πιο δημοφιλοί.
Αλλά υπάρχει και μια πιο αρχέγονη τάση που κερδίζει έδαφος: η θεραπεία του ουρλιαχτού.
Η βασική λογική: απλώς φωνάξτε.
Η τάση αυτή βασίζεται στην αρχή ότι η ένταση και η πίεση που νιώθουμε συχνά χρειάζεται να εκτονωθεί με σωματικό τρόπο.
Το μυαλό δεν μπορεί πάντα να «καθαρίσει» μόνο του μέσω σκέψης ή διαλογισμού.
Και εδώ έρχεται η κραυγή να αναλάβει δράση — είτε μόνη, είτε σε ομάδες, είτε ακόμα και μέσα σε φυσικά περιβάλλοντα όπως παραλίες, πάρκα ή βουνά.
Το αποτέλεσμα;
Απελευθέρωση, ανακούφιση και μια εντυπωσιακή αίσθηση ελαφρότητας.
Η επιστήμη πίσω από την κραυγή
Μπορεί να φαίνεται απλοϊκό, αλλά το φαινόμενο έχει επιστημονική βάση.
Η κραυγή ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα — δηλαδή την αντίδραση «fight-or-flight» (πάλεψε ή φύγε) — και στη συνέχεια επιτρέπει στο σώμα να επιστρέψει σε κατάσταση ηρεμίας, την παρασυμπαθητική λειτουργία.
Με άλλα λόγια, ένα ουρλιαχτό λειτουργεί σαν επανεκκίνηση για το μυαλό και το σώμα, χωρίς να απαιτεί διανοητική ανάλυση.
Κάποιες μέρες, απλώς χρειάζεται να αφήσουμε το συναίσθημα να βγει.
Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η έκφραση έντονων συναισθημάτων μπορεί να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, και να αυξήσει την απελευθέρωση ενδορφινών, που φέρνουν την αίσθηση ευεξίας.
Με λίγα λόγια, ένα καλό ουρλιαχτό μπορεί να μας αφήσει πιο χαλαρούς, πιο ήρεμους και πιο συνδεδεμένους με το σώμα μας.
Από τη Σουηδία μέχρι το Λονδίνο
Η θεραπευτική κραυγή δεν είναι καθόλου νέα.
Στη Σουηδία, οι φοιτητές ουρλιάζουν συλλογικά από τα παράθυρά τους κάθε βράδυ, μια παράδοση που κρατάει δεκαετίες.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα «δωμάτια οργής» επιτρέπουν σε συμμετέχοντες να σπάσουν αντικείμενα σε ασφαλές περιβάλλον, απελευθερώνοντας ένταση χωρίς καμία ζημιά.
Σε άλλες χώρες, ομάδες γυναικών οργανώνουν συναντήσεις για να φωνάξουν μαζί, αναζητώντας έναν ασφαλή τρόπο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Η συλλογική διάσταση προσθέτει κάτι μοναδικό: η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος στο άγχος σου και η δυνατότητα να μοιραστείς έμμεσα την ένταση με άλλους δημιουργεί μια ιδιαίτερα απελευθερωτική ενέργεια.
Δεν χρειάζεται να μιλήσεις για το τι σε βαραίνει, η απλή παρουσία και η συμμετοχή είναι αρκετή.
Τα οφέλη της έντονης έκφρασης
Η κραυγή μπορεί να συγκριθεί με το κλάμα ή το ξέσπασμα γέλιου: προσφέρει μια στιγμιαία ανακούφιση και ανανέωση.
Οι άνθρωποι που έχουν δοκιμάσει τη μέθοδο συχνά αναφέρουν αίσθηση διαύγειας, χαλάρωσης και σύνδεσης με τον εαυτό τους.
Ακόμα και οι μοναχικές κραυγές σε φυσικά περιβάλλοντα — ένα πάρκο, μια παραλία ή ένα βουνό — προσφέρουν την ίδια απελευθέρωση, μετατρέποντας τη φύση σε ένα ασφαλές «ακουστικό σκηνικό» για συναισθηματική έκφραση.
Τα βραχυπρόθεσμα οφέλη είναι σαφή: μείωση στρες, βελτίωση διάθεσης και μια φυσική αίσθηση ανακούφισης. Αν και η θεραπεία με ουρλιαχτό δεν αντικαθιστά την επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη, λειτουργεί ως ασφαλής, προσιτή και άμεση μορφή αυτοφροντίδας.
Η γυναικεία διάσταση και η κοινωνική σημασία
Είναι ενδιαφέρον ότι οι γυναίκες φαίνεται να έλκονται ιδιαίτερα από αυτό το είδος εκφραστικής, σωματικής θεραπείας.
Η εφημερίδα The Guardian μάλιστα έχεο δημοσιεύσει ένα άρθρο σχετικά με ομάδες γυναικών που συναντιούνται για να φωνάζουν σε όλο τον κόσμο, από την Αυστραλία έως την Ολλανδία.
Είναι λογικό: σε πολλές γυναίκες έχει ειπωθεί, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, ότι είμαστε «υπερβολικές» ή «τρελές» επειδή εκφράζουμε οποιοδήποτε είδος αρνητικού συναισθήματος.
Ταυτόχρονα, αναμένεται από αυτές να καταβάλλουν δυσανάλογα μεγάλη συναισθηματική προσπάθεια και συχνά βρίσκονται αντιμέτωπες με το ν να εξομαλύνουμε δύσκολες καταστάσεις και να ρυθμίζουμε τα συναισθήματα των άλλων.
Είναι εξαντλητικό.
«Ως γυναίκες, συχνά καταστέλλουμε τον θυμό μας, πιστεύοντας ότι είναι απαραίτητο για την επιβίωσή μας, αλλά αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι να τον απελευθερώσουμε», αναφέρει μία γυναίκα.
«Το αξίζουμε. Η καταστολή του θυμού είναι τοξική για το μυαλό και την ψυχή σου, ειδικά όταν αφορά μια αδικία που έχεις υποστεί».
Η κοινωνική διάσταση είναι εξίσου σημαντική: η αίσθηση συλλογικής εμπειρίας και αλληλεγγύης μπορεί να είναι το ίδιο θεραπευτική όσο η ίδια η κραυγή.
Η συμμετοχή σε μια ομάδα που φωνάζει μαζί δημιουργεί αίσθημα κοινότητας και επιβεβαιώνει ότι δεν είμαστε μόνοι στο άγχος μας.
Η νέα εποχή της πρωτόγονης θεραπείας
Με την αύξηση του άγχους και των στρεσογόνων παραγόντων παγκοσμίως, η ανάγκη για φυσική, έντονη και συλλογική έκφραση γίνεται ολοένα και πιο εμφανής.
Τα δωμάτια οργής, οι νυχτερινές κραυγές από τα παράθυρα και οι ανοιχτές συνεδρίες κραυγής σε πάρκα και παραλίες δείχνουν ότι η ανθρώπινη ανάγκη να αφήνουμε τα συναισθήματά μας να εκτονωθούν παραμένει αμετάβλητη.
Αν και δεν υπόσχεται μαγικά αποτελέσματα, η πρακτική προσφέρει στιγμιαία ανακούφιση και μας υπενθυμίζει ότι η ψυχική μας υγεία χρειάζεται φροντίδα. Η κραυγή γίνεται μια μικρή αλλά σημαντική πράξη αυτοφροντίδας, μια ευκαιρία να νιώσουμε ελεύθεροι, έστω και για λίγα λεπτά.
