Είπα να πάρω στα σοβαρά (ναι ξέρω, καλά να πάθω) την άποψη του Γ. Κυρίτση, σύμφωνα με την οποία, «Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίστηκε [η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ] τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει».
Για να δούμε λοιπόν τι συνέβη κατά το δημοψήφισμα εδώ στην Αχαΐα. Σε όλο το νομό το ηρωικό «όχι» πήρε 68% και το απεχθές «ναι» 32%. Συνεπώς τα βάση θα μετακυληθούν σε λιγότερους από έναν στους τρεις, άρα δεν υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα. Στα δε όρια του Δήμου Πατρέων η κατάσταση είναι ελαφρώς καλύτερη. Εδώ το «όχι» ανέβηκε στο 70% και το ναι καθηλώθηκε στο 30%. Είμαστε εντάξει; Όχι βέβαια.
Ας επιμείνουμε, ακόμα λίγο, στα σοβαρά. Σε νεότερη διευκρινιστική του δήλωση ο Γ. Κυρίτσης εξήγησε: «Εννοούσα τα ευπορότερα στρωματά, τις κατά τεκμήριο εύπορες κοινωνικές ομάδες, που έδωσαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στις δυνάμεις του “Ναι” στο δημοψήφισμα και τα χαμηλότερα ποσοστά στο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου».
Κατά το σχήμα Κυρίτση, για παράδειγμα, η πατραϊκή κοινωνία έχει ένα 30% εύπορους έως πλούσιους και ένα 70% οικονομικά ασθενέστερους έως πενόμενους. Οπότε αρκεί να πάρεις από τους μεν και να δώσεις στους δε, οπότε τα πάντα είναι μια χαρά. Είναι; Όχι βέβαια.
Στην πραγματικότητα η αντίληψη Κυρίτση είναι μια χονδροειδής, χειρότερα δεν γίνεται, προσπάθεια για κατανόηση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης στην ελληνική κοινωνία. Μόνο που για να κατανοήσει κάποιος την κοινωνική διαστρωμάτωση χρειάζεται κάτι παραπάνω από το εκλογικό αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, ξέρω εύπορους που ψήφισαν «όχι» και άνεργους που ψήφισαν «ναι» και το αντίθετο, αλλά έτσι δεν βγαίνει συμπέρασμα.
Η αριστερά που γνώρισα και στην οποία στρατεύτηκα διατηρούσε πάντοτε εξαιρετικές προσεγγίσεις για την ταξική δομή και την κοινωνική διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας. Με πολλαπλά κριτήρια και αναλυτικό βάθος. Και με επίγνωση της ρευστότητας των σχετικών ορίων. Τι απέγινε αυτή η παράδοση. Δεν ξέρω. Το μόνο βέβαιο είναι ότι χάθηκε.
Το άρθρο του Γ. Κυρίτση στην “Αυγή” είχε τίτλο «Είμαστε και φαινόμαστε». Σπάνια ακρίβεια. Πράγματι, είναι και φαίνεται.
