Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στην πορεία του ιστορικού χρόνου, πολλοί λαοί και έθνη, που ανέπτυξαν αξιοσημείωτο πολιτισμό, εξαφανίστηκαν υποκύπτοντας σε ποικιλόμορφους κατακτητές.
Η μακραίωνη πορεία του ελληνισμού έχει για κύριο χαρακτηριστικό την γλώσσα, που έρχεται από το μακρινό παρελθόν και φτάνει στις μέρες μας.
Όμως αυτή την κρίσιμη περίοδο της παγκόσμιας ανισορροπίας, όπου αρχές και αξίες καταπατούνται, ή ρίχνονται στον κάλαθο των αχρήστων, η επιβίωση ενός μακραίωνου έθνους, όπως είναι το ελληνικό, τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Κι αυτό, γιατί η υπογεννητικότητα, σε συνδυασμό με την έξοδο πολλών νέων και άξιων ανθρώπων, λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας και συρρικνώνει δραματικά τον πληθυσμό της Ελλάδας.
Η χώρα έχει στα ανατολικά της έναν γείτονα, που επιδιώκει να αναστήσει την χαμένη Οθωμανική αυτοκρατορία, με την διεύρυνση των σημερινών συνόρων της προς δυσμάς, μέσω πολλαπλών πιέσεων, ασκώντας την γεωπολιτική της ισχύ και χρησιμοποιώντας παράλληλα την πληθυσμιακή της έκρηξη.
Στη Ελλάδα οι πολιτικές δυνάμεις περί άλλα τυρβάζουν, και δεν ασχολείται κανείς με το δημογραφικό πρόβλημα και την επακόλουθη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας. Ήδη στην Ουγγαρία ο Όρμπαν, ανεξαρτήτως των ακραίων απόψεών του, έκανε το απλό και αυτονόητο.
Αναλόγως των παιδιών, που έχει μια οικογένεια, μειώνεται και μηδενίζεται δια βίου, η καταβολή φόρων. Αυτό είναι ένα σημαντικό κίνητρο προς την κατεύθυνση της βοήθειας, σε κάθε οικογένεια, που επιθυμεί να κάνει περισσότερα του ενός παιδιά. Ένα δεύτερο εξ ίσου σημαντικό μέτρο, θα ήταν, η παροχή στέγης με ασήμαντο, ή μηδενικό ενοίκιο.
Τα χιλιάδες ακίνητα, που έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου, θα μπορούσαν να καταγραφούν επακριβώς με την ολοκλήρωση του κτηματολογίου, και να διατεθούν σε πολύτεκνες οικογένειες.
Να κάποιες πρακτικές, τις οποίες τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ούτε προτείνουν, ούτε καν σκέπτονται, μιας και το ενδιαφέρον τους, επικεντρώνεται στο πάθος εναντίον του Μητσοτάκη, ή το πως θα τον βάλουν στη φυλακή, στήνοντας ακόμη και ‘λαϊκά’ δικαστήρια.
Η σοβαρότητα τους καταγράφει μηδέν. Το μένος κάποιων έφτασε στο σημείο να επιτεθούν στην κυβέρνηση, χωρίς να περιμένουν να δουν και να περιμένουν τις αντιδράσεις του Καϊρου , με αφορμή την απόφαση του δικαστηρίου της Αιγύπτου, για το θέμα της Μονής Σινά.
Διαψεύσθηκαν οικτρά και φανέρωσαν την γύμνια τους στον κενό περιεχομένου πολιτικό τους λόγο. Βεβαίως αν πάρει κανείς στα σοβαρά τις δημοσκοπήσεις, που διαδέχονται η μια την άλλη, ο λαϊκισμός και η υπερβολή, σε συνδυασμό με το ακατάσβεστο πάθος εναντίον του Μητσοτάκη, τους έχει βγει στο θέμα της τραγωδίας των Τεμπών και πάνω σε αυτό παίζουν, για να αρμέξουν μέχρι τελευταίας σταγόνας την αγελάδα.
Κι ενώ όλοι μιλούσαν για την προσαγωγή όσων πολιτικών κατηγορούνται για κάθε λογής αδικήματα στον φυσικό δικαστή, τώρα άλλαξαν τροπάρι και λένε υποκριτικά ότι μέχρι να αλλάξει με συνταγματική διαδικασία ο νόμος, θα συνεχίζουμε να το παίζουμε εισαγγελικές αρχές στις προανακριτικές, για να κάνουμε επ ευκαιρία και την ανάλογη πολιτική σπέκουλα.
Φασαρία για την φασαρία και ανύπαρκτη παραγωγή πολιτικής. Έχουν καταντήσει την πολιτική ζωή της χώρας κάτι ανάλογο με τους γυρολόγους, που διαλαλούν την φτηνή πραμάτεια τους, στα χωριά, την δεκαετία του ’50.
Στο μονοπρόσωπο κόμμα, χωρίς κανένα πρόγραμμα, που εκτινάχθηκε δημοσκοπικά στην δεύτερη θέση, η αρχηγός του, η μόνη ομιλούσα σε Βουλή και τηλεοπτικά παράθυρα, κάνει πρόβες στον καθρέφτη της για τον ρόλο της, ως πρωθυπουργού.
Το κόμμα του ενός, ετοιμάζεται με διαφόρους άλαλους να καταλάβει την Βαστίλη. Αυτό συμβαίνει, όταν η λογική παίρνει διαζύγιο με τα πραγματικά γεγονότα, ακολουθώντας το αλαλάζων πλήθος.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, θα διαπιστώσει τα παιχνίδια που παίζουν τα κανάλια, που τις κατευθύνουν το κοινό μέσω των ερωτήσεων στις δικές τους επιθυμίες. Παράλληλα από τα ποσοστά, που εμφανίζουν τα κόμματα, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πλήρως κατακερματισμένη αντιπροσώπευση.
Δέκα και πλέον κόμματα είναι πολύ πιθανόν να εισέλθουν στην επόμενη Βουλή. Το εμφανιζόμενο σταθερά ως πρώτο κόμμα, η Ν.Δ., με τα ποσοστά που εμφανίζει και στην αναγωγή, που έχει και πολλά στοιχεία αυθαιρεσίας, δεν σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πράγμα που σημαίνει, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανείς δεν συνεργάζεται με κανέναν, ότι θα είναι αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης.
Με αυτά τα δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη και τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές. Η μια είναι να ανεβάσει το ποσοστό εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5%. Η δεύτερη και ριζοσπαστικότερη να προσχωρήσει στο αγγλικό σύστημα, και εν μέρει στο γαλλικό, που έχουν καθιερώσει κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση με την δημιουργία μονοεδρικών περιφερειών με την ταυτόχρονη μείωση των βουλευτικών εδρών από τις 300 στις 200.
Το να αναλώνει χρόνο η κυβέρνηση με το θέμα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ουδέν προσφέρει. Θα ήταν προτιμότερο να καθιερώσει ένα σύστημα άμεσης απομάκρυνσης των κάθε λογής επίορκων, χωρίς τα περιβόητα συμβούλια που αποτελούν σημαντική τροχοπέδη.
Αλλά και στο θέμα της αξιολόγησης, όσων την αρνούνται, να υπάρξουν αντίστοιχες επιπτώσεις, όπως π.χ. να μην προάγονται και να παραμένουν στάσιμοι.
Αν δεν υπάρξει λογική, σε λίγες δεκαετίες η Ελλάδα θα οδηγηθεί ή στην πλήρη άλωση ή σε μιας μορφής φιλανδοποίηση…
