Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας συναντήθηκε νωρίτερα, στη διάρκεια της επίσκεψής του στη Σάμο με φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μέλη ΔΕΠ στην κεντρική πλατεία στο Καρλόβασι.
Τον Δ. Κουτσούμπα συνόδευε κλιμάκιο του κόμματος. Στη συνάντηση συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι Κωνσταντίνα Ζορμπαλά, πρόεδρος συλλόγου ΔΕΠ και οι καθηγητές Βασίλης Μετάφτσης, Αγαπητός Χατζηνικήτας και Νικόλαος Δαφνής.
Απ’ τους φοιτητές, τον λόγο πήραν ο Κώστας Αλευράς, πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου Πληροφορικής και ο Μάρκος Θεοδοσίου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου. Όπως νωρίτερα οι δήμαρχοι, έτσι και οι καθηγητές και οι φοιτητές «εξέπεμψαν σήμα κινδύνου για την κατάσταση του πανεπιστημίου εξαιτίας της υποχρηματοδότησης».
Επιπλέον έθεσαν ότι «η γενικότερη κατάσταση στο νησί με τις ελλείψεις σε Υγεία, με το δυσβάσταχτο μεταφορικό κόστος, αποτρέπει τα παιδιά λαϊκών οικογενειών να επιλέξουν τη Σάμο για τις σπουδές τους, με συνέπεια τον ολοένα και λιγότερο φοιτητικό πληθυσμό, αφού η κυβέρνηση αρνείται να ικανοποιήσει κάποιες προτάσεις που θα μπορούσαν να προσελκύσουν φοιτητές, όπως για δωρεάν σίτιση, στέγαση, παροχή ορισμένων δωρεάν μετακινήσεων κλπ».
Επεσήμαναν ακόμη τα «σοβαρά κτιριακά προβλήματα που αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο, με ανύπαρκτες αίθουσες και τους φοιτητές να αναγκάζονται να καταφεύγουν σε σχολικές αίθουσες ή αίθουσες του δήμου, ενώ σε ορισμένα τμήματα οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους για τον απαραίτητο εξοπλισμό».
Ο Δ. Κουτσούμπας, έκανε την ακόλουθη παρέμβαση: «Νιώθω ιδιαίτερη χαρά που συναντιόμαστε σήμερα εδώ, σε αυτή την επίσκεψη του Σάμο, γιατί πραγματικά ο τομέας της εκπαίδευσης, η παιδεία, ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο, είναι από αυτά που θα έπρεπε να μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι, γιατί τα παιδιά μας είναι αυτά που σπουδάζουν, είναι αυτοί οι οποίοι θα πάρουν τις τύχες της χώρας, της οικονομίας, όλων των ζητημάτων στα χέρια τους αύριο. Και βέβαια θα έπρεπε να είναι σε πολύ πιο αναβαθμισμένο επίπεδο από αυτή την τραγική κατάσταση που δυστυχώς υπάρχει σήμερα. Και λέω τραγική, γιατί όλες οι πολιτικές διαχρονικά των κυβερνήσεων, μέχρι σήμερα οδηγούν σε απαξίωση το δημόσιο πανεπιστήμιο, και με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, το να μπουν δηλαδή, επιχειρηματικά συμφέροντα μέσα και με την υποβάθμιση των σπουδών, του περιεχομένου τους, των υποδομών, τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σε προσωπικό. Το πρόβλημα είναι γενικότερο, αλλά εδώ στο Πανεπιστήμιο της Σάμου, στις σχολές, φαίνεται πιο έντονα, γιατί είναι μια ακριτική περιοχή, ένα νησί μακριά από το κέντρο με τεράστια κόστη και για τους φοιτητές να πληρώνουν και μόνο για να έρθουν εδώ, πολύ περισσότερο για να ζήσουν, για να μπορέσουν να σπουδάσουν αξιοπρεπώς έτσι όπως πρέπει.
Και βέβαια είναι και όλα τα προβλήματα μετά, που έχουν να κάνουν με την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Γιατί κάποια στιγμή, σε λίγα χρόνια θα τελειώσουν, θα πάρουν το πτυχίο. Το πτυχίο που παίρνουν δεν αντιστοιχεί ουσιαστικά με αυτό που θα κάνουν, ενώ κανονικά έπρεπε να είναι εξασφαλισμένη η εργασία μετά στο αντικείμενο που σπούδασαν, στο αντικείμενο που τους ενδιαφέρει, που τους αρέσει. Και βλέπουμε πάρα πολλά παιδιά, πολλούς νέους ανθρώπους, να πηγαίνουν σε διαφορετικά επαγγέλματα, πολύ περισσότερο να φεύγουν και στο εξωτερικό ακόμα χειρότερα, για να μπορέσουν να κάνουν τα μεταπτυχιακά τους ή να βρουν εκεί κάποια θέση εργασίας. Απ’ αυτή την άποψη δίνουμε ιδιαίτερο βάρος σε αυτά τα ζητήματα της παιδείας. Γι’ αυτό άλλωστε θέλαμε να κάνουμε και αυτή τη συνάντηση για τα πιο συγκεκριμένα προβλήματα, γιατί μπορεί να τα ξέρεις, και η Κομματική Οργάνωση και η ΚΝΕ τα ξέρουν τα ζητήματα, αλλά άλλο δια ζώσης, να τα ακούς, να συζητάς και με τους καθηγητές, που είστε οι αρμόδιοι για την εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και με τα ίδια τα παιδιά, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που τα ζουν από πρώτο χέρι, για να μπορέσουμε πιο αποφασιστικά να πιέσουμε στην κατεύθυνση επίλυσης ζητημάτων, όπως είναι προσλήψεις προσωπικού ΔΕΠ, καθηγητών, δημιουργία υποδομών, που έχει να κάνει με την επαρκή χρηματοδότηση, που δεν υπάρχει.
Και φυσικά θα πω και σε εσάς αυτό που το λέμε σε όλους τους τόνους και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτή. Μας λένε συνέχεια ότι κωλύονται λόγω του δημοσιονομικού κόστους, των δημοσιονομικών δεικτών, οι οποίοι δεν επιτρέπουν χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Το ίδιο λένε και για την υγεία, άλλο σημαντικό τομέα που έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή των συνανθρώπων μας. Αλλά υπάρχουν λεφτά για πολεμικές δαπάνες, για να στέλνουμε όπλα, οπλικά συστήματα στο Ζελένσκι ή να στέλνουμε φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα, να υποστηρίζουμε τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου και όλα αυτά.
Και βεβαίως υπάρχουν φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές. Μιλάμε τώρα για το κόστος των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων που έχουν οι φοιτητές, για να μπορούν να έρθουν εδώ να σπουδάσουν και να ζήσουν και την ίδια ώρα η κυβέρνηση φοροαπαλάσσει τους εφοπλιστές και λέει ότι εθελοντικά θα πληρώσουν φόρο. Ο εφοπλιστής εθελοντικά πληρώνει φόρο, εάν θέλει, εάν έχει τα κέρδη που θεωρεί ο ίδιος, που είναι αρκετά να δώσει και κάτι, ως «ελεημοσύνη» στο κράτος ως φόρο. Ποιος από εσάς, ποιος από εμάς, ποιος από τους φοιτητές, από τις οικογένειές τους και από τους καθηγητές θα πείτε «εθελοντικά θα πληρώνουμε φόρο, γιατί δεν έχουμε ή γιατί δεν μας φτάνουν τα λεφτά». Και τις τράπεζες τις έχει απαλλάξει, ενώ βλέπουμε τράπεζες, τα funds να παίρνουν τα σπίτια εργαζομένων για χρέη, να παίρνουν τα μαγαζιά από τους ελεύθερους επαγγελματίες κ.α. Είναι μια αλυσίδα, δηλαδή, ζητημάτων τα οποία πρέπει να τα θέσουμε. Φυσικά, ξέρετε την άποψή μας, θεωρούμε ότι η κύρια μάχη δίνεται στους δρόμους του αγώνα, στην κινητοποίηση, στη διεκδίκηση, στη συσπείρωση, στην ενότητα του λαού, των εργαζομένων, για να αντιπαλεύει αυτά τα ζητήματα. Φυσικά και στη Βουλή μπορούμε να βοηθάμε με ερωτήσεις, με παρεμβάσεις και τα αιτήματα αυτά θα τα θέσουμε ξανά, για να τους πιέσουμε μήπως και λύσουν κάτι. Δεν είμαστε αδιάφοροι. Έστω και μια ανάσα ή ένα πρόβλημα να επιλυθεί. Μόνο που πρέπει να δούμε το μεγάλο δάσος και όχι το δέντρο, γιατί ακόμα και το παραμικρό που λύνεις, που σου το δίνει, μετά από κινητοποιήσεις κάποια στιγμή μετά στο παίρνει πίσω με άλλους τρόπους και έχουμε πισωγύρισμα σε όλα αυτά. Φυσικά όλα αυτά τα ζητήματα για μας έχουν προτεραιότητα».
