Ένα μεγάλο λάθος που κάνουμε στις σχέσεις είναι να υποθέτουμε ότι γεγονότα και συμπεριφορές σημαίνουν ή θα έπρεπε να σημαίνουν το ίδιο και για τους δύο. Στην πραγματικότητα, τα ζευγάρια σχεδόν πάντα διαφέρουν σε:
- Χαρακτήρα και διάθεση
- Μεταβολισμό
- Επίπεδα ορμονών
- Ευαισθησίες
- Οικογενειακό ιστορικό
- Εμπειρίες ζωής
- Αναπτυξιακή πορεία
Όλα αυτά επηρεάζουν το νόημα που δίνουμε σε γεγονότα και συμπεριφορές. Επιπλέον, οι σύντροφοι συχνά έχουν διαφορετικές μνήμες για τα ίδια γεγονότα. Αντί να προσπαθούμε να αποδείξουμε ποιος θυμάται καλύτερα, πρέπει να προσπαθούμε να συμφιλιώσουμε τις διαφορετικές αναμνήσεις, γιατί η υπερβολική προσκόλληση στη δική μας οπτική μπορεί να φανεί σαν ψυχολογικός χειρισμός.
Οι «νόμοι της προσκόλλησης» στις σχέσεις
Οι νόμοι της προσκόλλησης δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ψυχολογία του ατόμου, αλλά με την επιβίωση του είδους. Στις αρχές της ανθρωπότητας, οι συναισθηματικοί δεσμοί εξασφάλιζαν την επιβίωση μέσω συλλογικής άμυνας και κυνηγιού. Η απουσία ή η απώλεια ενός τέτοιου δεσμού σήμαινε πραγματικό κίνδυνο. Κατά συνέπεια, αναπτύξαμε αυτόματες, προ-λεκτικές συναισθηματικές αντιδράσεις σε συμπεριφορές που απειλούν τους δεσμούς μας.
Νόμος 1: Όταν νιώθουμε ότι απειλείται ένας δεσμός (αδιαφορία, έλλειψη εμπιστοσύνης, αποφυγή οικειότητας), βιώνουμε τύψεις. Οι τύψεις ρυθμίζουν την απόσταση στη σχέση: όσο πλησιάζουμε τον σύντροφο με ενδιαφέρον και αγάπη, μειώνονται. Αν τις ρίξουμε στον άλλον, γίνονται πικρία.
Νόμος 2: Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι ο σύντροφος απομακρύνεται ή αποτυγχάνει να δείξει εμπιστοσύνη και φροντίδα, βιώνουμε ντροπή που μας κινητοποιεί να επανασυνδεθούμε. Αν κατηγορήσουμε τον άλλον, η ντροπή μετατρέπεται σε πικρία.
Αν οιι σύντροφοι εξακολουθούν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και θέλουν να σώσουν τη σχέση, πρέπει να ακολουθήσουν τη φυσική κίνηση της τύψης και της ντροπής για να επενδύσουν σε ενδιαφέρον, εμπιστοσύνη, αγάπη και προστασία.
Από τα «επιχειρήματα» στη σύνδεση
Οι καβγάδες ξεκινούν από τον αυτόματο εγκέφαλο. Η συμφιλίωση απαιτεί τον στοχαστικό εγκέφαλο. Ο πρώτος αντιδρά σε κρίσεις, ο δεύτερος σε ερωτήσεις. Προσπάθησε να είσαι πιο περίεργος παρά επικριτικός.
Δεν υπάρχει μια σίγουρη συνταγή για να λειτουργεί μια σχέση. Η βιολογία δεν μας έχει προετοιμάσει για μακροχρόνιες σχέσεις, και οι παραδοσιακοί κανόνες έχουν ξεπεραστεί. Τα «σούπερ μυστικά» της ψυχολογίας προσφέρουν συνήθως απλουστευμένες λύσεις που μπορεί να δημιουργήσουν εκνευρισμό.
Η συνταγή για να μάθουμε να αγαπάμε πραγματικά
Πες δυνατά: «Δεν ξέρω τι να κάνω αλλά θέλω να λειτουργήσει η σχέση μας!». Αυτό σε απελευθερώνει από την ανάγκη να υπερασπιστείς ιδέες για το πώς «πρέπει» να είναι τα πράγματα. Τώρα μπορείς να μάθεις να αγαπάς τον μοναδικό άνθρωπο που έχεις δίπλα σου.
«Δείξε μου πώς να σε αγαπώ, κι εγώ θα σου δείξω πώς να με αγαπάς»
Τρία απλά βήματα για να το εφαρμόσεις:
- Ρώτησε τον σύντροφό σου: Τι μπορεί να κάνω για να νιώθεις αγαπημένος; (π.χ. να σου κάνω έκπληξη με ένα μικρό δώρο).
- Πες τι σε βοηθάει να ανταποκριθείς: (π.χ. δείξε μου ότι χαίρεσαι όταν σου κάνω έκπληξη).
- Πες πότε νιώθεις αγαπημένος: (π.χ. όταν με αγκαλιάζεις φεύγοντας για δουλειά).
- Ρώτησε πώς μπορείς να διευκολύνεις τον σύντροφό σου: (π.χ. αγκάλιασέ με και δείξε ότι σου αρέσει).
Αυτή η απλή μέθοδος βοηθά να κατανοήσεις τον εαυτό σου και τον σύντροφό σου, βελτιώνοντας τη σχέση σας με ειλικρίνεια και στοργή.
* Πηγή: Vita
