Την αξιακή κρίση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έθεσε ως πρόταγμα στην ομιλία του στο 5ο Συνέδριο του κόμματος ο Γιάννης Ραγκούσης, απαντώντας εμμέσως στον Παύλο Πολάκη ως προς την κρατικοποίηση των τραπεζών.
«Μια δεύτερη προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία του πολιτικού μας λόγου και η πολιτική σοβαρότητα των προγραμματικών μας θέσεων. Παράδειγμα, η ψηφοφορία που θα κάνουμε για τις τράπεζες. Η συζήτηση που γίνεται δεν αφορά το αν θέλουμε ή όχι να υπάρχει δημόσια τράπεζα, αλλά εάν είναι εφικτό να κρατικοποιηθεί μια συστημική τράπεζα. Δηλαδή, με άλλα λόγια, αν είναι εφικτό να αποσπάσεις με “νομοθετική βία” μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, που πλέον κάποιος άλλος κατέχει και δεν θέλει να πουλήσει» περιέγραψε ο κ. Ραγκούσης.
Όπως είπε, «αν αύριο γίνουμε κυβέρνηση δεν θα μπορέσουμε να κρατικοποιήσουμε την εθνική τράπεζα», καταλήγοντας πως «είναι θέμα προγραμματικής σοβαρότητας και υπευθυνότητας να μην συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη».
Αναλυτικά, σημεία της ομιλίας του κ. Ραγκούση:
Για ένα κόμμα είναι μεγάλη η κρίση όταν από το 32% βρίσκεται σε μονοψήφια ποσοστά.
Μια κρίση όμως που δεν ήταν αναπόφευκτη, ούτε νομοτελειακή.
Μια κρίση αποτέλεσμα επιλογών και λαθών.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι αν αυτή η κρίση είναι αναστρέψιμη;
Απαντώ ευθέως : πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να πετύχουμε κάτι τέτοιο.
Δεν είναι ακατόρθωτο γιατί υπάρχει μία αντικειμενική αλήθεια.
Δεν αξίζει στο ΣυΡιζΑ μια τέτοια κατάπτωση.
Δεν είναι δίκαιο η ΝΔ, το κόμμα που χρεοκόπησε τον ελληνικό λαό να είναι στο 30% και το κόμμα που ολοκλήρωσε τα μνημόνια και έβγαλε το λαό από τη χρεοκοπία να είναι δημοσκοπικά μονοψήφιο.
Υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για να βγούμε από την κρίση.
Θα ξεχωρίσω τρεις που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικές.
Ο ρόλος των οργανώσεων μελών και των νομαρχιακών επιτροπών θα είναι κρίσιμος σε αυτή την προσπάθεια.
Γι’ αυτό και πιστεύω ότι ήτανε πολύ σημαντική η τροποποίηση του καταστατικού στο άρθρο 11 παράγραφος δύο που προέκυψε ως αποτέλεσμα των δεκάδων περιφερειακών συσκέψεων για την εκπόνηση τοπικών και περιφερειακών πολιτικών σχεδίων που πραγματοποιήσαμε το χειμώνα. Σύμφωνα με αυτήν, πλέον οι ΟΜ και οι ΝΕ θα έχουν πλήρη αρμοδιότητα να εκπονούν και να εφαρμόζουν τοπικά και περιφερειακά σχέδια εξωστρεφούς πολιτικής δράσης.
Μια δεύτερη προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία του πολιτικού μας λόγου και η πολιτική σοβαρότητα των προγραμματικών μας θέσεων.
Παράδειγμα η ψηφοφορία που θα κάνουμε για τις τράπεζες.
Η συζήτηση που γίνεται δεν αφορά το αν θέλουμε ή όχι να υπάρχει δημόσια τράπεζα αλλά εάν είναι εφικτό να κρατικοποιηθεί μια συστημική τράπεζα δηλαδή με άλλα λόγια αν είναι εφικτό να αποσπάσεις με «νομοθετική βία» μετοχές της εθνικής τράπεζας που πλέον κάποιος άλλος κατέχει και δεν θέλει να πουλήσει.
Αν αύριο γίνουμε κυβέρνηση δεν θα μπορέσουμε να κρατικοποιήσουμε την εθνική τράπεζα.
Άρα είναι θέμα προγραμματικής σοβαρότητας και υπευθυνότητας να μην συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Για να είμαι όμως ειλικρινής συντρόφισσες και σύντροφοι το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Η κρίση είναι βαθιά όχι μόνο γιατί από το 32% φτάσαμε σε μονοψήφια δημοσκοπικά ποσοστά αλλά γιατί αυτή η πτώση εξελίσσεται και εξελίχθηκε εν μέσω των συλλαλητηρίων των Τεμπών.
Συλλαλητήρια αξιών και όχι οικονομικών διεκδικήσεων που δεν είδαν τον ΣυΡιζΑ ως έναν βασικό πολιτικό εκπρόσωπο των αξιακών αιτούμενων.
Υπό αυτήν την έννοια δεν αρκεί μία βελτιωμένη η κομματική λειτουργία μετά το πέμπτο συνέδριο.
Απαιτείται να εισηγηθούμε ένα νέο υπόδειγμα αξιακής συγκρότησης του κόμματος.
Δεν αρκεί να λέμε ότι είμαστε πολιτικά και προγραμματικά αντίθετοι με την δεξιά.
Πρέπει να αποδεικνύουμε ότι είμαστε αξιακά διαφορετικοί.
Δεν αρκεί να κερδίσουμε μικρές οργανωτικές πολιτικές και επικοινωνιακές μάχες.
Αν δεν κερδίσουμε τον πόλεμο των αξιών.
Υπό αυτήν την έννοια το μέγα αιτούμενο λοιπόν για να βγούμε από την βαθιά κρίση είναι μία εσωτερική ηθική και αξιακή επανάσταση.
Και ηθική και αξιακή εσωτερική επανάσταση σημαίνει να συναντηθούμε ξανά να επιστρέψουμε Και να αναβιώσουμε μέσα στο ΣυΡιζΑ τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς.
Δηλαδή την ανιδιοτελή προσφορά την συλλογικότητα την αλληλεγγύη την αυτοθυσία.
Την αυτοθυσία που οδηγεί στο άτομο να θυσιάζεται για το σύνολο και όχι το σύνολο να θυσιάζεται για το άτομο..
Αίτημα του προοδευτικού κόσμου είναι η ενότητα και η ανασύνθεση του χώρου.
Όμως η ανασύνθεση του προοδευτικού για να περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα πρέπει σε αυτήν, ο ΣΥΡΙΖΑ να προσέλθει με σημαία την εσωτερική ηθική και αξιακή του επανάσταση.
