Βεβαίως, ένας σκύλος θα πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται σε κάθε νέο περιβάλλον και να νιώθει όμορφα με ό,τι συμβαίνει γύρω του.
Αλλά οφείλουμε να σεβαστούμε εκείνες τις ημέρες που επιθυμεί την ησυχία κατά τη διάρκεια της βόλτα του.
Η επαγγελματίας εκπαιδεύτρια σκύλων και σύμβουλος συμπεριφοράς κατοικίδιων ζώων, Ελένη Ζάχαρη, ξεκαθαρίζει διάφορα ζητήματα που αφορούν την κοινωνική του ζωή.
Κάθε σκύλος έχει τον δικό του χαρακτήρα, και μπορεί να μην εκδηλώνει την επιθυμία να έρχεται σε επαφή με κάθε άνθρωπο ή σκύλο που θα συναντήσει
Η κοινωνικοποίηση του σκύλου δεν σταματά ποτέ
Τα τελευταία χρόνια, όπως επισημαίνει, παρατηρούμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι υιοθετούν σκύλους.
Αυτά τα πλάσματα καλούνται να διαχειριστούν τα έντονα ερεθίσματα της πόλης: οχήματα, θορύβους, πολυκοσμία, άλλα σκυλιά. Ερεθίσματα, που ουδεμία σχέση έχουν με τη φύση και τη χαλαρότητα που έχουν ανάγκη τα ζώα.
Μέσα στο απαιτητικό αυτό περιβάλλον της πόλης, πολλοί κηδεμόνες σκύλων αναρωτιούνται: «Πρέπει να μάθουμε στον σκύλο μας να χαιρετά με ευγένεια κάθε άνθρωπο ή σκύλο που συναντά στη βόλτα του;»
Πρόκειται για ένα ερώτημα που φαίνεται απλό.
Πίσω του, όμως, κρύβει μια σειρά από παρανοήσεις και προσδοκίες. Όχι μόνο για τη συμπεριφορά του, αλλά και για τον ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε ως υπεύθυνοι συνοδοί.
Κάθε σκύλος έχει το δικό του ταμπεραμέντο
Καταρχάς, αξίζει να σημειωθεί, τονίζει η κα Ζάχαρη, ότι κάθε σκύλος έχει τον δικό του χαρακτήρα και δεν είναι απαραίτητο ότι θα απολαμβάνει τις επαφές με κάθε άνθρωπο ή σκύλο που θα συναντήσει.
Πολλές φορές, μέσα από την καλή τους πρόθεση, οι κηδεμόνες χαίρονται όταν ο σκύλος τους έρχεται σε επαφή με κάποιο άλλο σκυλάκι στη βόλτα.
Αλλά, αν παρατηρήσουν προσεκτικά τη «γλώσσα του σώματός» του, μπορεί να εντοπίσουν σημάδια αμηχανίας ή στρες που, συχνά, περνούν απαρατήρητα.
Ας μην ξεχνάμε πως πολλοί από τους σκύλους που υιοθετούνται σήμερα, έχουν διασωθεί από τον δρόμο.
Γεγονός που σημαίνει ότι, συχνά, δεν γνωρίζουμε, ούτε τις εμπειρίες που κουβαλούν, ούτε τις γονιδιακές τους προδιαθέσεις.
Θα ήταν καλό, λοιπόν, από τη στιγμή που έχουμε φέρει τα πλάσματα αυτά στις χαώδεις συνθήκες ζωής μας, να μελετήσουμε στο Διαδίκτυο, ή με τη βοήθεια ενός επαγγελματία εκπαιδευτή, τη «γλώσσα του σώματος» τους και τα σήματα που μας δείχνουν. Καθώς και να σεβαστούμε τα όρια του σκύλου μας και την προσωπική του ευημερία.
Δεν στερείτε την κοινωνική ζωή του σκύλου, εάν του δίνετε τη δυνατότητα να επιλέξει τις επαφές
Είναι άκρως απαραίτητο, ο σκύλος να είναι πάντα κοινωνικός; Θέτει το ερώτημα η κα Ζάχαρη και απαντά για να λύσει κάθε απορία.
Στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον οι κοινωνικές προσδοκίες δεν αφορούν μόνο τους ανθρώπους, αλλά -όσο κι αν ακούγεται παράδοξο- και τους σκύλους.
Πολλοί κηδεμόνες αισθάνονται την πίεση να αποδείξουν δημόσια ότι ο σκύλος τους είναι «καλός», «φιλικός», «κοινωνικός».
Συχνά, αυτό μεταφράζεται με το να τον αφήσουν να πλησιάσει ή να χαιρετήσει κάθε άνθρωπο, ή άλλο σκύλο, που συναντά στη βόλτα.
Άραγε, αν ήμασταν εμείς στη θέση του σκύλου μας, θα μας άρεσε πραγματικά να χαιρετάμε κάθε άνθρωπο που συναντάμε στον δρόμο;
Φαντασθείτε, να πηγαίνετε κάθε πρωί στη δουλειά σας και σε κάθε γωνία να σας σταματά κάποιος για να σας αγκαλιάσει. Να σας πιάσει το χέρι, ή να σας μιλά επίμονα.
Ακόμη κι αν είστε κοινωνικός άνθρωπος, κάποια στιγμή θα κουραστείτε, ή θα νιώσετε άβολα. Πολύ περισσότερο, αν έχετε ξυπνήσει αγχωμένος, ή δεν είστε σε διάθεση για κοινωνικές επαφές.
Το ίδιο ισχύει και για τον σκύλο σας. Δεν έχει πάντα διάθεση για χαιρετούρες και επαφές. Ιδίως, με άγνωστους σκύλους ή ανθρώπους.
Μπορεί, απλώς, να θέλει να περπατήσει ήρεμα, να μυρίσει, να απολαύσει τη βόλτα του πλάι σας.
Όταν του δίνετε την ελευθερία να μη χαιρετήσει, δεν του στερείτε την κοινωνική ζωή.
Αντιθέτως, τον προστατεύατε, προσφέροντας του ασφάλεια και σεβασμό.
Οι κοινωνικές επαφές και η παρερμηνεία της κοινωνικοποίησης
Όσα προαναφέραμε, όπως διευκρινίζει η κα Ζάχαρη, δεν σημαίνουν ότι ο σκύλος σας δεν χρειάζεται κοινωνικές επαφές.
Αυτό που έχει σημασία, είναι οι επαφές αυτές να συμβαίνουν με σκύλους ή ανθρώπους που γνωρίζει – όχι με κάθε νέο σκύλο ή άνθρωπο που θα συναντήσει στον δρόμο.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε σε μια συχνή παρανόηση: τι σημαίνει, τελικά, «κοινωνικοποίηση» για τον σκύλο μας;
Πολλοί θεωρούν ότι ένας κοινωνικοποιημένος σκύλος είναι εκείνος που θέλει να γνωρίσει όλους τους περαστικούς και να παίζει με κάθε σκύλο που συναντά στη βόλτα.
Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Η σωστή κοινωνικοποίηση δεν έχει να κάνει με το πόσες επαφές έχει, αλλά με το πώς αισθάνεται με αυτές.
Ένας καλά κοινωνικοποιημένος σκύλος είναι αυτός, εξηγεί η κα Ζάχαρη, που μαθαίνει να νιώθει άνετα και ασφαλής σε νέες καταστάσεις. Όπως όταν βλέπει ανθρώπους, ακούει θορύβους, συναντά άλλα ζώα, ή πηγαίνει σε καινούργια μέρη.
Η κοινωνικοποίηση πάει… αγκαζέ με τον σκύλο – Ο ρόλος της εκπαίδευσης
Η κοινωνικοποίηση, τονίζει η κα Ζάχαρη, δεν σταματά ποτέ. Ακόμη και οι ενήλικοι σκύλοι χρειάζονται συνεχείς, θετικές εμπειρίες, για να νιώθουν ασφαλείς και άνετοι στο περιβάλλον τους.
Αυτό που μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην επιτυχία της διαδικασίας αυτής, αλλά και γενικότερα στη μεταξύ μας σχέση, είναι η εκπαίδευση.
Με την εκπαίδευση μπορούμε να διδάξουμε στον σκύλο μας ευγενικούς τρόπους επαφής με άλλους ανθρώπους και σκύλους. Αλλά και να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση του σε νέες καταστάσεις.
Μέσα από την εκπαίδευση, ο σκύλος μαθαίνει να αναπτύσσει συμπεριφορές, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται με ηρεμία στις κοινωνικές επαφές, και είναι πιο ευχάριστες. Τόσο για εκείνον, όσο και για τους γύρω του.
Με αυτόν τον τρόπο, η σχέση μας γίνεται πιο αρμονική και γεμάτη εμπιστοσύνη!
Δεν χρειάζεται να γνωρίζει οποιονδήποτε συναντάμε στη βόλτα. Αυτό είναι που αξίζει να διδάξουμε στον σκύλο μας σχετικά με την επαφή του με ανθρώπους και άλλα σκυλιά.
Όμως, αν δείξει ενδιαφέρον για κάποιον, να έχει τα «εργαλεία» και τη γνώση. Ώστε αυτή η γνωριμία να γίνει με ήπιο τρόπο και με ασφάλεια για όλους!
