του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Μετά τη σύνοδο κορυφής στον Λευκό Οίκο, μεταξύ Τραμπ και υποτελών Ευρωπαίων ηγετών, έχει ανάψει η συζήτηση για τις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία. Διάφορα σενάρια εξετάζονται, μεταξύ των οποίων και η πιθανή ανάπτυξη Ευρωπαίων στρατιωτών για τη διατήρηση της ειρήνης στην Ουκρανία.
Ο Γερμανός καγκελάριος Μερτς δηλώνει μάλιστα ανοικτός. Το ίδιο και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, στο πλάσιμο ενός «συνασπισμού των προθύμων». Η ανάπτυξη Νατοϊκών δυνάμεων κατά μήκος της πρώτης γραμμής του μετώπου, μήκους 1.200 χιλιομέτρων, είναι άλλωστε ανέφικτες και λόγω έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και πόρων.
Η Μόσχα άλλωστε απορρίπτει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο ανάπτυξης δυνάμεων από χώρες του ΝΑΤΟ – ειδικά από τη Γερμανία, καθώς οι μνήμες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο είναι ακόμη νωπές στη Ρωσία. Ενδεχομένως, το Κρεμλίνο να συζητήσει μόνο για κυανόκρανους του ΟΗΕ από τον παγκόσμιο Νότο.
Η ιδέα ότι οι εγγυήσεις ασφαλείας στο Κίεβο μπορούν να παρασχεθούν μόνο με στρατιώτες του ΝΑΤΟ στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα είναι «επικίνδυνη», εκτιμούν και Γερμανοί πολιτικοί. Το θέμα είναι βέβαια ότι η ταπεινωμένη Ευρώπη αποδέχθηκε την απόφαση του προέδρου Τραμπ να επιβάλει την ειρήνη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, χωρίς ουσιαστικά; να λάβει καμία πραγματική εγγύηση από την Ουάσιγκτον. Πέρα από φραστικές διαβεβαιώσεις.
Η προσπάθεια του Γερμανού καγκελαρίου Μερτς να θέσει ως προϋπόθεση την κατάπαυση του πυρός απορρίφθηκε γρήγορα ως μάταιη από τον Τραμπ. Εχει επίσης ήδη απορριφθεί από τον Πούτιν.
Ο στόχος του Τραμπ
Στρατηγικός στόχος του Τραμπ είναι να απεγκλωβίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την εμπλοκή που είχε επιδιώξει ο Μπάιντεν και οι νέο-συντηρητικοί της Ουάσιγκτον στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, ακολουθώντας το δόγμα του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι για την ένταξη της Ουκρανίας στο δυτικό στρατόπεδο. Το νέο στρατηγικό σχέδιο του Τραμπ ανατρέπει την αμερικανική εξωτερική πολιτική των τελευταίων 30 ετών.
Αυτή η απόφαση του Τραμπ χρησιμεύει επίσης για την επανένωση της βάσης MAGA του εκλογικού σώματος του, η οποία έχει αρχίσει να δυσανασχετεί τόσο από την εμπλοκή των ΗΠΑ με το Ισραήλ στους πολέμους της Μέσης Ανατολής όσο και από την υπόθεση Έπσταϊν στην οποία ο πρόεδρος φέρεται να είναι μπλεγμένος και θέλει να ξεχαστεί.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου διοργανώνονται επίσης στο Πεκίνο εορτασμοί για την 80η επέτειο από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στους οποίους θα μπορούσε να συμμετάσχει και ο Τραμπ, ως νικητής, που πέτυχε την ειρήνη στην Ουκρανία.
Τον Νοέμβριο ξεκινά και η προεκλογική εκστρατεία για τις ενδιάμεσες εκλογές ανανέωσης του Κογκρέσου ένα χρόνο μετά τις οποίες ο Τραμπ θέλει να κερδίσει. Ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει να βγει από αυτόν τον πόλεμο με μια επιτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία και δεν έχει καμία πρόθεση να υποχωρήσει καθώς ονειρεύεται ακόμη και το Νόμπελ Ειρήνης.
Κενές υποσχέσεις
Ο Τραμπ αποδέχτηκε την υποταγή της Ευρώπης καθησυχάζοντας τους Ευρωπαίους ηγέτες με φράσεις σπάνιου …κενού περιεχομένου: «Θα βοηθήσουμε τους Ουκρανούς με κάποιο τρόπο», είπε και συμπλήρωσε ότι «θα συμμετάσχουμε».
Πίσω από αυτή τη διπλωματική χορογραφία παραμένει το γεγονός: κανείς δεν θέλει να πεθάνει για το Κίεβο, ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ευρωπαίοι. Αλλά ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να βρεθεί μια λύση που να τερματίζει αυτόν τον άχρηστο πόλεμο.
Η μόνη αξιόπιστη και εφικτή λύση είναι ένα νέο «Ελσίνκι». Μια ευρωπαϊκή, αμερικανική και ρωσική διακήρυξη που θα ζητά την ανασυγκρότηση της αρχιτεκτονικής συλλογικής ασφάλειας για την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Σαφώς, η Ουκρανία, ως υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε. θα είχε εγγυημένη την ασφάλειά της εντός ενός τέτοιου πλαισίου. Δυστυχώς, με τους σημερινούς πολεμοχαρείς Ευρωπαίους ηγέτες ,αυτή είναι μια μάταιη ελπίδα.
