Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 χρόνων, ο Ούντο Κιρ, ο εμβληματικός Γερμανός ηθοποιός με μια καριέρα που περιλάμβανε περισσότερους από 275 ρόλους στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό κινηματογράφο, ενώ συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Γκας Βαν Σαντ και Λαρς φον Τρίερ.
Ειδικότερα το 1991 η φήμη του απογειώθηκε με «Το δικό μου Αϊντάχο», όπου συμπρωταγωνίστησε με τους Ρίβερ Φίνιξ, και Κιάνου Ριβς σε μια σύγχρονη εκδοχή του έργου του Σαίξπηρ «Ο βασιλιάς Ερρίκος ο Δ’». Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες με τον Λαρς φον Τρίερ, όπως στις ταινίες «Δαμάζοντας τα κύματα», «Χορεύοντας στο σκοτάδι», «Dogville».
Ο ηθοποιός πέθανε το πρωί της Κυριακής σε νοσοκομείο του Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια, ενώ δεν έγινε γνωστή η αιτία θανάτου του.
Αξίζει να αναφερθεί πως την είδηση έκανε γνωστή ο σύντροφός του, ο εικαστικός Ντέλμπερτ ΜακΜπράιντ.
Ούντο Κιρ
Γνωστός για το διαπεραστικό του βλέμμα και την ιδιότυπη σκηνική του παρουσία, ο Κιρ ταυτίστηκε με ρόλους σκοτεινούς, απειλητικούς και συχνά ακραίους. Υποδύθηκε επανειλημμένα βαμπίρ, ναζί και ανησυχητικές φιγούρες, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα σε ταινίες τρόμου, καλλιτεχνικού και ανεξάρτητου σινεμά. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά, «είναι καλύτερο να είσαι κακός και να τρομάζεις τον κόσμο παρά να είσαι ο τύπος που δουλεύει στο ταχυδρομείο και γυρνάει σπίτι στη γυναίκα και τα παιδιά του. Το κοινό θα σε θυμάται περισσότερο».
Ο Κιρ γεννήθηκε ως Ούντο Κίρσπε στη Γερμανία το 1944. Λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, το νοσοκομείο βομβαρδίστηκε και έπρεπε να διασωθεί μαζί με τη μητέρα του από τα ερείπια του μαιευτηρίου. Η παιδική του ηλικία στη μεταπολεμική Γερμανία ήταν «φρικτή», όπως είχε εξομολογηθεί στον Guardian το 2002: «Ο πατέρας μου ήταν ήδη παντρεμένος και είχε τρία παιδιά όταν γεννήθηκα, και η μητέρα μου δεν το ήξερε. Έτσι, μεγαλώσαμε φτωχά. Δεν είχαμε ζεστό νερό μέχρι τα 17 μου».
Ως έφηβος, εργάστηκε σε εργοστάσιο ώστε να «ξεφύγει από τη μιζέρια στην οποία γεννήθηκε». Στα 16 του, έγινε φίλος με τον 15χρονο Φασμπίντερ, ενώ έπιναν σε ένα μπαρ της εργατικής τάξης στην Κολωνία. Όταν μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει αγγλικά, τον ανακάλυψαν σε ένα καφέ. «Μου άρεσε η προσοχή, οπότε έγινα ηθοποιός», είπε κάποτε. Ο ρόλος που τον έκανε διάσημο ήταν στην ταινία τρόμου του 1970 Mark of the Devil.
Ο Ούντο Κιρ στον ρόλο του Δράκουλα στην ταινία Blood for Dracula του 1974.
Ο Κιρ συχνά έλεγε πως την καριέρα του την είχε διαμορφώσει η τύχη. Καθόταν στο αεροπλάνο δίπλα στον σκηνοθέτη του Άντι Γουόρχολ, Πολ Μόρισι, ο οποίος τον επέλεξε για τον ρόλο του Φρανκενστάιν στην ταινία Σάρκα για τον Φρανκενστάιν (Flesh for Frankenstein) του 1973 και στη συνέχεια για τον ρόλο του Δράκουλα στην ταινία Blood for Dracula του 1974.
Ήρθε σε επαφή ξανά με τον φίλο της εφηβείας του, Φασμπίντερ και εμφανίστηκε στις ταινίες του Η γυναίκα του σταθμάρχη (The Stationmaster’s Wife), Lola, The Third Generation και Lili Marleen, καθώς και στη μίνι σειρά Berlin Alexanderplatz.
Τη δεκαετία του ’80, γνώρισε τον νεαρό Δανό σκηνοθέτη Φον Τρίερ, ο οποίος τον επέλεξε για την τηλεοπτική παραγωγή του «Μήδεια» το 1987 και ξεκίνησε μια συνεργασία που διήρκεσε δεκαετίες. Ο Κιρ, ο οποίος ήταν επίσης νονός του γιου του Τρίερ, εμφανίστηκε στα έργα του σκηνοθέτη Epidemic, Europa, The Kingdom, Δαμάζοντας τα Κύματα (Breaking the Waves), Χορεύοντας στο σκοτάδι (Dancer in the Dark), Dogville, Melancholia και Nymphomaniac: Vol. II.
Ο Βαν Σαντ, που λάτρευε τις ερμηνείες του Κιρ στις ταινίες «Frankenstein» και «Dracula», του πρόσφερε τον πρώτο του αμερικανικό ρόλο στην ταινία Το δικό μου Αϊντάχο (My Own Private Idaho) του 1991. Η Μαντόνα, θαυμάστρια της ταινίας, έδωσε στον Κιρ τον ρόλο του σύζυγου της στο βιβλίο της «Sex» του 1992, και στη συνέχεια στα μουσικά βίντεοκλιπ των τραγουδιών «Erotica» και «Deeper and Deeper». Ο ίδιος εμφανίστηκε επίσης σε μουσικά βίντεοκλιπ των Supertramp, Korn και Eve.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Κιρ συνέχισε να παίζει μικρούς αλλά ειδικού βάρους ρόλους σε πολλές ταινίες του Χόλιγουντ, όπως Ace Ventura: Pet Detective, Johnny Mnemonic, Armageddon, End of Days και Blade.
Πηγή: The Guardian
