Σπίτια θαμμένα στη λάσπη, η οικονομική πρωτεύουσα σε στασιμότητα, διακοπές ρεύματος και εκατοντάδες νεκροί: οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι μουσώνες θα συνεχίσουν να σκοτώνουν στο Πακιστάν, μια χώρα χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό ή συντήρηση των αγωγών αποστράγγισης των υδάτων.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το παραδέχθηκε κατά την επίσκεψή του την προηγούμενη εβδομάδα στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, όπου 450 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω των κατολισθήσεων.
«Οι φυσικές καταστροφές είναι θέλημα Θεού, αλλά δεν μπορούμε να αγνοούμε τους ανθρώπινους παράγοντες. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε πια στα παιχνίδια επιρροής και τη διαφθορά να ελέγχουν την έκδοση οικοδομικών αδειών», τόνισε ο Σεχμπάζ Σαρίφ.
Στα κατεστραμμένα ορεινά χωριά που επισκέφθηκε, όπως και αλλού, «πολλά σπίτια έχουν κατασκευαστεί κοντά στις κοίτες ποταμών, που αποτελούν φυσικά κανάλια ροής» των όμβριων υδάτων, δήλωσε η Σέρι Ρέχμαν, πρώην υπουργός Κλιματικής Αλλαγής.
Αυτό έχει συμβεί με το σπίτι του Φαζάλ Καν στη Μινγκόρα, στην κοιλάδα Σουάτ, το οποίο καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τις πλημμύρες του 2010 που επηρέασαν σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια Πακιστανούς.
«Το ξαναχτίσαμε το 2012 σε πιο γερά θεμέλια, αλλά την περασμένη εβδομάδα, για άλλη μια φορά, τα νερά φούσκωσαν και το κατάπιαν», λέει ο 43χρονος έμπορος.
Ο Καν δηλώνει ότι δεν έλαβε καμία προειδοποίηση από τις αρχές αν και παραδέχεται τώρα ότι «ήταν λάθος να χτίσουμε τόσο κοντά σε έναν χείμαρρο».
Από τα τέλη Ιουνίου οι μουσώνες, που προκαλούν στη νότια Ασία το 70% των ετήσιων βροχοπτώσεων και είναι ζωτικής σημασίας για τη γεωργία, έχουν προκαλέσει τον θάνατο σχεδόν 800 ανθρώπων και τον τραυματισμό περίπου 1.000 στο Πακιστάν. Και ενδέχεται να κρατήσουν για μήνες ακόμη.
Οι καταρρακτώδεις βροχές, οι έντονες ξηρασίες και οι κατολισθήσεις αυξάνονται λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, αλλά και των εξορύξεων σε μεγάλη κλίμακα που κάνει το Πακιστάν, μια χώρα αποφασισμένη να εκμεταλλευθεί όσο γίνεται το πλούσιο υπέδαφός της για να προσελκύσει τις αμερικανικές και τις κινεζικές επενδύσεις.
«Η εκτροπή ποταμών για την εξόρυξη ορυκτών και η μείωση των δασικών εκτάσεων, που πλέον στο Πακιστάν φτάνουν μόλις στο 5%, το χαμηλότερο ποσοστό στη Νότια Ασία, παίζουν σημαντικό ρόλο επειδή ένα πυκνό δάσος μπορεί να περιορίσει την ορμή του νερού», εξήγησε η Ρέχμαν.
Εξάλλου και οι υποδομές δεν είναι επαρκείς: στο Καράτσι, την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας με περισσότερους από 20 εκατ. κατοίκους, καταγράφηκαν αυτή την εβδομάδα 10 νεκροί μέσα σε μερικές ώρες, που έχασαν τη ζωή τους λόγω ηλεκτροπληξίας ή επειδή καταπλακώθηκαν από τις στέγες των σπιτιών τους.
Αιτία; Λίγες ή φραγμένες από σκουπίδια αποχετεύσεις με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν με την παραμικρή βροχόπτωση, ένα ανύπαρκτο σύστημα επεξεργασίας αποβλήτων, κακές υποδομές, άναρχος πολεοδομικός σχεδιασμός, αναφέρει έκθεση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν (HRCP).
Και όλα αυτά τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, παρά το γεγονός ότι η έκθεση αυτή δημοσιεύθηκε πριν τις φονικές πλημμύρες του 2020.
Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση, το πρόβλημα είναι «πολιτικό»: τα διάφορα κόμματα χρησιμοποιούν τις οικοδομικές άδειες για να τροφοδοτούν το πελατειακό τους σύστημα.
Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται νέες συνοικίες σε περιοχές που είχαν χαρακτηριστεί μη οικοδομήσιμες ή κατασκευάζονται κτίρια σε κανάλια αποστράγγισης υδάτων.
«Το Καράτσι δεν καταστρέφεται από τη βροχή, αλλά από τα χρόνια εγκατάλειψης», καταγγέλλει ο Τάχα Άχμεντ Καν, μέλος της αντιπολίτευσης στο περιφερειακό συμβούλιο του Σιντ.
«Οι παράνομες κατασκευές που ανεγείρονται πάνω σε κανάλια αποστράγγισης όμβριων υδάτων, όπως και οι κακής ποιότητας δρόμοι απλώς επιδεινώνουν την κρίση», προσθέτει.
Από την πλευρά του ο δήμαρχος του Καράτσι Μουρτάζα Ουαχάμπ δηλώνει ότι κάθε χρόνο ζητεί μάταια τη βοήθεια του Ισλαμαμπάντ.
«Είναι εύκολο να πούμε ότι πρέπει να επεκτείνουμε το δίκτυο αγωγών, αλλά είναι τόσο ακριβό που θα απαιτούσε ολόκληρο τον εθνικό προϋπολογισμό», επισημαίνει στο AFP.
Μετά τις τεράστιες πλημμύρες του 2020, συνεχίζει ο ίδιος, δημιουργήθηκαν στο Καράτσι τρεις επιπλέον αγωγοί αποστράγγισης υδάτων.
«Η έγχυση του σκυροδέματος κόστισε σχεδόν 90 εκατ. δολάρια, συν 50 εκατ. δολάρια για τη μετεγκατάσταση των πολιτών. Συνολικά, δαπανήσαμε 180 εκατ. δολάρια — και όλα αυτά για μόνο τρεις αγωγούς», εξηγεί ο Ουαχάμπ.
Τον Ιούνιο, κατά την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό, η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον δήμο ότι χρησιμοποίησε μόνο το 10% των κονδυλίων που είχαν διατεθεί για ένα έργο αστικής ανάπτυξης.
Αυτό το πενταετές σχέδιο υποτίθεται ότι θα έθετε τέλος στα προβλήματα της πόλης… το 2024!
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ- AFP
