Οι πολιτικές περικοπών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είχαν καταστροφικές συνέπειες και στον τομέα της Παιδείας. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς καταγράφονται χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών και χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες.
Μάλιστα, καθώς ήδη βαδίζουμε στο τελευταίο διδακτικό τρίμηνο της σχολικής χρονιάς 2015-16, ο Υπουργός κ. Φίλης με γραπτή δήλωσή του, που διαβάστηκε πριν λίγες ημέρες στη Βουλή, αναφέρει, πως τα κενά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση είναι ακόμη 2556, εκ των οποίων τα 649 αφορούν σε όλες τις ειδικότητες της Γενικής Εκπαίδευσης, τα 1345 στην παράλληλη στήριξη και τα 15 σε τμήματα ένταξης και ΣΜΕΑΕ. Στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα κενά είναι 1207.
Βέβαια τα πραγματικά κενά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Δ.Ο.Ε. είναι περισσότερα, ωστόσο, και αυτά που αναφέρονται από τον Υπουργό δημιουργούν ένα σημαντικό πρόβλημα στη λειτουργία των σχολείων και από ό,τι φαίνεται για ορισμένους μαθητές χάθηκε μια ολόκληρη χρονιά. Ιδιαίτερα, τα κενά στην παράλληλη στήριξη, που αφορούν μαθητές με σοβαρές ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, είναι βέβαιο, πως θα αποβούν οδυνηρά για το μέλλον όλων αυτών των μαθητών.
Αποτελεί κοινή παραδοχή, λοιπόν, πως το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών στα σχολεία είναι πολύ σημαντικό και τορπιλίζει τα θεμέλια του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας. Στο χρονικό διάστημα 2010-15 συνταξιοδοτήθηκαν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση 12.354 εκπαιδευτικοί και διορίστηκαν 1.664, από τους οποίους οι 1.379 το 2010 και μόλις 285 στην τετραετία 2011-2015. Ιδιαίτερα, δε στους δασκάλους, στο ίδιο χρονικό διάστημα, παρατηρούμε αποχώρηση από την υπηρεσία 8.918 εκπαιδευτικών και διορισμό 1097, από τους οποίους οι 1.025 το 2010 και μόλις 72 από το 2011 και μετά.
Οι συνέπειες, επομένως, από την έλλειψη εκπαιδευτικών για να καλύψουν τις διδακτικές ανάγκες των παιδιών είναι ανυπολόγιστες. Η πολιτεία για να περιορίσει το πρόβλημα επιχείρησε και θα προβεί και πάλι σε συμπτύξεις τμημάτων, συγχωνεύσεις σχολείων και υπολειτουργία του ολοήμερου σχολείου. Με πρόσφατη δε τροπολογία, που ψηφίστηκε, επιχειρεί συρρίκνωση ή και αφανισμό των Τμημάτων Ένταξης. Είναι βέβαιο, πως θα σκαρφιστεί κάθε μέσο για να σκεπάσει το πρόβλημα των κενών στα σχολεία, μόνο που έτσι θα μεγιστοποιεί τη συρρίκνωση της ποιοτικής παιδείας και των μορφωτικών αναγκών των παιδιών.
Η Παιδεία, όμως, δεν είναι μόνο αριθμοί και δεν μπορεί να οικοδομείται αποκλειστικά με λογιστικούς υπολογισμούς. Πράγματι, είναι αδιανόητο να σκεφτούμε σχολεία, μαθητές και μάθηση χωρίς δασκάλους. Ο Αριστοτέλης, που με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννησή του η ΟΥΝΕΣΚΟ ανακήρυξε το 2016 σε «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», έγραφε «Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζουν καλά». Αλήθεια πόση σημασία έχουν τούτα τα λόγια σήμερα σε όσους αποφασίζουν για την Παιδεία;
