«Πιστεύω ότι είναι απώλεια για την Ελλάδα μας. Απλώς ο Κώστας Σημίτης είναι ο πολιτικός που θα μείνει με το έργο του στην κοινή συνείδηση ως ένας άνθρωπος που υπηρέτησε ορθά τον τόπο του, συνέβαλε στο να θεμελιωθεί ένας μεγάλος αναπροσανατολισμός της ελληνικής οικονομίας, συνέβαλε στο να θωρακιστεί η Ελλάδα στη διεθνή της θέση, μπαίνοντας στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ΟΝΕ και μετέχοντας η Ελλάδα στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και κάτι που δεν το άκουσα ακόμα στα πρώτα τιμητικά αποχαιρετιστήρια μιλάμε και για την έξοχη προσπάθεια που οδήγησε στην είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που στην παγκόσμια ιστορία είναι πάρα πολύ σπάνιο, αν όχι το σπανιότερο, να ανατρέψει τα δεδομένα μιας στρατιωτικής κατοχής με διπλωματικά μέσα» τόνισε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου. «Μιλάμε για έναν άνθρωπο που ωφέλησε τον τόπο του από κάθε άποψη. Και μιλάμε επομένως για έναν μεγάλο Έλληνα πολιτικό» επεσήμανε ο κ. Ευθυμίου.
«Η μόνη φορά που τον είδα συγκινημένο»
Σε άλλο σημείο είπε «ήταν ένας άνθρωπος βαθύτατα συγκροτημένος, ένας άνθρωπος που οτιδήποτε το μελετούσε εις βάθος και κυρίως δημιουργούσε ομάδες πολύ ικανών συνεργατών για κάθε θέμα. Γι΄αυτό και πέτυχε τόσα πολλά. Μια και με βρίσκετε τυχαία στην εθνική οδό να σας πω κάτι. Ο Κώστας Σημίτης ήταν πάρα πολύ συγκρατημένος άνθρωπος.
Θυμάμαι μία φορά είχαμε ραντεβού, ήμουν υπουργός του, ήμουν υπουργός Παιδείας και είχαμε μια συνάντηση που ήρθε κατευθείαν από τα εγκαίνια των παρακαμπτήριο σηράγγων της Εθνικής οδού Πατρών – Αθηνών, που πλέον δεν πέρναγε η κυκλοφορία μέσα από την Πάτρα.
»Όποιοι παλιοί το θυμούνται ήταν κάτι εφιαλτικό, αλλά έγινε αυτό το δακτυλίδι που περνάει πάνω από την Πάτρα, μέσα από τούνελ, μέσα από μια υπέροχη χάραξη, σύγχρονη, λειτουργική και λυτρωτική για την οικονομία, για τους πολίτες. Λοιπόν, ο Κώστας Σημίτης δεν ήταν ποτέ εκδηλωτικός. Ποτέ. Ήταν πολύ συγκρατημένος. Εκείνη τη φορά μπορώ να πω ότι ήταν η μόνη φορά που τον είδα συγκινημένο. Γιατί; Μου λέει Πέτρο, όταν στις δεκαετίες του ’50 σπούδαζα εγώ και ο αδερφός μου στη Γερμανία, τότε πηγαίναμε μέσω Ιταλίας, με τρένα, με λεωφορεία, παίρναμε το φέρι μποτ από την Πάτρα και ανεβαίναμε και έβλεπα, λέει στην Ιταλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία, τις Autobahn και έλεγα Θεέ μου, έτσι πρέπει να γίνει η Ελλάδα μας σύγχρονη, να είναι σε θέση να μπορεί να ανταγωνιστεί στην καρδιά της Ευρώπης με ίσους όρους, λέει. Σήμερα είπα, το πετύχαμε. Αυτή ήταν η συγκίνησή του. Το να κάνει την Ελλάδα ισότιμη μέσα στην Ευρώπη, όχι με την αρχαία δόξα μας, με τα σύγχρονα έργα μας, με τις επιτυχίες μας. Μιλάμε για έναν, κατά τη γνώμη μου μεγάλο πολιτικό[…]».
