Όζι ‘Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»

23/07/2025 | 09:07

«Έχω ένα προαίσθημα για σένα. Ή θα κάνεις κάτι πολύ ξεχωριστό, ή θα πας φυλακή…» είχε πει κάποτε ο πατέρας του Όζι Όσμπορν στον μικρό τότε γιο του. Και το προαίσθημά του αυτό αποδείχτηκε απολύτως προφητικό. Γιατί αυτό το παιδί κατάφερε, με έναν περίεργο τρόπο, να τα κάνει και τα δύο.

Άλλαξε για πάντα το παγκόσμιο μουσικό τοπίο ηγούμενος του κινήματος της χέβι μέταλ αλλά βρέθηκε παράλληλα στη φυλακή πριν καν συμπληρώσει τα 18 του χρόνια.

Black Sabbath - "War Pigs" Live at Ozzfest 2005

Σε όλη την διάρκεια της μυθιστορηματικής ζωής του εξάλλου, ο Όζι Όσμπορν, που έφυγε από τη ζωή χθες το πρωί σε ηλικία 76 ετών, υπήρξε μια αντιφατική προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με δύο πρόσωπα. Στη μια πλευρά του νομίσματος υπήρχε ο ταλαντούχος, πρωτοπόρος και παθιασμένος καλλιτέχνης, με τη μοναδική φωνή που θα μείνει στην ιστορία ως ο διαχρονικός «Νονός της χέβι μέταλ», ο μοναδικός «Πρίγκιπας του σκότους» και ο ιδανικός ερμηνευτής διαχρονικών ροκ ύμνων όπως το θρυλικό «Paranoid», κι από την άλλη ένας βαθιά αυτοκαταστροφικός τύπος, που πάλευε επί δεκαετίες με τα πάθη του, τις εξαρτήσεις του οι οποίες τον οδηγούσαν συχνά στο να υπερβαίνει τα όρια και να γίνεται επικίνδυνος όχι μόνον για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους.

BLACK SABBATH - "Paranoid" (Official Video)

Ποιο από τα δύο παραπάνω πρόσωπα επικρατούσε; Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του οι δύο του εαυτοί πάλευαν σκληρά μεταξύ τους και νικούσε πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, και μετά από πολλές προσπάθειες, ο Όζι είχε καταφέρει να εξημερώσει τους δαίμονές του και να αφιερωθεί στην οικογένειά του αλλά και τη μουσική που αποτελούσε για εκείνον ανάσα, πηγή ζωής.

Όζι 'Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»
Ο Όζι Όσμπορν στην τελευταία συναυλία της ζωής του

Γεγονός που έγινε αντιληπτό, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, στη μεγάλη συναυλία που έδωσε μόλις πριν λίγες ημέρες, στις 5 Ιουλίου, στο κατάμεστο από 42.000 κόσμουVila Park, στο Μπέρμινχαμ της Αγγλίας όπου μεγάλωσε, έχοντας στο πλευρό του την αφρόκρεμα του χέβι μέταλ, από τα μέλη της θρυλικής μπάντας του, των Black Sabbath, μέχρι μουσικούς των Metallica and των Guns N’ Roses. Καθισμένος στον θρόνο που δικαιωματικά κατέκτησε, ανήμπορος να σταθεί για πολύ ώρα όρθιος εξαιτίας του Πάρκισον που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια αλλά με ακλόνητη τη συγκλονιστική φωνή του που έθρεψε γενιές και γενιές σκληρών ροκάδων, πέρασε το ηχηρό μήνυμα πως οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν ζουν μακριά από τη σκηνή. Και παρότι υποσχέθηκε στον κόσμο που τον αποθέωνε ότι μπορεί να σταματήσει τα live αλλά θα συνεχίσει να ηχογραφεί τραγούδια, τα δακρυσμένα μάτια του την ώρα που ερμήνευε το «Mama, I’m Coming Home» έμοιαζαν με προάγγελο του οριστικού τέλους που βρισκόταν τόσο μα τόσο κοντά.

Τα φτωχικά παιδικά χρόνια, το σχολικό μπούλιγνκ και η πρώιμη παραβατικότητα

Μεγαλωμένος σε μια φτωχή οικογένεια, ζώντας με τους γονείς του και τα πέντε αδέλφια του σε ένα μικρό τριάρι, ο Τζον Μάικλ Όσμπορν, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γνώρισε από μικρή ηλικία το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Η δυσλεξία τον ταλαιπωρούσε όχι μόνον σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο αφού εξαιτίας της έπεφτε συχνά θύμα σκληρού μπούλινγκ από τους συμμαθητές τους. Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η ψυχολογική πίεση που υφίστατο ώστε να φθάσει στο σημείο να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει στα εφηβικά του χρόνια.

«Το μόνο καλό με το να έχεις δυσλεξία είναι ότι οι δυσλεξικοί είναι συνήθως πολύ δημιουργικοί άνθρωποι, ή έτσι μου έχουν πει. Σκεφτόμαστε με ασυνήθιστους τρόπους. Αλλά είναι ένα πολύ κακό στίγμα να μην μπορείς να διαβάζεις όπως οι κανονικοί άνθρωποι. Μέχρι σήμερα εύχομαι να είχα λάβει σωστή εκπαίδευση. Νομίζω ότι τα βιβλία είναι υπέροχα, ναι. Το να μπορείς να χαθείς σε ένα βιβλίο είναι απίστευτο. Όλοι θα έπρεπε να μπορούν να το κάνουν. Αλλά έχω καταφέρει να διαβάσω ένα ολόκληρο βιβλίο μόνο λίγες φορές στη ζωή μου. Κάθε τόσο αυτό το πράγμα στο κεφάλι μου απελευθερώνεται και θα προσπαθήσω να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία, γιατί όταν κλείνει, επιστρέφει κατευθείαν στην προηγούμενη κατάσταση και καταλήγω απλώς να κάθομαι εκεί, κοιτάζοντας τα κινέζικα…» είχε γράψει στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Είμαι ο Όζι».

Όζι 'Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»
Ο Όζι Όσμπορν σε νεαρή ηλικία

Με όλα αυτά τα προβλήματα η πορεία του έμοιαζε προδιαγεγραμμένη: «Ήμουν δεκαπέντε ετών όταν παράτησα το σχολείο. Και τι είχα να δείξω για τα δέκα χρόνια μου στο βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα; Ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε: Ο John Osbourne φοίτησε στο Birchfield Road Secondary Modern. Υπογραφή, κ. Oldham (Διευθυντής). Αυτό ήταν απίστευτο. Ούτε ένα προσόν. Τίποτα. Είχα δύο επιλογές σταδιοδρομίας: χειρωνακτική εργασία ή χειρωνακτική εργασία.»

Μπήκε λοιπόν νωρίς στον εργασιακό στίβο, δουλεύοντας σε διάφορα πόστα, από εργάτης εργοταξίου, υδραυλικός και κατασκευαστής εργαλείων μέχρι εργάτης σε σφαγείο. Προφανώς εκεί εξοικειώθηκε με τη θέα του αίματος…

Πριν καλά – καλά ενηλικιωθεί έκανε την πρώτη του κλοπή και κατέληξε στη φυλακή για έξι εβδομάδες: «Όπως τα περισσότερα παιδιά που κάνουν εγκλήματα, ήθελα μόνο να με αποδέχονται οι φίλοι μου. Νόμιζα ότι θα ήταν ωραίο να είμαι κακός, οπότε προσπάθησα να είμαι κακός» εξομολογούνταν ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του.

Από τουςBeatles στους Black Sabbath

Μπορεί να ακούγεται παράδοξο αλλά ο λόγος που ο Όζι Όσμπορν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική ήταν οι Beatles. Ήταν μόλις 14 ετών όταν άκουσε την επιτυχία τους «She Loves Me» και κάτι σκίρτησε μέσα του. «Τότε συνειδητοποίησα πως θα γινόμουν ροκ σταρ για το υπόλοιπο της ζωής μου» είχε αποκαλύψει.

Και δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Μετά από μια σύντομη μουσική περιπλάνηση με κάποια μικρά συγκροτήματα και σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα ιδρύσει, μαζί με τον κιθαρίστα Τόμι Αϊόμι, τον μπασίστα Γκίζερ Μπάτλερ και τον ντράμερ Μπιλ Γουόρντ, τους Black Sabbath, τη μπάντα που έμελλε να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Το όνομά τους προερχόταν από την ομώνυμη ταινία τρόμου ενώ ο ακραία σκληρός ήχος και η αντίστοιχη σκοτεινή εικόνα δεν ήταν αυτοσκοπός αλλά προέκυψε μέσα από την επιθυμία τους να ξεχωρίσουν.

«Υπήρχε ένας κινηματογράφος που ονομαζόταν The Orient έξω από το κοινοτικό κέντρο, όπου κάναμε πρόβες στο Six Ways, και κάθε φορά που πρόβαλε μια ταινία τρόμου, η ουρά έφτανε μέχρι κάτω στον δρόμο και στη γωνία. «Δεν είναι περίεργο το πώς οι άνθρωποι πληρώνουν χρήματα για να τρομάξουν τον εαυτό τους;».. Θυμάμαι τον Tony [Iommi] να λέει μια μέρα. «Ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε να κάνουμε μπλουζ και να γράφουμε τρομακτική μουσική» διηγείται Όζι στην αυτοβιογραφία του.

Και αυτό ακριβώς έκαναν. Ανέβασαν τα ντεσιμπέλ στο φουλ, έβαλαν στα κομμάτια τους βαριά κιθαριστικά riffs, σκοτεινούς στίχους και μαζί με τα ανεπανάληπτα φωνητικά του Όζι Οσμπορν έβαλαν τα θεμέλια για τη δημιουργίας ενό νέου είδους μουσικής που ονομάστηκε χέβι μέταλ και επηρέασα βαθιά πολλούς μετέπειτα γνωστούς καλλιτέχνες.

Η παρουσία τους έγινε αισθητή από το πρώτο τους κιόλας άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1970 με τίτλο το όνομά τους:

Ozzy Osbourne - Crazy Train (Live)

«Δεν θυμάμαι πού παίξαμε για πρώτη φορά το κομμάτι “Black Sabbath”, αλλά θυμάμαι με βεβαιότητα την αντίδραση του κοινού: όλα τα κορίτσια έτρεξαν έξω από τον χώρο, ουρλιάζοντας» είχε αποκαλύψει ο Όζι. Ο στόχος λοιπόν είχε επιτευχθεί. Είχαν καταφέρει να φτιάξουν μουσική που να προκαλεί τρόμο!

Και η συνέχεια υπήρξε θριαμβευτική. Οι Black Sabbath απογειώθηκαν, σε παγκόσμιο επίπεδο, απέκτησαν ένα φανατικό και πολυπληθές κοινό που τούς ακολουθούσε και παραληρούσε στην κυριολεξία όταν άκουγε κομμάτια όπως τα «Paranoid», «Iron Man, «War Pigs», «The Wizard», «Fairies Wear Boots» και «Sweatleaf».

Επιπλέον, δημιούργησαν μια νέα μουσική κουλτούρα η οποία δεν είχε να κάνει αποκλειστικά με τη μουσική αλλά και με την εικόνα. Τα μαύρα ρούχα, τα μακριά μαλλιά, το έντονο σκούρο μακιγιάζ στα μάτια και τα βαμμένα μαύρα νύχια έγιναν η απόλυτη μόδα.

«Αν μας έλεγαν τότε ότι ο κόσμος θα άκουγε ακόμα κάποιο από αυτά τα τραγούδια σαράντα χρόνια μετά – και ότι το άλμπουμ μας θα πουλούσε σήμερα περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στην Αμερική – απλώς θα γελούσαμε μες στα μούτρα σας» παραδεχόταν πριν από λίγα χρόνια ο Όζι Όσμπορν.

Μια ζωή πάλευε με τον εθισμό του στο αλκοόλ και τις ουσίες

Δυστυχώς μαζί με την τεράστια επιτυχία ήρθε και ο εθισμός του Όζι στα σκληρά ναρκωτικά και το αλκοόλ, που σημάδεψε ανεξίτηλα τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική του ζωή.

Η συμπεριφορά του γίνεται ασταθής κι ίδιος επικίνδυνα απρόβλεπτος, επιθετικός κι αναξιόπιστος. Οι συνεχεία καυγάδες οδηγούν στην έξοδό του από τους κόλπους των Black Sabbath το 1979, το 1982, στο Τέξας, όντας πίτα στο μεθύσι θα ουρήσει στο μνημείο πεσόντων του Άλαμο και θα συλληφθεί, ενώ λίγα χρόνια αργότερα το 1989, ευρισκόμενος σε κατάσταση ακραίας μέθης θα αποπειραθεί να στραγγαλίσει τη γυναίκα του, Σούζαν. Κάπου εκεί θα καταλάβει πλέον ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και θα αναζητήσει βοήθεια.

Όζι 'Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»

«Όζι, γιατί πίνεις τόσο πολύ; Ποιο είναι το νόημα;» Η σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση ήταν: επειδή είμαι αλκοολικός· επειδή έχω εθιστική προσωπικότητα· επειδή ό,τι κάνω, το κάνω εθιστικά» σημείωνε με νόημα ο ίδιος αποκαλύπτοντας μάλιστα πως έκρυβε τα μπουκάλια στον κήπο του σπιτιού του: «Το πρόβλημα ήταν ότι πάντα έκρυβα το ποτό όταν ήμουν τσαντισμένος, οπότε το επόμενο βράδυ δεν μπορούσα ποτέ να θυμηθώ πού στο καλό το έβαζα. Ήμουν εκεί έξω με ένα φτυάρι μέχρι τις δύο το πρωί, σκάβοντας τρύπες παντού.»

Οι αναμνήσεις του από τα κέντρα αποτοξίνωσης ήταν τραυματικές, άγριες: «Η διαμονή μου στην κλινική Betty ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια που είχα μείνει χωρίς ποτό ή ναρκωτικά στην ενήλικη ζωή μου, και η κατάρρευση ήταν φρικτή… στην αρχή με έβαλαν σε ένα δωμάτιο με έναν τύπο που είχε αίθουσα μπόουλινγκ, αλλά ροχάλιζε σαν ασθματικό άλογο, οπότε μετακόμισα και κατέληξα με έναν καταθλιπτικό νεκροθάφτη… Ο νεκροθάφτης ροχάλιζε ακόμα πιο δυνατά από τον τύπο που είχε την αίθουσα μπόουλινγκ… Όλο το δωμάτιο έτρεμε. Έτσι κατέληξα να περνάω κάθε βράδυ στον καναπέ στο λόμπι, τρέμοντας και ιδρώνοντας» γράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του ενώ αναφερόμενος σε μια άλλη περίπτωση νοσηλείας του περιγράφει: «Θυμάμαι να έρχομαι σε ένα λευκό δωμάτιο, με λευκούς τοίχους, και ανθρώπους γύρω μου καλυμμένους με λευκά σεντόνια, και να σκέφτομαι, Γαμώτο, είμαι στο νεκροτομείο. Τότε άκουσα ένα συριγμό δίπλα στο κρεβάτι μου. Ψστ, ψστ…Κοίταξα κάτω και εκεί ήταν ένα παιδί που κρατούσε ένα στυλό και ένα αντίτυπο του “Bark at the Moon”. «Θα μου το υπογράψεις αυτό;» ρώτησε. «Γαμώτο», του είπα. «Είμαι νεκρός».

Έκανε πολλές προσπάθειες να «καθαρίσει» μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ωστόσο ξανακυλούσε. Η υγεία του κλονιζόταν ολοένα και περισσότερο αλλά ούτε αυτό δεν ήταν ικανό να τον κρατήσει μακριά από τις εξαρτήσεις του στις οποίες υπέκυπτε μέχρι και πριν σχεδόν μια δεκαετία.

Όζι 'Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»
Ο Όζι Όσμπορν με τη σύζυγό του Σάρον

Ο πιο πολύτιμος σύμμαχός του σε αυτή την ισόβια σχεδόν μάχη ήταν η σύντροφος της ζωής του, δεύτερη σύζυγός του, μητέρα των τριών από τα έξι παιδιά του και μάνατζέρ του Σάρον Όσμπορν η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να τον στηρίζει ακόμα και μετά τον παραλίγο μοιραίο στραγγαλισμό της: «Δεν είχα ιδέα τι σημαίνει αγάπη μέχρι που γνώρισα τη Σάρον. Εμπιστεύομαι τη Σάρον, όπως δεν είχα εμπιστευτεί ποτέ κανέναν πριν. …Αν δεν υπήρχε εκείνη να με σπρώχνει συνέχεια αμφιβάλλω αν θα είχα την ίδια επιτυχία. Στην πραγματικότητα, ξέρω ότι δεν θα είχα…. Η Σάρον μου έσωσε τη ζωή, η Σάρον είναι η ζωή μου και την αγαπώ» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος.

Όζι 'Οσμπορν: Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Νονού της χέβι μέταλ»

Όσο για την εικόνα που είχε ο κόσμος για εκείνον, θεωρούσε πως είναι μονόπλευρη καθώς οι περισσότεροι γνώριζαν μόνο το σκληρό του πρόσωπο: «Ναι, είμαι ο τρελός ροκ εν ρόλερ που δάγκωσε το κεφάλι μιας νυχτερίδας και κατούρησε στο Alamo, αλλά έχω και έναν γιο που του αρέσει να παίζει με τις ρυθμίσεις της τηλεόρασής μου, οπότε όταν φτιάχνω ένα ωραίο τσάι, σηκώνω τα πόδια ψηλά και προσπαθώ να παρακολουθήσω μια εκπομπή στο History Channel…Νομίζω ότι είχαν αυτή την ιδέα στο κεφάλι τους ότι όταν δεν με συλλάμβαναν για δημόσια μέθη, πήγαινα σε μια σπηλιά και κρεμόμουν ανάποδα, πίνοντας αίμα φιδιού. Αλλά είμαι σαν τον Κόκο τον Κλόουν: στο τέλος της ημέρας, γυρίζω σπίτι, βγάζω τη μπογιές μου και τη μεγάλη κόκκινη μύτη μου και γίνομαι μπαμπάς.»

protothema

Πάτρα: Νταλίκα παρέσυρε γυναίκα! ΦΩΤΟ ΣΟΚ

Πάτρα: Κατέληξε η γυναίκα που παρασύρθηκε από νταλίκα στα Δεμένικα – Συνελήφθη ο οδηγός της νταλίκας

Πάτρα: Έφυγε από τη ζωή ο Πέτρος Μανέτας

Ακυβέρνητο σκάφος στο Αίγιο

Πάτρα: Δικυκλιστής έπεσε στις μπάρες του τρένου και τραυματίστηκε

Πάτρα: Φόβος και τρόμος ηλικιωμένος οδηγός χωρίς δίπλωμα – “Έκοβε” βόλτες με ΙΧ στην πλ. Γεωργίου!

Τραγωδία: ΙΧ καρφώθηκε σε ελιά, νεκρός ένας ανήλικος!

Πυρκαγιά ξέσπασε στην Μακύνεια Ναυπακτίας – Ήχησε το 112 – ΝΕΟΤΕΡΑ – ΦΩΤΟ ΚΑΙ BINTEO