Το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας αναφέρει για τον ποιητή:
Ο Τίτος Πατρίκιος είναι γεννημένος το 1928. Ανήκει στη λεγόμενη πρώτη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων ποιητών. Ανάμεσα στους πρωτόλειους στίχους του και την τελευταία ποιητική συλλογή του που εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 οι δέλτοι της Ιστορίας κατέγραψαν την Κατοχή, τον Εμφύλιο, το Κυπριακό ζήτημα, την απριλιανή δικτατορία, τη Μεταπολίτευση και τις παρεπόμενες πολιτικές εξελίξεις, μέχρι την επέλαση της πρόσφατης πανδημίας.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή Αθηνών, δημοσίευσε την πρώτη ποιητική του συλλογή (Ο Χωματόδρομος) το 1954. Σπούδασε επίσης κοινωνιολογία και φιλοσοφία στην École Pratique des Hautes Études της Σορβόννης και προσελήφθη ως ερευνητής στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS). Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1964 για να φύγει πάλι στο εξωτερικό μετά την 21η Απριλίου 1967. Εργάστηκε στην UNESCO και στον ΟΗΕ. Το 1975 επέστρεψε στην Ελλάδα εργαζόμενος ως δικηγόρος. Δύο συγκεντρωτικοί τόμοι (συνολικά χιλίων περίπου σελίδων) της ποιητικής παραγωγής του Πατρίκιου (περίπου 20 ποιητικές συλλογές) εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο «Κίχλη»: ο πρώτος το 2017, με τίτλο Ποιήματα Α’/ 1943-1959 και ο δεύτερος το 2018, με τίτλο Ποιήματα Β’/ 1959-2017. Η τελευταία (μέχρι σήμερα) ποιητική συλλογή του, Ο Δρόμος και πάλι, εκδόθηκε το 2020. Εκδόθηκαν ακόμη τέσσερα βιβλία με πεζογραφήματά του και πέντε βιβλία, με μεταφράσεις του, έργων του Λουί Αραγκόν, Σταντάλ, Μπαλζάκ και Πωλ Βαλερύ. Ποιητικά έργα του Τίτου Πατρίκιου μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, σερβικά, αλβανικά και ρουμανικά.
Το ποιητικό έργο του τιμήθηκε πολλαπλά: βραβείο ελληνόφωνης κοινότητας Καλαβρίας (1991), Ευρωπαϊκό Βραβείο Ποίησης της πόλης του Σαλέρνο (1992), Κρατικό Βραβείο για το σύνολο του έργου του (1994), Βραβείο Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2008). Το 2004 ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Carlo Azeglio Ciampi του απένειμε τον τίτλο Cavalliere dell’Ordine della Stella Soliedarità Italiana για τη συμβολή του στις ελληνο-ιταλικές πολιτιστικές σχέσεις. Το 2013 έλαβε το διεθνές βραβείο Lerici Pea και μετάλλιο από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano, το 2015 το διεθνές βραβείο Fondazione Roma και την ίδια χρονιά στη Γαλλία το βραβείο Max Jacob. To 2019 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπιος Παυλόπουλος, του απένειμε το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής και την ίδια χρονιά ο τότε Υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας Frank Riester τον τίτλο του Officier de l’Ordre des Arts et des Lettres.
Ο Τίτος Πατρίκιος είναι ποιητής των ιδεών και των καθημερινών στιγμών, πολιτικός και ερωτικός, οξυδερκής παρατηρητής των άλλων και αυτοπαρατηρούμενος, αδυσώπητος ανθρωπογνώστης. Είναι ταυτόχρονα «στωικός» και «επικούρειος», αμφιβάλλει φρόνιμα, ακόμη και για τις αμφιβολίες του, και στην έντιμη μετριοπάθειά του δεν διεκδικεί τίποτε περισσότερο από το να έχει σηκώσει λίγο μιαν άκρη της ζωής του και της ζωής μας για να δει και να δούμε, όσο μπορεί και όσο μπορούμε, ένα κομμάτι αλήθειας. Ο Τίτος Πατρίκιος είναι ο σοφός ουμανιστής της σύγχρονης ποίησής μας που ξέρει πότε «έχουν την ώρα τους τα λόγια» – «Αλίμονο» γράφει «η βαρύτερη τιμωρία είναι να μην μπορείς να βρεις τα λόγια για όσα πράγματα θα ήθελες να πεις». Εκείνος τα βρήκε.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
