Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, πρώην υπουργού
Εχω πολλές φορές αναφερθεί στον φθοροποιό ρόλο που έχει παίξει διαχρονικά στην πολιτική μας ζωή ο σταυρός προτίμησης στις εκλογές. Εχω εξηγήσει πως αποτελει τον προθάλαμο της πολιτικής διαφθοράς. Διοτι εθίζει τον πολίτη στην εξαγορά των πολιτικών απο τους εκλογείς τους. Η απόσταση του “κάνε μου το ρουσφέτι για να σε ψηφίσω” μεχρι του “κάνε μου αυτή την εξυπηρέτηση και πάρε τόσα”, είναι πάρα πολύ μικρή. Η εξασφάλιση της λαικής ψήφου φαίνεται σαν απλή ανταμοιβή προσωπικών εξυπηρετήσεων που κάνουν οι πολιτικοί προς άτομα της εκλογικής τους περιφέρειας. Οταν υπάρχουν διαθέσιμα τα εργαλεία τέτοιων εκβιασμών είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιηθούν;
Γιατι λοιπόν εντυπωσιαζόμαστε απο τις εκπληκτικές ρεμούλες που έγιναν με επίκεντρο τις αγροτικές επιδοτήσεις και τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Ακούσαμε στις υποκλαπείσες συνδιαλέξεις εναν βουλευτή να ομολογεί πως δεν θα μπορουσε καν να εμφανισθεί σε ένα χωριό, της Κρήτης νομίζω, αν δεν κάλυπτε την κατάσταση! Οχι βέβαια λόγω ντροπής για την κομπίνα, αλλά λόγω αγανάκτησης και οργής των παρανομούντων εκλογέων του…
Μοναδικός τρόπος να αποκοπεί ο πολιτικός απο τα ρουσφέτια, τις παρανομίες και τις εξωφρενικές καμιά φορά εξυπηρετήσεις είναι είτε η κατάργηση του σταυρού προτίμησης με την εισαγωγή της εκλογικής λίστας, είτε, ακόμα καλύτερα, μέσω της εισαγωγής του μονοεδρικού συστηματος εκλογής βουλευτών. Δηλαδή, κάθε εκλογική περιφέρεια μία έδρα και εκλογή ενός μόνο βουλευτή.
Το κάθε κόμμα δηλ. θα έχει έναν υποψήφιο και θα εκλέγεται αυτός που θα έρχεται πρώτος. Ετσι οι επιλογές θα είναι καθαρά πολιτικές χωρίς την παραμικρή ανάμιξη εξυπηρετήσεων και ρουφετιών. Ετσι οι βουλευτές θα ασχολούνται με τα βασικά τους πολιτικά καθήκοντα και δεν θα εμπλέκονται με τα γρανάζια του κράτους και την δημόσια διοίκηση.
Το μονοεδρικό μαλιστα σύστημα έχει και δύο ακόμη σοβαρά πλεονεκτήματα. Σε περίπτωση διαφωνίας βουλευτή με το κόμμα του αυτός παραιτείται και γίνεται άμεσα επαναληπτικη εκλογή. Οπου οι εκλογείς πλέον αποφασιζουν αν είχε δίκηο αυτός η η κομματικη νομενκλατούρα για την διαφωνία. Επίσης στο μονοεδρικό σύστημα και οι αρχηγοι των κομμάτων διεκδικούν την λαική ψήφο. Εκτίθενται στην περιφέρειά τους και οφείλουν να έλθουν πρώτοι για να μπούν στη Βουλή. Ετσι μετριέται και η προσωπική τους απήχηση στο εκλογικό σώμα.
Το μονοεδρικό σύστημα επίσης οδηγεί συνήθως σε σταθερές μονοκομματικές κυβερνήσεις. Διότι ο εκλογέας ψηφίζει είτε για κυβέρνηση ειτε για αντιπολίτευση. Δεν εκλέγει βουλευτές που στη συνέχεια είναι ελεύθεροι να αξιοποιήσουν την ψήφο του όπως επιθυμούν και να φέρουν στην εξουσία μία παράταξη που πιθανώς ο ψηφοφόρος τους σφόδρα αντιπαθεί. Το σύστημα αυτό έτσι είναι περισσότερο δημοκρατικό και πιό σντιπροσωπευτικό. Μαζί με την καταπολέμηση ουσιαστικά της διαφθοράς και των κάτω απο το τραπέζι συναλλαγών μια τέτοια μεταρρύθμιση θα εξυγιάνει την πολιτική και θα διασώσει το κύρος των πολιτικών.