Τελικά ο Νότης ήταν πολύ «τυχερός». Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από υπουργός Προστασίας του Πολίτη επειδή πήγε δυο μέρες διακοπές, μεσούσης της πύρινης λαίλαπας. Δεν είχε την «ατυχία» να δει όλη την ΕΛ.ΑΣ να παρακολουθεί «διακριτικά» επί δυο ημέρες εκατοντάδες Κροάτες νεοναζί χούλιγκαν, να διασχίζουν την Ελλάδα ανενόχλητοι και τελικά να δολοφονούν ένα αθώο παιδί έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ . Φανταστείτε να είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο κ. Μηταράκης, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για το τραγικό φιάσκο της ελληνικής πολιτείας που στέρησε τη ζωή στον 29χρονο Μιχάλη!
Αλλά, μάλλον δε θεωρήθηκε τόσο σοβαρό το τραγικό αυτό περιστατικό, όσο ένα μπάνιο με ταχύπλοο στην Πάτμο, για να ζητηθούν ευθύνες και από τον νέο υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Αλλωστε, για το φόνο του Μιχάλη στη Νέα Φιλαδέλφεια έφταιγαν οι… τροχονόμοι, που δεν σταμάτησαν τους Κροάτες νεοναζί. Σε αυτό το απίστευτα θλιβερό, όσο και ατυχές συμπεράσματα κατέληξε μέσα σε λίγες μόνο ώρες μετά τον φόνο, η πολιτική και αστυνομική ηγεσία του υπουργείου!
Οταν όλες οι ειδικές υπηρεσίες της ΕΛ. ΑΣ. γνώριζαν για την επικείμενη άφιξη των Κροατών φασιστο-χούλιγκαν, αυτοί που καρατομήθηκαν ήταν οι Επικεφαλής της Τροχαίας από τα Γιάννινα ως την Κόρινθο, απ´ όπου πέρασε ανενόχλητο το κονβόι των Κροατών.
Και όπως έλεγε ο Σόλωνας, ο μεγάλος νομοθέτης της αρχαιότητος, «ευθύνας ετέρους αξιών διδόναι, και αυτός ύπεχε». Δηλαδή, «αν ζητάς από τους άλλους να λογοδοτούν, να είσαι πρόθυμος να λογοδοτήσεις κι εσύ». Οσο ψηλά και αν βρίσκεσαι, πρέπει να δίνεις το παράδειγμα, να παίρνεις την ευθύνη που σου αναλογεί, λέει και ο Ουγκό στο μεγαλειώδες έργο του, «Ο άνθρωπος που γελά».
Όσο για όλους εμάς, που παρακολουθούμε επίσης «διακριτικά» όσα συμβαίνουν γύρω μας; Η εξαφάνιση της αίσθησης ευθύνης είναι η πιο απροσδόκητη συνέπεια της υποταγής στην εξουσία.
Θα δανειστώ άλλη μια φράση από τον «Άνθρωπο που γελά», που διατυπώνει ο Ουγκό με μια λεπτή, οξύτατη όμως ειρωνεία: «Αναμφίβολα ο λαός οφείλει να πληρώνει, αναμφίβολα ο λαός οφείλει να υπηρετεί, όμως αυτό θα πρέπει να του αρκεί… Απ’ αυτόν βγαίνουν οι δυο δυνάμεις του κράτους, ο στρατός και ο προϋπολογισμός. Να είσαι φορολογούμενος, να είσαι και στρατιώτης, μήπως όμως αυτό δεν είναι αρκετό; Ο φόρος κι η στρατιωτική θητεία είναι μισθοί, που τους πληρώνουν οι λαοί και τους εισπράττουν οι πρίγκιπες. Ο λαός δίνει το αίμα του και το χρήμα του μέσω του οποίου τον οδηγούν.
Ο λαός έχει άγνοια, είναι τυφλός… Ο αδαής είναι χρήσιμος σαν είναι στο σκοτάδι, που επειδή καταργεί το βλέμμα, καταργεί και τις επιθυμίες… Οποιος διαβάζει σκέφτεται, κι όποιος σκέφτεται, κάνει κάποιους συλλογισμούς. Να μην κάνεις συλλογισμούς, αυτό είναι το χρέος σου…», λέει ο Ουγκό, που αν ζούσε σήμερα ίσως και να ευχόταν ειρωνικά: Καλά μπάνια…
