Αναμένω από περισπούδαστους (;;) πολιτικούς αναλυτές να αρθρογραφήσουν και να απαντήσουν στα εξής απλά ερωτήματα:
α) Πώς η 8ετής θητεία της "ελπίδας" Ομπάμα κατάληξε στην απόλυτη επικράτηση του "λαϊκισμού" και την εκλογή του εκπροσώπου του;
β) Γιατί, το στρατόπεδο των Δημοκρατικών, δεν διέγνωσε εγκαίρως τη ποσοτική και ποιοτική μεταστροφή της αμερικανικής κοινωνίας, ούτως ώστε να διαχειριστεί σωστά και αποτελεσματικά τις προσδοκίες της;
Γιατί είμαι βέβαιος, ότι η εκ των υστέρων, αναλύσεις θα κατατείνουν στη βεβαιότητα ότι τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά με υποψηφιότητα του επίσης "αντισυστημικού" Σάντερς.
Ο Τράμπ δεν είναι "κομήτης" ούτε "Παρείσακτος" στη πολιτική ζωή μας. Εξέφρασε με τον πλέον αποτελεσματικό και ΠΟΛΙΤΙΚΟ τρόπο τη "νέα εποχή". Δυστυχώς όμως, από την αντίθετη, την απεχθή πλευρά.
Γιατί όπως έγραφε πρόσφατα σε άρθρο του (1/10/2016 Financial Times) o ανώτατος οικονομικός σύμβουλος της Allianze Mohamed El-Erian: « ( Εάν) τα πολιτικά συστήματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης (δεν) ανταποκριθούν στην πρόκληση μιας ολόκληρης γενιάς: να καταστήσουν δυνατή την υψηλή και ανοικτή σε όλους ευημερία.,….ένα πράγμα είναι σαφές: το «new normal» φτάνει στο τέλος του. Ο λόγος είναι απλός: έχει κρατήσει τόσο πολύ που τρέφει πλέον τις αιτίες της ίδιας της καταστροφής του».
