Κάηκε (πάλι) η Στροφυλιά!
Ε και τι έγινε, το ξέραμε, το περιμέναμε!
Δεν θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη αυτό το «έργο».
Το παρακολουθούμε 30 χρόνια τώρα και προσπαθούμε μια χούφτα άνθρωποι (ναι για την οικολογική κίνηση Πάτρας (ΟΙΚΙΠΑ) μιλάω και για λίγους ακόμη «συνοδοιπόρους») να πείσουμε ΟΛΟΥΣ αυτούς που σήμερα λυπούνται (και μερικοί τρέχουν να βγάλουν φωτογραφίες στα καμένα και να συντονίσουν!...) πως πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με τα αυτονόητα:
Με την προστασία του πολυτιμότερου οικοσυστήματος της Πελοποννήσου, με το πολύπαθο δάσος της Στροφυλιάς.
Εγώ σήμερα δεν λυπάμαι. ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ! Τα συναισθήματα της λύπης στέρεψαν πια!
Λυπήθηκα όταν η «καλή ιατρική κοινωνία» της Πάτρας, θέλησε να φτιάξει τη δεκαετία του ’90 (1993) στα Μαύρα Βουνά της Στροφυλιάς το «Ιατρικό χωριό». Με τον αγώνα της ΟΙΚΙΠΑ το αποτρέψαμε.
Λυπήθηκα λίγα χρόνια αργότερα όταν στην ίδια περίπου θέση (καλόγρια) «κάποιοι» διανοήθηκαν να αδειοδοτήσουν νέα ξενοδοχειακή μονάδα 700 κλινών. Το αποτρέψαμε κι αυτό.
Λυπήθηκα όταν το 1995 «κάποιοι» έκαψαν ολοσχερώς το ξύλινο οικοτουριστικό περίπτερο στην παραλία της Στροφυλιάς, γιατί ήταν εμπόδιο στις (χωρίς άδεια και έλεγχο) καντίνες τους.
Λυπήθηκα όταν το 1996 το –τότε- ΥΠΕΧΩΔΕ κώφευε στις εκκλήσεις μας για την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ), προκειμένου να μην εκπέσει η ΚΥΑ (όπως και έγινε) και ο βιότοπος μείνει χωρίς προστασία! (ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ: Ακόμα περιμένουμε το Π.Δ)
Λυπήθηκα όταν το 1997 κατήγγειλα προσωπικά την ασφαλτόστρωση του χωματόδρομου που κατέληγε στον «Παράδεισο» του δάσους (τι ωραίο όνομα για το αυθαίρετο) και δεν κουνήθηκε φύλλο.
ΛΥΠΑΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ γιατί 800 καταπατημένα στρέμματα δασικής έκτασης στα ΣΑΜΑΡΑΙΪΚΑ, με 10 χαρακτηρισμένα αυθαίρετα κτίσματα για πολλά απ’ τα οποία έχουν εκδοθεί πρωτόκολλα κατεδάφισης, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ και οι καταπατητές, που έχουν χάσει ΟΛΕΣ τις δίκες ακόμη και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, συνεχίζουν ανενόχλητοι να καλλιεργούν την ΚΑΤΑΠΑΤΗΜΕΝΗ έκταση.
Λυπήθηκα όταν την τελευταία μέρα συνεδρίασης της βουλής λίγο πριν τις εθνικές εκλογές του 2015, οι βουλευτές Αχαΐας και Ηλείας Νταβλούρος και Τζαβάρας κατέθεσαν (ν)τροπολογία για να δοθούν τα καταπατημένα στους καταπατητές. Τόσο άχρηστοι όμως ήταν που η (κακοδιατυπωμένη) τροπολογία δεν τους κάλυπτε. (Ευτυχώς)
Λυπήθηκα πολύ περισσότερο όταν τούτη η ΑΡΙΣΤΕΡΑ της προόδου και της οικολογίας (!) πολύ πρόσφατα (2018) στο νομοσχέδιο για τους φορείς διαχείρισης έδινε τη δυνατότητα στους ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΑΜΑΡΑΙΙΚΩΝ) να εξαγοράσουν την καταπατημένη έκταση. Στο αναπτυξιακό συνέδριο της Πάτρας ο κ. Φάμελος, παρουσία και του κ. Σταθάκη μας διαβεβαίωνε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Κάτω απ’ την πίεση της ΟΙΚΙΠΑ και την πανελλαδική απήχηση της παρέμβασής μας (με πλακάτ στο συνέδριο) δύο μέρες μετά κατέθεσε τροπολογία παραπέμποντας την τελική απόφαση στην έκδοση ΠΔ.
Αυτό το …τιμημένο Π.Δ το ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ακόμα!
Λυπήθηκα το 2004, το 2012 το 2017 όταν σε κάθε μία απ’ αυτές τις χρονιές δίνονταν απ’ το (κατά τα άλλα) ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ παρατάσεις λειτουργίας των ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ στα Μαύρα Βουνά. Τα λατομεία ζουν, βασιλεύουν και κατατρώνε τμήμα της (υποτίθεται) Α’ ζώνης προστασίας του Εθνικού Πάρκου.
Λυπήθηκα όταν το 2004 στο σχέδιο της νέας ΚΥΑ μπήκε διάταξη (Ζώνη ΑΒ) που επέτρεπε τη δημιουργία γηπέδων γκολφ στην περιοχή. Μετά τις αντιδράσεις μας στο τότε Νομαρχιακό συμβούλιο Αχαΐας η διάταξη αποσύρθηκε.
Λυπήθηκα το 2006 όταν βουλευτές, υπηρεσιακοί παράγοντες και τοπικές αρχές της Ηλείας πίεζαν τον (τότε) Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας να ανακαλέσει την απόφασή του για αναδάσωση της καταπατημένης έκτασης στα ΣΑΜΑΡΑΙΪΚΑ, προσπαθώντας να αλλάξουν τα όρια των δύο νομών έτσι ώστε (τα Σαμαραίικα) να «μεταφερθούν» απ’ την Αχαΐα στην Ηλεία, όπου η περιβαλλοντική προστασία είναι πιο…ελαστική! Η προσπάθειά τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα…
Λυπήθηκα όταν το 2009 έκταση της Α’ ζώνης RAMSAR μετατράπηκε σε θερμοκήπια χωρίς «κανείς» να νοιάζεται για να αποβάλει τον καταπατητή απ’ την περιοχή.
Λυπήθηκα τον Ιούνιο του 2010 για την εγκληματική αδιαφορία του Δασαρχείου Πατρών, που δεν παρέστη ως πολιτικός ενάγων σε δίκη καταπατητών στη Στροφυλιά, με αποτέλεσμα να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι.
Λυπήθηκα το 2014 όταν οι καταπατημένες εκτάσεις στα Σαμαραίικα δηλώθηκαν από τους «ιδιοκτήτες καταπατητές» στο κτηματολόγιο. Μετά το θόρυβο στα τοπικά ΜΜΕ απ’ τις αντιδράσεις της ΟΙΚΙΠΑ η Εισαγγελία Πρωτοδικών διέταξε προκαταρκτική εξέταση για τυχόν παρανομίες. Το αποτέλεσμα της εξέτασης αγνοείται!
Λυπήθηκα όταν το 2015 (αλλά και παλαιότερα) χρειάστηκε να ζητήσουμε (ως μέλη της ΟΙΚΙΠΑ) τη συνδρομή της αστυνομίας για τη διαφύλαξη της σωματικής μας ακεραιότητας στα δικαστήρια της Πάτρας, όταν καταθέταμε ως μάρτυρες κατηγορίας των καταπατητών, και «κανείς» δε βρέθηκε να βγάλει έστω μια ανακοίνωση συμπαράστασης.
Λυπήθηκα επίσης πριν λίγες μόλις ημέρες όταν πληροφορήθηκα πως τη Δευτέρα 15 Απριλίου κάθονται στο σκαμνί του κατηγορουμένου δύο μέλη της ΟΙΚΙΠΑ μετά από μήνυση των καταπατητών!!!
ΤΕΛΟΣ λυπάμαι σταθερά εδώ και 16 χρόνια όταν, ως μέλος-εκπρόσωπος των ΜΚΟ στο Δ.Σ του Φορέα Διαχείρισης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ ΚΟΤΥΧΙΟΥ-ΣΤΡΟΦΥΛΙΑΣ, μάταια περιμέναμε μαζί με τον Πρόεδρο, το προσωπικό του Φορέα και ελάχιστα μέλη, τους εκπροσώπους στο ΔΣ των υπουργείων (ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ) και της ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΗΣ) για να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός 6 (απ’ τους 11) και να υπάρξει απαρτία, για να συνεδριάσουμε και να ασχοληθούμε με τη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗκαι την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της περιοχής. (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα)
Δεν λυπάμαι πλέον! ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ!
ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ με όλους αυτούς που όταν χρειάστηκε να παρέμβουν, να αποφασίσουν, να νομοθετήσουν, να συμμετάσχουν, να στηρίξουν τη δράση μας ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ! Δεν έκαναν απλά το καθήκον τους. Και τώρα περίλυποι πάνω απ’ τα αποκαΐδια της ΣΤΡΟΦΥΛΙΑΣ, φωτογραφίζονται, κάνουν δηλώσεις και υπόσχονται τη λήψη μέτρων! (καλό ε;)
Ε, λοιπόν σας βαρέθηκα, σας σιχάθηκα, άντε να «αγαπηθείτε» όλοι σας!
Οι εμπρηστές της ΣΤΡΟΦΥΛΙΑΣ είναι πολλοί και είναι όλοι μπροστά μας. Κάθονται σε Υπουργικά, Βουλευτικά, Περιφερειακά, Δημαρχιακά και Διοικητικά γραφεία. ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!
Εκπρόσωπος των ΜΚΟ στο Δ.Σ του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Κοτυχίου-Στροφυλιάς και Κυπαρισσιακού κόλπου.
ΥΓ. Η Στροφυλιά θα επιβιώσει και απ’ αυτή την καταστροφή, γιατί αυτή η «χούφτα» ενεργών συμπολιτών, ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ. Δεν τα παρατάμε
