Παρά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας, που με απόφασή του έκρινε αντισυνταγματικό το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων πέραν των θεσμοθετημένων οκτώ Κυριακών το χρόνο, οι δανειστές έθεσαν εκ νέου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τις τελευταίες ρυθμίσεις που προώθησε η κυβέρνηση και επιδιώκουν τη διεύρυνση των δυνατοτήτων λειτουργίας των καταστημάτων.
Με το σημερινό καθεστώς, δικαίωμα για περισσότερες Κυριακές δίνεται μόνο με αιτιολογημένη απόφαση του κατά τόπου αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη, λαμβανομένων υπόψη τοπικών ιδιαιτεροτήτων.
Το ΔΝΤ επιμένει στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές όλο το χρόνο αν και φαίνεται η συζήτηση να εστιάζεται στη δυνατότητα των μεγάλων αλυσίδων λιανεμπορίου να λειτουργούν τα καταστήματά τους τουλάχιστον, στις τουριστικές περιοχές το ένα εξάμηνο του έτους, όλες τις Κυριακές συν τις 8 που προβλέπει η νομοθεσία άρα να λειτουργούν συνολικά 32 Κυριακές.
Είναι εμφανές ότι η επαναφορά του ζητήματος της Κυριακής είναι πρωτοβουλία συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, αλυσίδων, εμπορικών κέντρων και malls.
Οι στόχοι είναι πολλοί: να ελέγξουν την αγορά, συντρίβοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσα από την εγκαθίδρυση ολιγοπωλιακών συνθηκών και πρακτικές συμφωνημένων τιμών και "προσφορών" αλλά και να ανατρέψουν κάθε κατάκτηση και δικαίωμα των εργαζομένων επιβάλλοντας και διευρύνοντας τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια.
Είναι λυπηρό να κακοποιείται για άλλη μια φορά με τόσο βάναυσο τρόπο η ουσία και ο συμβολισμός της έννοιας "μεταρρύθμιση".
Οποιαδήποτε προσπάθεια απελευθέρωσης της Κυριακής θα είναι αντίθετη και άρα αντισυνταγματική, σύμφωνα με την πρόσφατη Απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ (100/2017) για την πιλοτική απελευθέρωση λειτουργίας καταστημάτων τις 52 Κυριακές σε ορισμένες τουριστικές περιοχές της χώρας.
Άλλωστε, σύμφωνα με το ΣτΕ, η Κυριακή είναι ημέρα αναντικατάστατη για την προσωπικότητα του ατόμου και του οικογενειακού και κοινωνικού δεσμού τόσο των εμπόρων που λειτουργούν τα καταστήματά τους, όσο και των εργαζομένων σε αυτά. Ως τέτοια δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα «κλείσιμο» ή «ρεπό» Τρίτης, Τετάρτης ή οποιασδήποτε άλλης ημέρας, είτε για τον εργοδότη, είτε για τον εργαζόμενο. Σε κάθε περίπτωση είναι ημέρα θρησκευτικής λατρείας για τους Έλληνες.
Η καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας το 1909, έναν αιώνα πριν, ήταν το πρώτο μέτρο εργατικής νομοθεσίας που ψηφίστηκε στην Ελλάδα.
Το ξήλωμα, στα χρόνια των μνημονίων, κάθε νομικού πλαισίου που περιορίζει το βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας δεν θα μπορούσε να την αφήσει αλώβητη!».
