Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έγιναν πολλές εκλογικές αναμετρήσεις είτε σε εθνικό είτε σε τοπικό επίπεδο.Σε αυτές πολλοί νίκησαν και πολλοί έχασαν αλλά, πλην ελαχίστων, το όνομα των περισσοτέρων ξεχάστηκε.Για τους ελάχιστους όμως η πολιτική αποτέλεσε προστιθέμενη αξία γιατί φόρεσαν τον σιδηρό χιτώνα της αφιλοχρηματίας και της αλήθειας. Δεν χρηματίστηκαν και δεν έταξαν περισσότερα από όσα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν.Απώλεσαν την ψυχή τους και στέρεψαν τη ζωή τους για να κυνερνήσουν τους Έλληνες.Όσοι τους αναγνώρισαν τους πίστεψαν και τους αγάπησαν,τους πιστεύουν και τους αγαπούν ακόμη.Δεν διέτρεξαν κανέναν κόνδυνο από την ενασχόλησή τους με τα κοινά ,με αυτό που δυστυχώς πολλοί αποκάλεσαν και σήμερα ακόμη αποκαλούν “βρωμιά”.Το μόνο που γεύτηκαν είναι η πικρή δοκιμασία της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης.Αν η πολιτική γι αυτόν που ασχολείται με τα κοινά δε συνιστά προστιθέμενη αξία τότε είναι προτιμότερο να κάθεται σπίτι του και να σωπαίνει.Είναι καιρός να αλλάξουν τα πράγματα.Και τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο όταν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής εμφανισθούν νέοι άνθρωποι που αφενός μεν οικονομικά θα είναι μηδέν με την έννοια ότι θα έχουν μια αξιοπρεπή ,λιτή και ανεξάρτητη διαβίωση και αφετέρου δε πολιτικά θα κατέχουν τα πάντα με την έννοια ότι θα έχουν την πρόθεση και θα κατέχουν τη γνώση για την αντικειμενική λύση των προβλημάτων.
Σας ευχαριστώ όλους από την καρδιά μου που με εκλέξατε ξανά δημοτικό σύμβουλο με την παράταξη του Νίκου Παπαδημάτου.Όλους εσάς που κατανικήσατε και υπερβήκατε μέσα σας τον πειρασμό της πόλωσης και των ψευδών διλημμάτων.Όλους εσάς τους 1425 που τιμήσατε με την ψήφο σας εμένα και τους γονείς μου και που βαθιά μέσα σας αισθανθήκατε όταν με σταυρώνατε ότι και οι ίδιοι τιμηθήκατε.
Ένα ευχαριστώ είναι λίγο
Νικόλαος Θεοδωρόπουλος: Ένα ευχαριστώ είναι λίγο
