Με τα κόκαλα της θάλασσας στα χέρια οι σεμνοί κι αυτού του αιώνα μονολογούν
για τις αλήθειες στα μικρά χωράφια της αγάπης.
Ο κόσμος γνωρίζει καλά και μάλιστα, πολύ καλά ότι σε κάθε νικηφόρο έπος
είτε στον ιππόδρομο είτε στην αγορά με τα εμπορικά και τα χρυσοχοεία,
οι γαληνεμένοι πανηγυρίζουν με πάθος και μανία τα σφυρίγματα των τρένων,
τις δεήσεις σε κατεστραμμένους ναούς, τις καταδίκες αιρετικών.
Τι, άραγε, πανηγυρίζουν;
Τον καλπασμό των αλόγων ή την ευημερία των τροπαίων;
Τους πλόες σε μολυσμένα ποτάμια ή τις ιστορίες της λησμονιάς;
Είναι πασίγνωστο στους ολιγαρκείς και αυτού του θέρους ότι
τα άλογα φεύγουν στα τριάντα τους και οι άνθρωποι αιώνια θα μιλούν
για τον θάνατο στις έφιππες στιγμές του.
Από την συλλογή ποιητών του Αντώνη Δ. Σκιαθά “Ημερολόγιο Θηριοδαμαστή”, Εκδόσεις Ιωλκός
