Μήνυμα απέστειλε, από τις φυλακές του Σιλιβρί, όπου κρατείται από τις 19 Μαρτίου, ο Εκρέμ Ιμάμογλου, Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, προς τον Γιώργο Α. Παπανδρέου και τους συμμετέχοντες στο 27ο Συμπόσιο της Σύμης, που πραγματοποιείται στη Σκιάθο από τις 13 έως τις 17 Ιουλίου.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής του Εκρέμ Ιμάμογλου:
Αγαπητέ Γιώργο,
Αγαπητοί φίλοι,
Ήταν πάντα επιθυμία μου να συμμετάσχω στο Συμπόσιο της Σύμης — μια πρωτοβουλία όπου οι δημοκρατικές φωνές συγκεντρώνονται με ειλικρίνεια και συλλογική στόχευση.
Γιώργο, με καλείς ευγενικά κάθε χρόνο. Δυστυχώς, φέτος δεν είμαι μαζί σας στο νησί, αλλά σας απευθύνομαι μέσα από ένα κελί φυλακής, όπου κρατούμαι από τις 19 Μαρτίου — όχι επειδή παραβίασα κάποιον νόμο, αλλά επειδή εκπροσώπησα τη δημοκρατική βούληση του λαού της Κωνσταντινούπολης και της Τουρκίας.
Αυτή η βούληση είναι σαφής: η απαίτηση για δικαιοσύνη, για πλουραλισμό και δημοκρατική αλλαγή.
Η φυλάκισή μου είναι επίθεση στο δικαίωμα των ανθρώπων να διαμορφώνουν το μέλλον τους.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, από τον Μάρτιο, πολίτες σε όλη την Τουρκία έχουν κατέβει στους δρόμους.
Έχουν υψώσει τη φωνή τους, ειρηνικά αλλά με αποφασιστικότητα, ενάντια σε αυτή την αδικία.
Ωστόσο, οι προσπάθειες να με φιμώσουν συνεχίζονται: οι λογαριασμοί μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ανασταλεί, η πρόσβαση επισκεπτών έχει απαγορευτεί.
Γιώργο, όταν ήρθες στην Τουρκία και ζήτησες να με επισκεφθείς στο Σιλιβρί, σου το αρνήθηκαν. Όμως δεν σταμάτησες εκεί. Πήγες στην Άγκυρα, συνάντησες τον πρόεδρο του κόμματός μου, τον κ. Özgür Özel, και στάθηκες — όπως πάντα — στο πλευρό των δημοκρατικών αξιών, όταν αυτό έχει πραγματική σημασία.
Αυτού του είδους η αλληλεγγύη έχει σημασία πολύ πέρα από την πολιτική.
Σηματοδοτεί ηθική διαύγεια και θάρρος σε περιόδους σύγχυσης.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Καθώς συγκεντρώνεστε για να στοχαστείτε πάνω στο πώς μπορούμε να αναζωογονήσουμε τη δημοκρατία και να επανεφεύρουμε τη διακυβέρνηση σε έναν κατακερματισμένο κόσμο, προτείνω να ξεκινήσουμε από το πιο θεμελιώδες θεμέλιο: τη δικαιοσύνη.
Κανένα δημοκρατικό σύστημα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει όταν η δικαιοσύνη μετατρέπεται σε όπλο.
Κανένα μοντέλο διακυβέρνησης δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη χωρίς διαφάνεια — όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε κάθε θεσμό, από τα δημαρχεία μέχρι τα κοινοβούλια και τα δικαστήρια.
Σε αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο, όπου η ακροδεξιά λαϊκιστική ρητορική προσπαθεί να εμφανιστεί ως εναλλακτική στη δημοκρατία, ας είμαστε ξεκάθαροι: δεν είναι η δημοκρατία που αποτυγχάνει.
Είναι όσοι εγκαταλείπουν τη δικαιοσύνη, περιγελούν τη δημοκρατία και υπονομεύουν την ειρήνη αυτοί που κατακερματίζουν την παγκόσμια τάξη.
Όταν οι κυβερνήσεις βάζουν την πίστη στο πρόσωπο πάνω από το νόμο, τη βία πάνω από τον διάλογο και τον έλεγχο πάνω από τη συναίνεση, δεν διαβρώνουν μόνο τη δημοκρατία στο εσωτερικό τους — αποσταθεροποιούν και τη διεθνή κοινότητα.
Ξυπνάμε σχεδόν κάθε μέρα μπροστά σε μια νέα κρίση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν πρόκειται για χάος αλλά για μεθοδευμένη στρατηγική.
Είναι οι συνέπειες αυταρχικών καθεστώτων, των οποίων η δίψα για έλεγχο και επιβίωση τους οδηγεί να παράγουν πόλωση, συγκρούσεις και πολέμους — τόσο ενάντια στους ίδιους τους λαούς τους όσο και πέρα από τα σύνορα.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι ο αυταρχισμός μπορεί να είναι εκκωφαντικός, αλλά ποτέ δεν είναι μόνιμος.
Και σε αυτή την εποχή, πρέπει να διαλέξουμε: θα αποστρέψουμε το βλέμμα ή θα σταθούμε απέναντι σε εκείνους που κυβερνούν με τον φόβο;
Θα έρθουν καλύτερες μέρες — εφόσον παραμείνουμε πιστοί στις κοινές μας αξίες και δεν φοβηθούμε να τις υπερασπιστούμε.
