Τι είναι το μηνιγγίωμα;
Το μηνιγγίωμα αποτελεί τον συχνότερο ενδοκρανιακό όγκο, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 14–19% των αντίστοιχων νεοπλασιών. Στο μεγαλύτερο ποσοστό του είναι καλοήθης όγκος που αναπτύσσεται από την αραχνοειδή μήνιγγα, δηλαδή από τα προστατευτικά περιβλήματα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Η πάθηση εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες, ενώ στο 8% των περιστατικών μπορεί να υπάρξουν πολλαπλοί όγκοι. Ένας σημαντικός αριθμός μηνιγγιωμάτων παραμένει σταθερός για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς να απαιτείται άμεση θεραπεία. Έχει αποδειχθεί ότι η ιονίζουσα ακτινοβολία αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισής τους, ενώ γενετικές επιβαρύνσεις εντοπίζονται σε άτομα με νευροϊνωμάτωση τύπου 1 και 2.
Ποια συμπτώματα μπορεί να προκαλέσει το μηνιγγίωμα;
Ένα μηνιγγίωμα μπορεί να παραμένει ασυμπτωματικό ή να προκαλέσει ποικιλία κλινικών εκδηλώσεων, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του. Η πίεση σε ευαίσθητες εγκεφαλικές δομές μπορεί να οδηγήσει σε επιληπτικές κρίσεις, διαταραχές όρασης, ακοής ή όσφρησης, προβλήματα μνήμης, δυσκολία συγκέντρωσης, αλλαγές στη διάθεση, απώλεια ισορροπίας ή αδυναμία στα άκρα. Συχνοί είναι επίσης οι πρωινοί πονοκέφαλοι, η ναυτία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ανάπτυξη υδροκεφαλίας λόγω παρεμπόδισης της ροής του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση του μηνιγγιώματος βασίζεται στη νευρολογική εκτίμηση και σε απεικονιστικό έλεγχο με αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Η εμπειρία του Νευροχειρουργού επιτρέπει την εκτίμηση της συμπεριφοράς του όγκου, ωστόσο η οριστική διάγνωση προκύπτει μόνο μέσω βιοψίας. Ανάλογα με τη θέση του όγκου, μπορεί να απαιτηθούν επιπρόσθετες εξειδικευμένες εξετάσεις.
Πώς κατηγοριοποιούνται τα μηνιγγιώματα;
Η ταξινόμηση των μηνιγγιωμάτων γίνεται σε τρεις βαθμούς, ανάλογα με την ιστολογική τους μορφολογία και τον κίνδυνο υποτροπής.
Βαθμού Ι: Καλοήθεις όγκοι με αργή ανάπτυξη, που αποτελούν το 70–80% των περιπτώσεων και εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά επανεμφάνισης μετά από πλήρη αφαίρεση.
Βαθμού ΙΙ: Άτυποι όγκοι, με αυξημένη πιθανότητα ταχύτερης ανάπτυξης και υποτροπής έως 30%.
Βαθμού ΙΙΙ: Αναπλαστικοί, σπάνιοι και ιδιαίτερα επιθετικοί όγκοι που συχνά απαιτούν συμπληρωματική ακτινοθεραπεία.
Ποια είναι η θεραπευτική προσέγγιση;
Η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί τη βασική θεραπεία για τα περισσότερα συμπτωματικά ή μεγάλα μηνιγγιώματα. Η τελική απόφαση εξαρτάται από τη θέση, το μέγεθος, την ηλικία και τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επιλεγεί ακτινοθεραπεία ή παρακολούθηση, ιδίως όταν ο όγκος παραμένει σταθερός ή όταν ο ασθενής δεν είναι κατάλληλος για χειρουργείο.
Πώς πραγματοποιείται το χειρουργείο;
Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, αξιοποιώντας μικροσκοπικές ή ενδοσκοπικές τεχνικές που περιορίζουν τον τραυματισμό των ιστών. Στόχος είναι η πλήρης αφαίρεση του όγκου, η οποία προσφέρει τα υψηλότερα ποσοστά ίασης. Σε περιπτώσεις όπου η ολική εξαίρεση μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, επιλέγεται υφολική αφαίρεση για λόγους ασφάλειας. Η μετεγχειρητική πορεία είναι συνήθως ομαλή, ενώ τα ποσοστά υποτροπής εξαρτώνται από τον ιστολογικό τύπο και την έκταση της αφαίρεσης.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το μηνιγγίωμα, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον νευροχειρουργό Δρ. Νικόλαο Καραγεώργο
