του Παντελή Μπουκάλα*
Η σχέση του κ. Μητσοτάκη με τα «προσωπικά στοιχήματα» επικυρώνει απολύτως το μελαγχολικό –αν όχι ειρωνικό– λαϊκό δόγμα: «Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φα’ το».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι. Η σχέση του κ. Μητσοτάκη με τα «προσωπικά στοιχήματα» επικυρώνει απολύτως το μελαγχολικό –αν όχι ειρωνικό– λαϊκό δόγμα: «Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φα’ το».
Σίγουρα οι βιογράφοι του πρωθυπουργού και οι λάτρεις-εκπρόσωποί του, σαν τον κ. Παύλο Μαρινάκη, θα διαθέτουν λεπτομερέστερη καταγραφή των λεγομένων του, κατά πολύ φωτεινότερων των πεπραγμένων του. Και μια ταχύτατη αναζήτηση στο Διαδίκτυο, πάντως, μαρτυρεί ότι χρησιμοποιεί τη φράση «προσωπικό μου στοίχημα» περίπου με την ίδια συχνότητα που εξαπολύει και το «δεν γνώριζα τίποτε» ή «θα φτάσουμε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο». 7.5.2021: «Προσωπικό μου στοίχημα η μεταρρύθμιση στα εργασιακά». 14.3.2023: «Προσωπικό μου στοίχημα η ανάταξη των σιδηροδρόμων». 19.3.23: «Προσωπικό μου στοίχημα να μην ξανασυμβεί δυστύχημα όπως των Τεμπών». 15.5.2023: «Προσωπικό μου στοίχημα» ο ΒΟΑΚ. 7.6.2023, «η αναμόρφωση του ΕΣΥ». 20.7.2023, «η πράσινη μετάβαση». 20.4.2024: «Προσωπικό μου στοίχημα οι ευρωεκλογές» (είδαμε πώς πήγε για τη Ν.Δ.). 29.7.2024: «Προσωπικό μου στοίχημα η βελτίωση της καθημερινότητας». 12.11.2024: «Προσωπικό μου στοίχημα η Υγεία και η Δικαιοσύνη» (ο εωρακώς μεμαρτύρηκε). 26.5.2025: Πάλι και ξανά και μανά: «Προσωπικό μου στοίχημα η ανάταξη του ΕΣΥ».
Ενα μοτίβο, λοιπόν. Ποια η εξήγηση αυτής της πληθωριστικής ρητορικής; Οχι μία. Αμάχητη ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης ή επιβεβαίωσης της πρωτοκαθεδρίας στο κόμμα και τη χώρα. Λειψή εμπιστοσύνη στη μνήμη των ανθρώπων («σιγά μην το θυμούνται). Επίσης λειψή εμπιστοσύνη στους υφισταμένους του («σιγά μην δεν τους ξέρω). Προληπτική χρήση του ρουσφετολογικού κλισέ «κατόπιν ενεργειών μου». Κατανόηση του πρωθυπουργικού αξιώματος ως αυθεντίας, ως εξουσίας που υπάρχει ελέω Θεού ή Ιστορίας.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, για απλή επωδό, αλλά για επωδή. Για ξόρκι. Για ένα ξόρκι της απογοητευτικής πραγματικότητας κραυγαλέα αναποτελεσματικό. Το δείχνουν πια και οι δημοσκοπήσεις.
*Ο Παντελής Μπουκάλας είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής
(Το άρθρο του αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Καθημερινή»)
