Ο θρήνος και ο θάνατος δεν έχουν τέλος στις γειτονιές μας, κοντινές και πιο μακρινές: Συρία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Γερμανία, και πάλι Συρία, Τουρκία, Σουηδία, Ρωσία, και πάλι Συρία, Αίγυπτος …
Στο βάθος βέβαια πάντα το μεγάλο τραύμα στο σώμα της Μέσης Ανατολής: η Παλαιστίνη. Ο εθνικιστικός παροξυσμός αυτοκρατορικού τύπου κάποιων ηγετών επίσης δεν έχει τέλος: Τραμπ, Ερντογάν..
Ο ιδεολογικός συντηρητισμός, η τιμωρία και ο παραδειγματισμός ως πολιτική επιλογή, και ο απίστευτος οικονομικός εθνικισμός κάποιων άλλων ηγετών -Σόιμπλε- που κινούν τα νήματα της Ευρώπης, επίσης δεν έχουν τέλος. Αυτά όλα δεν είναι εξαιρέσεις σε μια ομαλή κανονικότητα. Αυτά όλα δεν αφορούν κάποιες χώρες “εξαίρεσης”. Αυτά όλα δείχνουν ότι το τρένο της Ιστορίας είναι για ακόμη μια φορά σε φάση εκτροχιασμού, και ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους, ότι όλα είναι δείγματα ενός άγριου καιρού: φτώχεια, θάνατος, και πάνω απ’ όλα ΦΟΒΟΣ.
Κύριε Ερντογάν, όταν η Τουρκία θρηνεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο εκατοντάδες νεκρούς, όταν η αντίθετη άποψη φυλακίζεται προκειμένου να “εκκαθαριστεί” ο δημόσιος χώρος -δηλαδή όταν καταργείται ο δημόσιος χώρος– όταν η σκέψη εξορίζεται από τα μέχρι πρότινος καλά Πανεπιστήμια της χώρας, όταν οι πολίτες μεταναστεύουν, όχι από φτώχεια αλλά από φόβο, όταν στη γειτονιά μας γίνεται της τρελής (και με δική σας ευθύνη), όταν οδηγείτε τη χώρα σε εμφύλιους, όταν, όταν, όταν.., ΤΟΤΕ κ. Ερντογάν δεν θα σας σώσει η όποια ευμάρεια της Τουρκίας.
Ποτέ στην Ιστορία δεν υπήρξε ευμάρεια οικονομική για την κοινωνία, χωρίς δημοκρατία. Το αντίθετο ίσως, αυτό όμως ΟΧΙ.
