Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και φύγει, οι φίλοι λιγοστεύουν, και η καθημερινότητα μοιάζει να κυλά πιο αργά και μοναχικά. Τι θα συνέβαινε όμως αν σε αυτό το ήσυχο σπίτι προσθέταμε ένα χαρούμενο γαύγισμα ή ένα απαλό γουργούρισμα; Η παρουσία ενός σκύλου ή μιας γάτας μπορεί να γεμίσει αυτό το κενό με απρόσμενους τρόπους, φέρνοντας χαρά, συντροφικότητα και νέο νόημα στη ζωή ενός ηλικιωμένου.
Παρέα και συντροφικότητα: Ένα κατοικίδιο γίνεται αμέσως πιστός σύντροφος. Οι ηλικιωμένοι συχνά αντιμετωπίζουν την πρόκληση της μοναξιάς, και ένας σκύλος που τους περιμένει στην πόρτα κουνώντας την ουρά του ή μια γάτα που κουρνιάζει στην αγκαλιά τους μπορεί να διώξει το αίσθημα της απομόνωσης. Η καθημερινή επαφή με ένα ζώο που δείχνει αγάπη χωρίς όρους προσφέρει ανεκτίμητη συναισθηματική στήριξη. Πολλοί ηλικιωμένοι λένε πως νιώθουν ξανά χρήσιμοι και αγαπητοί επειδή κάποιος τους «χρειάζεται», κι αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ένα τετράποδο μέλος της οικογένειας.
Νόημα και καθημερινή ρουτίνα: Η φροντίδα ενός κατοικιδίου δίνει νόημα στην ημέρα. Ο σκύλος θέλει βόλτα κάθε πρωί, η γάτα χρειάζεται τα δικά της. Αυτές οι μικρές υποχρεώσεις κρατούν τον ηλικιωμένο ενεργό και υπεύθυνο. Για παράδειγμα, ο παππούς Γιώργος, στα 82 του, βγαίνει κάθε μέρα για τον πρωινό περίπατο με τον σκύλο του τον Μπρούνο. Όπως λέει ο ίδιος, «αν δεν ήταν ο Μπρούνο, ίσως να μην σηκωνόμουν καν από το κρεβάτι τόσο νωρίς». Εξαιτίας του, ο παππούς Γιώργος βρήκε ξανά έναν λόγο να σηκώνεται, να κινείται και να απολαμβάνει τον ήλιο σε κάθε περίπατο. Επιπλέον, αυτές οι βόλτες συχνά γίνονται αφορμή για κοινωνικοποίηση: μια κουβέντα με τον γείτονα που επίσης βγάζει βόλτα το δικό του σκυλάκι, ένα χαμόγελο από έναν περαστικό. Έτσι διευρύνεται ο κοινωνικός κύκλος και μειώνεται η απομόνωση.
Σωματικά και ψυχικά οφέλη: Δεν είναι μόνο η συντροφιά. Η παρουσία κατοικιδίων έχει αποδεδειγμένα οφέλη στην υγεία. Το απαλό χάιδεμα της γούνας μιας γάτας ή το παιχνίδι με έναν σκύλο μπορούν να μειώσουν το άγχος και την αρτηριακή πίεση. Αρκετοί ηλικιωμένοι με κατοικίδια αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο χαλαροί και ευτυχισμένοι. Ταυτόχρονα, η καθημερινή άσκηση, έστω και ένας μικρός περίπατος, βελτιώνει την κινητικότητα, την καρδιακή υγεία και τη διάθεση. Ένα κατοικίδιο κρατά το μυαλό στο παρόν: οι σκύλοι και οι γάτες ζουν τη στιγμή και μεταδίδουν αυτή τη φιλοσοφία και στον κηδεμόνα τους, βοηθώντας τον να ξεχάσει για λίγο τις ανησυχίες για το μέλλον.
Ευθύνη και αίσθηση σκοπού: Όταν ένας ηλικιωμένος αναλαμβάνει την ευθύνη ενός ζώου αποκτά ένα νέο «έργο ζωής». Η φροντίδα ενός πλάσματος που εξαρτάται από εσένα δίνει αίσθηση σκοπού και αξίας. Η γιαγιά Ελένη, η οποία υιοθέτησε μια γατούλα 8 ετών από ένα καταφύγιο, περιγράφει πως το σπίτι της «ζωντάνεψε». «Τη συζητάω σαν να είναι άνθρωπος», λέει γελώντας. «Μου κάνει παρέα στη βεράντα, την ταΐζω, τη χαϊδεύω και νιώθω ότι έχω μια ψυχή δίπλα μου». Η συναισθηματική αυτή ανταμοιβή δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Φυσικά, η απόκτηση κατοικιδίου στην τρίτη ηλικία πρέπει να γίνεται με υπευθυνότητα. Είναι σημαντικό να επιλέγεται ένα ζώο που να ταιριάζει στις δυνάμεις και τον τρόπο ζωής του ηλικιωμένου. Ένα ήρεμο ενήλικο σκυλάκι ή μια ήρεμη μεγαλύτερης ηλικίας γάτα ίσως είναι καλύτερη επιλογή από ένα κουτάβι με πολλή ενέργεια. Επίσης, καλό είναι να υπάρχει ένα υποστηρικτικό πλαίσιο: συγγενείς ή φίλοι που μπορούν να βοηθήσουν στη φροντίδα του ζώου αν ο ηλικιωμένος αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία ή χρειαστεί νοσηλεία. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται ότι η σχέση ανθρώπου και κατοικιδίου θα παραμείνει ευεργετική και για τους δύο.
