του Διονύση Γ .Γράψα, ιστορικού
Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου αποτελεί τη μοναδική σωτηρία για πολλά παιδιά που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, ο εντατικολόγος της μονάδας εκπέμπει σήμα κινδύνου λόγω της σοβαρής υποστελέχωσης, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή μικρών ασθενών. Ως πολίτες αυτής της χώρας και κάτοικοι της Αχαΐας, δεν μπορούμε παρά να στηρίξουμε το αίτημά του Ανδρέα Ηλιάδη και να απαιτήσουμε από τους αρμόδιους φορείς να δώσουν άμεση λύση.
Η έλλειψη προσωπικού σε μια μονάδα τόσο κρίσιμη, όπου κάθε δευτερόλεπτο μετράει, δεν είναι απλά ένα διαχειριστικό πρόβλημα – είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Η ΜΕΘ Παίδων δεν είναι ένα εργοστάσιο που κάθε βλάβη, όσο κι αν διαρκέσει επαναφέρει την λειτουργία του στην πρότερη κατάσταση. Τα παιδιά που εισάγονται στη ΜΕΘ Παίδων χρειάζονται συνεχή ιατρική παρακολούθηση από εξειδικευμένο προσωπικό, το οποίο δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί σε εξοντωτικές συνθήκες. Όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι ελάχιστοι, η ποιότητα της φροντίδας αναπόφευκτα υποβαθμίζεται, θέτοντας τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας σε τεράστιο κίνδυνο. Το προσωπικό της ΜΕΘ με τη τόσο ζεστή καρδιά οφείλει να λειτουργεί με «κρύο αίμα» συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο του.
Οι αρμόδιοι της περιοχής, από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας μέχρι τους βουλευτές και τους θεσμικούς φορείς, οφείλουν να αναλάβουν δράση. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η έλλειψη προσωπικού να μετατραπεί σε μια απογοητευτική στατιστική αποτύπωση που θα υπονομεύσει την λειτουργία της ΜΕΘ.. Πρέπει να γίνουν άμεσες προσλήψεις του απαιτούμενου προσωπικού, ώστε η μονάδα να μπορεί να λειτουργήσει απρόσκοπτα, παρέχοντας την υψηλότερη δυνατή φροντίδα.
Η αδιαφορία απέναντι στο πρόβλημα θα ισοδυναμούσε με εγκληματική αμέλεια. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να συμβεί μια τραγωδία για να κινητοποιηθούμε. Το κράτος έχει υποχρέωση να διασφαλίσει ότι τα νοσοκομεία μας είναι στελεχωμένα επαρκώς, ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά. Και αυτό είναι μια στοιχειώδης υποχρέωση των συντεταγμένων θεσμών της Πολιτείας.
Ως κοινωνία, δεν πρέπει να μένουμε αμέτοχοι. Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι επαγγελματίες, όλοι μας, πρέπει να πιέσουμε για λύσεις. Η φωνή του επικεφαλής της ΜΕΘ Παίδων δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Πρέπει να γίνει η φωνή όλων μας. Γιατί όταν μιλάμε για την υγεία των παιδιών μας, δεν υπάρχει χώρος για αδιαφορία και καθυστερήσεις.
