Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Διαβάζω στις μέρες μας πολλούς να σχολιάζουν τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης, κάτω από τον τίτλο ‘Η καταραμένη δεύτερη θητεία’. Όμως, χωρίς έπαρση, θα ήθελα να επισημάνω ότι με αυτόν τον τίτλο είχα αρθρογραφήσει προ διετίας συγκεκριμένα τον Σεπτέμβρη του 2023 και είχα αιτιολογήσει, πως και γιατί κατέρρευσαν οι κυβερνήσεις στη διάρκεια της δεύτερης θητείας τους, τα τελευταία 50 χρόνια.
Και για του λόγου το αληθές ιδού ένα απόσπασμα από αυτό το άρθρο μου:
«Αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν, από την μεταπολίτευση και ύστερα, θα διαπιστώσει ότι, κάθε επανεκλογή οδηγούσε στα χειρότερα και όχι στα καλύτερα.
Η δεύτερη θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ξεκίνησε το 1977, κράτησε μέχρι τον Μάιο του 1980, λόγω της μεταπήδησης του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο διάδοχός του Γεώργιος Ράλλης, στην 18μηνη θητεία του, έπεσε στην ξέρα γεγονότων, που σημάδεψαν την μικρής διάρκειας περίοδό του. Από τις φωτιές σε δάση και στα εμβληματικά πολυκαταστήματα του κέντρου της Αθήνας, Μινιόν, Κατράντζος κλπ, μέχρι τον πληθωρισμό και το πολύνεκρο δυστύχημα στο στάδιο Καραϊσκάκη.
Ακολούθησε η δεύτερη θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985. Εδώ τα πράγματα έγιναν χειρότερα, με αποκορύφωμα το σκάνδαλο Κοσκωτά και την περίφημη δίκη στο ειδικό δικαστήριο, που ακολούθησε.
Στη συνέχεια είχαμε την δεύτερη θητεία του Κώστα Σημίτη το 2000, ήταν αυτή που από την μια μας οδήγησε στο ευρώ και από την άλλη σε μια πρωτοφανή ακρίβεια, λόγω της μετάβασης από την δραχμή στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Αποτέλεσμα να αρχίσει ο δημοσιονομικός κατήφορος, μιας και οι αυξήσεις που δόθηκαν, δεν είχαν καμία σχέση με το καθηλωμένο ΑΕΠ.
Ακολούθησε η περίοδος του Κώστα Καραμανλή που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Από την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, μέχρι την πρωτιά στην Eurovision και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
Όμως η δεύτερη θητεία του ήταν άδοξη και ο προάγγελος της χρεοκοπίας. Τα έξοδα είχαν ξεφύγει και ο δανεισμός με πολύ υψηλά επιτόκια για την κάλυψή τους, οδηγούσε μαθηματικά σε οικονομικό αδιέξοδο.
Μπροστά σε αυτή την απελπιστική κατάσταση ο Κ. Καραμανλής στη διετία παρέδωσε τα κυβερνητικά όπλα, καταφεύγοντας στις κάλπες. Την κυβερνητική σκυτάλη ανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου με το σύνθημα ‘λεφτά υπάρχουν’, για να οδηγήσει μέσα σε λίγους μήνες τη χώρα, στις αγκάλες του ΔΝΤ και της Τρόικας.
Για να έρθουμε στο σήμερα που είναι και το φλέγον. Ο Κ. Μητσοτάκης κατάφερε να μην υποστεί καμία φθορά στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Όμως ήδη δημοσκοπικά φαίνεται το άστρο του να τρεμοπαίζει. Κι αυτό, μολονότι δεν έχει απέναντί του κάποια αξιόπιστη αντιπολίτευση».
Στη διετία που διεξήλθαμε, από τότε που γράφτηκε αυτό το άρθρο, έχουμε έναν ορυμαγδό θεμάτων που προέκυψαν, από τις αχρείαστες παρακολουθήσεις κυβερνητικών στελεχών, μέχρι το πρόσφατο σκάνδαλο, αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η φθορά της κυβέρνησης εμφανίζεται μικρή, μιας και δεν υπάρχει στον ορίζοντα απέναντί της, κάποια αξιόπιστη εναλλακτική από το σύνολο της αντιπολίτευσης.
Όμως, παρά τις ανοησίες μερικών στρατευμένων δημοσιογράφων, που παραπέμπουν την λύση στην ψήφο του λαού, θα πρέπει να δούμε μέσω της ιστορίας, που οδήγησαν τη χώρα, η ακυβερνησία ή η νίκη κάποιων λαϊκιστών, που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν και στο τέλος με την λεπίδα καρφώνουν την πατρίδα τους.
Τρανά παραδείγματα οι εκλογές του 1920 και η Μικρασιατική καταστροφή που ακολούθησε και το 1996, που πολλοί το αγνοούν ή το υποτιμούν, όμως δεν αντιλαμβάνονται ότι με το γκριζάρισμα των Ιμίων, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου των διεκδικήσεων 136 νησιών και βραχονησίδων, από την πλευρά της Τουρκίας στο Αιγαίο πέλαγος.
Και για να κρατήσουμε την κατάληξη του άρθρου του Σεπτέμβρη του 2023, που παραμένει επίκαιρο:
«Από τα κουρασμένα παλικάρια της πολιτικής των δεύτερων θητειών, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, και όχι αυτές που κάνουν γιαλαντζί εκλογές, που διατηρούν στην εξουσία εφ όρου ζωής για τους ίδιους, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, οι δύο πλήρεις θητείες σε όλα τα πολιτικά αξιώματα, θα βοηθούσαν το όλο σύστημα, να γίνει αποδοτικότερο, και να λειτουργεί υπέρ και όχι σε βάρος του πολίτη».
Αν προσθέσουμε και κάποιους άλλους μηχανισμούς, όπως η μείωση των εδρών σε 200, οι μονοεδρικές και οι υπουργοί που δεν θα είναι βουλευτές, τότε μπορεί να κυλήσει με καλύτερους ρυθμούς η δημοκρατία και να γίνει αντιπροσωπευτικότερη και αποδοτικότερη. Πολύ απλά να λειτουργήσει υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των επαγγελματιών πολιτικών.
Αλλά ποιος να τα προτείνει όλα αυτά; Η κυβέρνηση που φοβάται τη σκιά της, ή η αντιπολίτευση που περί άλλα τυρβάζει…
Υ.Γ. Για του λόγου το αληθές το σχετικό άρθρο μπορείτε να το βρείτε σε έναν από τους ιστότοπους, που δημοσιεύθηκε το newideas.gr , στα ΣΧΟΛΙΑ με ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2023.
