Η κάλπη ένα θεριό που “κατασπαράσει το δίκαιο της δημοκρατίας. Μέρες με δύναμη επιλογής, συμμετοχής, εφαρμογής οραμάτων, μέρες που ο έχων το μαχαίρι κόβει και το” πεπονάκι”του.
Οι τσαρλατάνοι παντού και οι ισορροπίες στα πόδια του σκοινοβάτη, (πολιτικού ταγού) , που τρέμει πάνω στο σκοινί. Το παρασκήνιο της συναλλαγής παντού, εταιρείες στοιχημάτων προσδιορίζουν νικητή και ηττημένους, κουφάρια πολιτικά με τη δύναμη του παρελθόντος επιλέγουν τον εκλεκτό τους και με δηλώσεις προτείνουν τον οραματιστή του μέλλοντος, δημοσκόποι που κάτι ξέρουν αλλά δεν ξέρουν καθώς δυναμιτίζουν την βούληση των εκλογέων με τα ποσοστά του στατιστικού λάθους, υποψήφιοι που νικούν μέχρι τη στιγμή που ανοίγουν οι κάλπες και μετά χάνονται στις πολυλογίες των συμφερόντων, ψηφοφόροι που στο πλήθος τους επιλέγουν με το δίκαιο της “παραμυθίας” και της “ιδιοτελούς” εγωπάθειας συναλλασόμενοι με το εφήμερο της ισχύος που τους επιτρέπει η σχισμή της κάλπης.
Ακολουθώντας το αληθές των σπουδαίων προγόνων που ήξεραν τα της δημοκρατίας άρα και για τους εξοστρακισμούς και τις συνέπειες των χαραγμένων ονομάτων “στα όστρακα της ήττας”, που γνώριζαν για τους” αίολους πανηγυρισμούς” της νίκης, της νίκης που μάταια καταγράφει ελπίδες για το συλλογικό αληθές, συγκροτώ το μύθο του ψηφοφόρου, που νομίζει αλλά δεν είναι ούτε ισχυρός ούτε παντογνώστης καθώς είναι βαθειά τρωτός στο άηχο της ελπίδας μιας χάραξης στις” δέλτους” των κατ’επίφαση λυτρωτών του τόπου μου.
Αντώνης Δ. Σκιαθάς Πάτρα 25 Μαΐου 2019
