Όχι, δεν το κάνω για να σας πω δείτε τι ωραία που τα είπε ο Σταύρος. Ούτε για να δικαιολογήσω προσωπικές μου επιλογές. Αλλά ας κοιτάξουμε αυτό το απόσπασμα από την ομιλία του στη Βουλή:
«Κυρίες και κύριοι
Το Ποτάμι ξόδεψε στις ευρωεκλογές του ’14 100.000 ευρώ. Το Ποτάμι ξόδεψε για τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου 395.000 ευρώ και για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ξόδεψε 480.000 ευρώ.
Λογικά ποσά που καλύφθηκαν: από την κρατική χρηματοδότηση, από τις εισφορές τις δικές μου και των βουλευτών μας και από τις εισφορές και τα κουπόνια που αγόρασαν φίλοι μας.
Το Ποτάμι είναι το μόνο κόμμα –αν κάνω λάθος διορθώστε με- που έχει δημοσιοποιήσει όλες τις εκλογικές του δαπάνες. Πόσα όμως ξόδεψαν τα άλλα κόμματα στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου; Πότε θα μάθουμε;»
Τα οικονομικά των κομμάτων είναι βασικό πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής. Βασικό, βασικότατο. Εκεί κατοικεί η διαπλοκή, εκεί βρίσκονται οι εξαρτήσεις και οι παθογένειες. Αν τα κόμματα υποχρεώνονταν να δημοσιοποιούν τις δαπάνες τους, τα έσοδα και τις πηγές των εσόδων τους, θα είχε γίνει ένα μεγάλο βήμα.
Που ουδείς, πλην ενός, θέλει να το κάνει. Διότι καλά είναι τα μεγάλα λόγια για τις μεγάλες πολιτικές, αλλά μία από τις όψεις της αλήθειας που μάταια αναζητάμε βρίσκεται στο μαύρο ταμείο των κομμάτων. Που παραμένει καλά κρυμμένο ως εφτασφράγιστο μυστικό.
