Καμία μαμά ή μπαμπάς δεν μπορεί να αντισταθεί να μιλήσει με γλυκόλογα και με παιχνιδιάρικο τόνο στο μωρό τους με έμφαση στα… «μωρουδίστικα» και στις έντονες εκφράσεις του προσώπου. Κι όμως, η ανταπόκριση του παιδιού σε αυτόν τον τρόπο ομιλίας θα μπορούσε να αποκαλύψει πολλά για τα προβλήματα συμπεριφοράς που ενδεχομένως υπάρχουν και να λειτουργήσει ως το μέσο σε ένα έγκαιρο διαγνωστικό εργαλείο της διαταραχής φάσματος του αυτισμού.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, όσα παιδιά δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο διαφορετικό αυτό τραγουδιστό τόνο της φωνής σε ένα τεστ παρακολούθησης της κίνησης των ματιών, παρουσίαζαν και ασθενέστερες κοινωνικές και γλωσσικές ικανότητες.
Στα πειράματά τους, οι ερευνητές εξέθεσαν 653 παιδιά ηλικίας μεταξύ ενός και δύο ετών σε δύο μονόλεπτα βίντεο: το ένα περιλάμβανε μια γυναίκα που μιλούσε «μωρουδίστικα» και το άλλο αφηρημένες σκηνές.
Τα παιδιά που δεν ανήκαν στο φάσμα του αυτισμού έδειξαν σταθερά υψηλό ενδιαφέρον για το βίντεο με τον παιχνιδιάρικο τόνο της φωνής, ξοδεύοντας κατά μέσο όρο το 80% του χρόνου που την παρακολουθούσαν, αγνοώντας πλήρως τις αφηρημένες σκηνές. Αντίθετα, τα συνομήλικά παιδιά, που είχαν διαγνωστεί στο φάσμα του αυτισμού, κάλυπταν όλο το φάσμα των επιπέδων συγκέντρωσης, ενώ ορισμένα επικεντρώνονταν αποκλειστικά στις τυχαίες εικόνες.
Εν τέλει, η ομάδα των παιδιών που προσκολλήθηκε λιγότερο από το 30% του χρόνου στο βίντεο με τη «μωρουδίστικη» ομιλία, θα μπορούσε με ακρίβεια να αναγνωριστεί ότι ανήκει στη διαταραχή φάσματος του αυτισμού μέσω αυτής της μέτρησης. Τα συγκεκριμένα παιδιά παρουσίασαν επίσης χαμηλότερες βαθμολογίες σε μεταγενέστερες δοκιμασίες γλωσσικών και κοινωνικών δεξιοτήτων.
Παρόλα αυτά, τα παιδιά που ανήκαν στο φάσμα του αυτισμού αλλά αφιέρωναν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο βίντεο με τη μητέρα εμφάνισαν μεγαλύτερες κοινωνικές και γλωσσικές ικανότητες, αναδεικνύοντας την ποικιλομορφία της διαταραχής φάσματος του αυτισμού.
Τέλος, εάν η μικρότερη προσοχή στην «μωρουδίστικη» ομιλία είναι η αιτία της μειωμένης κοινωνικότητας ή απλώς ένα σύμπτωμα είναι ακόμη ασαφές. Ωστόσο, φαίνεται να είναι ένας εξαιρετικά ακριβής βιοδείκτης για έναν υποτύπο της πάθησης, σημειώνει η ομάδα.
«Το γεγονός ότι μπορούμε να αναγνωρίσουμε με αξιοπιστία τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού χρησιμοποιώντας ένα τόσο απλό και γρήγορο τεστ παρακολούθησης της κίνησης των ματιών είναι πραγματικά αξιοσημείωτο» αναφέρει σχετικά η δρ. Karen Pierce, συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια νευροεπιστημών στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο San Diego και συνδιευθύντρια του Κέντρου Αριστείας για τον Αυτισμό του Πανεπιστημίου.
Όπως καταλήγουν οι ερευνητές, το τεστ ανίχνευσης της κίνησης των ματιών θα μπορούσε να ωφελήσει την έγκαιρη διαλογή, διάγνωση και πρόγνωση της διαταραχής στο φάσμα του αυτισμού και να βοηθήσει τους κλινικούς ιατρούς να προσδιορίσουν ποιες θεραπείες θα ήταν πιο αποτελεσματικές για το παιδί.
