Με μια ταινία μικρού μήκους, διάρκειας μόλις 12 λεπτών, το «Nimic», που θα προβάλλεται από τις 30 Ιανουαρίου, αποκλειστικά στον «Δαναό», επιστρέφει στην κινηματογραφική δράση ο Γιώργος Λάνθιμος.
Ο σκηνοθέτης της πολυσυζητημένης και υποψήφιας για Όσκαρ «Ευνοούμενης» έγραψε το σενάριο της νέας μικρού μήκους ταινίας του μαζί με τον στενό συνεργάτη του, Ευθύμη Φιλίππου και έχει αναθέσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον δημοφιλή ηθοποιό Ματ Ντίλον ο οποίος ενσαρκώνει έναν επαγγελματία βιολονίστα που γνωρίζει στο Μετρό μια άγνωστη γυναίκα (Δάφνη Πατακιά). Αυτή η συνάντηση θα αποδειχτεί καθοριστικής σημασίας για τη ζωή του. «Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω σε μικρότερο φορμάτ, το οποίο αν και αποτελεί συχνά πρόκληση, σε ανταμείβει» έχει δηλώσει ο Γιώργος Λάνθιμος εξηγώντας αμέσως μετά:«Αναπτύξαμε ένα σενάριο ξεκινώντας από μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα και απολαύσαμε τη δημιουργική ελευθερία που μάς δόθηκε κατά τη διάρκεια της υλοποίησης της ταινίας». Για να καταλήξει με την εκτίμηση πως «είναι πάντα συναρπαστικό να σε ενθαρρύνουν να σκέφτεσαι αντισυμβατικά και να παλεύεις με ιδέες που κεντρίζουν το ενδιαφέρον».
«Επιστρέφοντας στις ταινίες μικρού μήκους με το “Nimic”, ο Γιώργος Λάνθιμος προτείνει μία λεπτεπίλεπτη και ελαφρότερη έκδοση της προκλητικής φαντασίας του, προτιμώντας να σκιαγραφήσει τον χαρακτήρα ή, ακόμα περισσότερο, την προσωπικότητα παρά τη δυστοπία. Με πρωταγωνιστή τον Matt Dillon, ο κινηματογραφιστής παραδίδει ένα μικρό, αλλά επιδραστικό θρίλερ σε ένα ασηπτικό και απλό σκηνικό με μία, ως συνήθως, περίεργη επίσημη δομή» δήλωσε για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου η Charlotte Corchète από το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λοκάρνο, όπου έκανε πρεμιέρα, τον Αύγουστο το «Nimic».
Με την αφορμή της πρεμιέρας της ταινίας στο φεστιβάλ ο πρωταγωνιστής της ταινίας Ματ Ντίλον είχε δηλώσει: «είναι σπάνιο ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης όπως ο Γιώργος να κάνει ταινίες μικρού μήκους». Στον Γιώργο αρέσει να αρπάζει τις ευκαιρίες και να δίνει στο κοινό τροφή για σκέψη. Είναι ένα κάπως σουρεαλιστικό φιλμ με οικουμενικά ζητήματα σχετικά με την οικογένεια και την ταυτότητα. Η δομή μοιάζει με παζλ οπότε δεν είσαι ποτέ ακριβώς σίγουρος τι συμβαίνει. Εγώ είχα τις δικές μου ιδέες και ρωτούσα τον Γιώργο αλλά αυτός απλώς χαμογελούσε και δεν έλεγε τίποτα. Νομίζω πως προτιμάει να αφήνει την ταινία να μιλάει»
