Γιατί νομίσαμε ότι αλλάζοντας τις λέξεις θα αλλάξει η οικονομική κατάσταση. Γιατί την ώρα που μερίδα πολιτικών και πολιτών πανηγυρίζει για την δήθεν ολοκλήρωση των μνημονίων, την ίδια στιγμή καταθέτουμε ως χώρα σειρά φορολογικών μέτρων. Γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει υπεύθυνα και με ειλικρίνεια εάν η Ελλάδα είναι σε θέση να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της. Κανείς δεν ενημερώνει έως πότε αρκούν τα ταμειακά υπόλοιπα.
Γιατί το κτίριο του Κοινοβουλίου παύει να υφίσταται ως σύμβολο και δίνεται βορά στα ξένα και εγχώρια μμε. Γιατί ο καθένας πλέον μπορεί να καταλάβει όποιο δημόσιο κτίριο επιθυμεί με την ανοχή τής κυβέρνησης. Να σπάσει, να καταστρέψει, να διαλύσει δημόσια περιουσία στο όνομα τής διαμαρτυρίας. Γιατί πριν λίγα χρόνια είχε προκαλέσει περισσότερο θόρυβο η ανάρτηση πανό στην Ακρόπολη από αυτόν στο περιστύλιο τής Βουλής. Γιατί ο ναός τής Δημοκρατίας έγινε θέατρο πολιτικών μονόπρακτων. Γιατί κάθε συνεδρίαση προκαλεί θυμηδία, σα να περιμένει έκαστος τη σειρά τού για να πει την ατάκα του μπροστά στο κοινό.
Γιατί σα χώρα αφήνουμε να πλανάται ότι την ευθύνη για την μη συμφωνία την φέρει το ΔΝΤ από την άλλη όχθη του Ατλαντικού όταν την ίδια στιγμή προτείνουμε στις ΗΠΑ συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, με το ίδιο συμπτωματικά ποσοστό που δεχόταν η κυβέρνηση το μνημόνιο. (70%-30%). Γιατί μια χώρα με χρέος 320 δισ. €, εκ των πραγμάτων, δε μπορεί να έχει το πάνω χέρι στη διαπραγμάτευση. Γιατί είναι τουλάχιστον φαιδρή η διενέργεια εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο, όταν άπαντες γνωρίζουν ότι οι αιτίες βρίσκονται πολύ πιο πίσω από το 2010. Όταν καμία εξεταστική επιτροπή δεν έχει καταλήξει σε ένα και μοναδικό πόρισμα.
Γιατί κανείς δεν έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει το πραγματικό πρόβλημα του μεταναστευτικού και όλοι κρύβονται πίσω από ανθρωπιστικές κορώνες την ίδια στιγμή που χιλιάδες ζουν σε συνθήκες υπάνθρωπες; Γιατί σε αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο σεβασμού στον άνθρωπο. Γιατί εξακολουθούμε να προβάλλουμε και να αναπαράγουμε ό,τι πουλάει, αφού προηγουμένως δηλώνουμε κάθετοι σε οποιαδήποτε μορφή bullying. Γιατί δεν αξιώνουμε τον άρτο, αλλά αρκούμαστε στα θεάματα.
Για όλα αυτά, και πολλά άλλα, δε μπορούμε να σωθούμε σα χώρα. Προχειρότητα, διγλωσσία, εφήμερες λύσεις, θέατρο παραλόγου. Τολμώντας την πρόβλεψη..τα πρωτοσέλιδα με τις φωτογραφίες και τους τίτλους που πουλάνε, σε λίγες ημέρες υποκριτικά θα φιλοξενούν απόψεις για το πραγματικό νόημα τού Πάσχα και θα εύχονται καλές γιορτές. Χωρίς συνείδηση, χωρίς αυτοκριτική, δίχως αυτοσεβασμό τελικά. Ένας φαρισαϊσμός που, λόγω των ημερών, θα στηλιτευθεί ξανά και ξανά. Στη θεωρία μόνο. Στην πράξη υπηρετείται δεόντως.
Είμαστε η χώρα που περιορίζεται σε ωραία λόγια και πηχαίους τίτλους. Ο χρόνος είναι λίγος και δε θα σωθούμε, αν δε σκύψουμε το συντομότερο πάνω από την ουσία. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
