της Κατερίνας Σίμου, Αντιδημάρχου Παιδείας του Δήμου Πατρέων
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει με περίσσια υπομονή τις κατηγορίες και τους χαρακτηρισμούς της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων, που έχουν εκφραστεί με τον πιο υποτιμητικό τρόπο για τις διεκδικήσεις που προβάλλει η Δημοτική Αρχή, τα θέματα που σχετίζονται με τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού μας, αλλά και την προβολή της αιτίας που ο Δήμος μας, αλλά και οι Δήμοι όλης της χώρας παρακαλάνε για προσωπικό και χρηματοδότηση, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τις καθημερινότητας.
Τα ζητήματα που σχετίζονται με όσα αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και ο λαός της πόλης μας, αλλά και οι λαοί όλου του κόσμου, είναι ψιλά γράμματα και δεν είναι θέματα που άπτονται του Δημοτικού Συμβουλίου, για τους «εκλεκτούς» της κυβέρνησης, αλλά και για τους χειροκροτητές της μέσα σε αυτό. Όποιος όμως είναι σε τέτοιες θέσεις, όπως αυτή του αιρετού,δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια του και τα αυτιά του στα προβλήματα που η κοινωνία αντιμετωπίζει συνολικά, βλέποντας μόνο τα δικά της «αυτοδιοικητικά» ζητήματα. Τα προβλήματα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού μας, όπως και τα καθημερινά προβλήματα και τα εμπόδια που μπαίνουν και στη λειτουργία του Δήμου, έχουν κοινό παρονομαστή, κοινή αιτία.
Η Δημοτική Αρχή έχει επιλέξει από την πρώτη μέρα να προβάλλει, να στηρίζει και να αναδεικνύει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι ζουν και εργάζονται στην πόλη, όταν η πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά απ’ όλες τις κυβερνήσεις (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), με κάθε λογής στηρίγματα κάθε φορά, τσαλαπατά τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, εγκληματεί καθημερινά εις βάρος μας και κάνει την καθημερινότητά μας κάθε μέρα και χειρότερη.
Τέτοια ζητήματα ήταν οι καθαιρέσεις των διευθυντών που εναντιώθηκαν στην αντιδραστική και αντιεπιστημονική αξιολόγηση (και ακούσαμε ότι είμαστε ψεύτες και πως δεν καθαιρούνται γι’αυτό), η εναντίωση στο κλείσιμο των ΕΠΑΛ και την υποβάθμισή τους, το κλείσιμο του Δήμου στην απεργία στις 20 Νοέμβρη (που ακούσαμε ότι δεν γίνεται να κλείνουμε το Δήμο σε μέρα απεργίας των εργαζομένων λες και το σύνθημα «Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία – Έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία!» δεν αγγίζει το Δήμο), τα ψηφίσματα για το έγκλημα των Τεμπών και η συμμετοχή του Δήμου στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, η στήριξη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, κόντρα στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ (που κάποιοι αποχώρησαν και κάποιοι έλεγαν να καταδικάσουμε τη Χαμάς, όταν ένας λαός και τα παιδιά του δολοφονούνται καθημερινά).
Κι όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι διευθυντές καθαιρέθηκαν γιατί δεν αξιολόγησαν και χιλιάδες εκπαιδευτικοί σέρνονται στα πειθαρχικά, η κατηγοριοποίηση των σχολείων και η υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ενισχύεται, τα νοσοκομεία στενάζουν και «λεφτά υπάρχουν» για όπλα και «επενδύσεις», αλλά όχι για σχολική στέγη, υποδομές και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Κάποιοι μάλιστα εξαχρειώθηκαν τόσο ηθικά που ανέχονται να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα και να απειλούνται με λιμό το 2025 σε έναν πόλεμο που προσπαθεί να αφανίσει έναν ολόκληρο λαό, στηρίζοντας αυτούς που με θράσος υποστηρίζουν ότι ο λαός της Παλαιστίνης δεν αξίζει ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά μόνο μια σφαίρα στο κεφάλι.
Η Δημοτική Αρχή της πόλης δεν έκρυψε ποτέ την πολιτική της ταυτότητα, είναι γνωστή σε όλους αυτά τα 11 χρόνια, ενώ οι άνθρωποι που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές, γνωστοί σε όλους από τη δράση τους στο κίνημα και τους φορείς της πόλης, ξέρουν πολύ καλά πως πορευόμαστε μαζί γιατί ακριβώς η ηθική μας, μας επιβάλλει να είμαστε με το δίκιο. Αυτό ακριβώς προσπαθούν κάποιοι να μειώσουν και το καταγγέλλουν στην προσπάθεια να υπερασπιστούν τις επιλογές τους, την ταύτισή τους με αυτούς που τσακίζουν τη ζωή και το μέλλον το δικό μας και κύρια των παιδιών μας, αλλά και με την πολιτική που εφαρμόζεται και έχει σημαία της τα κέρδη μιας χούφτας ανθρώπων εις βάρος της ζωής μας.
Κοινωνική παιδεία και ηθική δεν είναι να χλευάζεις αυτόν που αγωνίζεται, κοινωνική παιδεία και ηθική είναι να μην κλείνεις τα μάτια σου στην ανεργία, τη φτώχεια, τον πόλεμο, να κοιτάς πέρα από τον δικό σου μικρόκοσμο, γιατί αύριο μπορεί να είσαι εσύ που θα ψάχνεις κάπου να στηριχθείς. Ξέρουμε πως δεν έχουμε την ίδια ηθική κλίμακα, γιατί αυτοί που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική –μαζί με τα τοπικά τους στελέχη εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου- που τσακίζει κάθε μέρα τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού μας, ταΐζει με όπλα και χρήμα τις πολεμικές μηχανές, υποβαθμίζει κάθε δημόσια και δωρεάν παροχή προς το λαό, φορτώνοντας τους εργαζόμενους που έχουν γίνει λάστιχο με νέα βάρη, στέκονται στην αντίθετη πλευρά και απέναντι από τις ανάγκες μας.
Είναι οι ίδιοι που εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό, ξεπλένοντας το σύστημα και τα εγκλήματά του, αγνοώντας ακόμα και την ίδια την ιστορία. Γιατί ξέρουμε ποιος στάθηκε, στέκεται και θα στέκεται απέναντι στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά. Όπως ξέρουμε ποιος τον χαϊδεύει και χαριεντίζεται μαζί του όταν οι συνθήκες το απαιτούν (για το καλό πάντα του συστήματος).
Πάει πολύ όσοι υποστηρίζουν την κυβέρνηση και τα πεπραγμένα της, τη σαπίλα αυτού συστήματος που πασχίζει να κρατηθεί στη ζωή πατώντας πάνω σε πτώματά να μας κουνάνε το δάχτυλο. Αυτοί που όταν κάνουν προτάσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας του λαού μας, κοιτάνε πρώτα να έχουν κοστολογηθεί με βάση τις προδιαγραφές της ΕΕ, εξασφαλίζοντας και κέρδος για όσους κέρδισαν ήδη πολλά στις πλάτες του λαού.
Κρινόμαστε όλοι και όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το χθες, και κυρίως για το αύριο που κρίνει το μέλλον των παιδιών μας και με καθαρή συνείδηση οφείλουμε να έχουμε κάνει το καλύτερο που μπορούμε για να εξασφαλίσουμε ότι θα ζουν καλύτερα από μας, σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς φτώχεια και πολέμους.
