Πέντε χρόνια μετά εκδικάστηκε σήμερα η υπόθεση της μήνυσης που είχε υποβάλλει ο βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος κατά του πρώην Δημάρχου Πατρέων Γιάννη Δημαρά για τον ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας.
Σήμερα το πρωί βρέθηκαν στα δικαστήρια της Πάτρας και οι δύο.
Η μήνυση είχε υποβληθεί τον Αύγουστο του 2011 μετά τη φωτιά που εκδηλώθηκε στον ΧΥΤΑ και περιελάμβανε κατηγορίες για μη καύση βιαερίου, μη ταφή σκουπιδιών, υποδοχή λυματολάσπης και άλλες που αφορούσαν τη λειτουργία του ΧΥΤΑ.
Μάλιστα κατά την ακροαματική διαδικασία ο Nίκος Νικολόπουλος σε σχετική ερώτηση για το αν ο τότε Δήμαρχος μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω απ' όσα έπραξε, είπε ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι περαιτέρω.
Η πρόταση του Εισαγγελέα ήταν αθωωτική και η απόφαση του δικαστηρίου απάλλαξε τον Γιάννη Δημαρά.
Δήλωση Νικολόπουλου
«Υφίστανται γνωματεύσεις επιστημόνων και κρατικών φορέων. Όλοι στο σύνολό τους, τεκμηριωμένα, διαπιστώνουν ότι στην Ξερόλακα συντελείται ένα έγκλημα κατ’ εξακολούθηση, που έχει δραματικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.
Πολιτεία και τοπική αυτοδιοίκηση αδρανούν και εγκληματούν. Είτε από αδυναμία, είτε από απροθυμία, το αυτονόητο είναι ότι το συντελούμενο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα δεν διαπράττεται.. αοράτως.
Έχει ονοματεπώνυμα, που κατείχαν ή κατέχουν πρωτεύουσες θέσεις στην ιεραρχία της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κράτους.
Ωστόσο, ενώ δεν είναι αφανές και απρόσωπο το έγκλημα, εν τούτοις δεν έχει ενόχους! Τέτοιες αντιφάσεις, παρά ταύτα, «αποδεικνύεται» δικαστικά ότι δεν υπάγονται στη λογική. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την πρόσφατη αθώωση και τη νεώτερη των πρώην δημάρχων Ανδρέα Φούρα και Γιάννη Δημαρά, εναντίον των οποίων είχα καταθέσει μηνυτήριες αναφορές, που τελικά εκδικάσθηκαν, χωρίς όμως το έγκλημα να προσωποποιηθεί;
Σαν Νίκος Νικολόπουλος έκανα ασφαλώς το καθήκον μου. Κατέθεσα στο δικαστήριο, διερμηνεύοντας το αίσθημα αγανάκτησης των κατοίκων της Ξερόλακας και την πρόδηλη έκφραση ανησυχίας χιλιάδων συνδημοτών μας, που επί μία δεκαετία τουλάχιστον «τρέφονται» με καρκίνο από την υπερχειλισμένη Ξερόλακα! Η απόφαση, δυστυχώς, δεν δικαίωσε τις αγωνίες μας… Την σέβομαι πάντως, αλλά δεν την αποδέχομαι, έστω κ αν συμμερίζομαι την άποψη ότι οι διατελέσαντες Δήμαρχοι δεν είχαν την πρόθεση να προκαλέσουν, εκουσίως, βλάβη στο κοινωνικό σύνολο.
Παράλληλα, αναδύεται το χρόνιο πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης, που επιτρέπει την παρανομία ευτελίζοντας τον ρόλο της και δίνοντας λαβές για να δρουν οι δημόσιοι παράγοντες ασύδοτα και αυθαίρετα. Αυτά το χρόνιο κακό παράδειγμα του Κράτους παρατείνει την ασυνειδησία και την ανυποληψία του..
Το «καρκίνωμα» της Ξερόλακας δεν εμφανίσθηκε ξαφνικά και υπ’ αυτή την έννοια οι ευθύνες είναι αντικειμενικές για κείνους που διαχειρίσθηκαν επί πολλά χρόνια το πρόβλημα. Για πρώτη φορά έγινε κουβέντα, ως γνωστόν, για την κατασκευή εργοστασίου πριν από δύο και πλέον δεκαετίες!!!!
Το πρόβλημα διογκώνονταν, αλλά αντιμετωπίζονταν με… γιατροσόφια. Είτε το έβαζαν κάτω από το χαλί, είτε πάταγαν τα σκουπίδια σαν… σταφύλια, είτε έφτιαχναν αυθαίρετα, νέα κύτταρα. Πάγια, εύκολη, αδικαιολόγητη η λύση, που απλώς αποσκοπούσε σε συμμαχία με το χρόνο μέχρις ότου η «καυτή πατάτα» αλλάξει χέρια.
Τώρα, ω του…. δράματος, ο νυν δήμαρχος Κώστας Πελετίδης, που στο παρελθόν έβαλε τα στήθη του στην πύλη της Ξερόλακας για να μην ληφθεί κάποια απ’ το σύνολο των εμβαλωματικών «λύσεων», ακολουθεί την πεπατημένη των προκατόχων του…
Εξασφάλισε, μάλιστα, τρίχρονη παράταση λειτουργίας της Ξερόλακας και επέκταση προς τα…. βουνά, χωρίς να έχουν λόγο οι καθ’ ύλη αρμόδιοι φορείς, όπως είναι το Δασαρχείο, η Αρχαιολογική υπηρεσία κ.α.
Η διάμετρος του προβλήματος ανοίγει με ακόμη πιο επικίνδυνο τρόπο για τη δημόσια υγεία. Και δη χωρίς να υπάρχει δικαστική «θεραπεία». Δεν πτοούμαι, όμως. Κάποια στιγμή, με το πείσμα και την…. ξεροκεφαλιά μας, θα δικαιωθούν τα αυτονόητα σ’ αυτή τη πόλη και σ’ αυτό τον τόπο…
Συνεπής στις αρχές μου και απέναντι στους συνδημότες μου θα παρέμβω π0άλι κοινοβουλευτικά και όπου δει για να λάβει τέλος αυτή η ιλατραγωία..»
