..αυτή η εμμονική και μονομερής ιστορική εξάρτηση και αφήγηση της δογματικής αριστεράς στα γεγονότα της δεκαετίας του 1950 (κατοχή, εμφύλιος), συναισθηματικά απότοκος και κατανοητή της απελπισίας του σύγχρονου και παρατεταμένου παρόντος της, αλλά και της αμαρτωλής εν πολλοίς, παγκόσμιας και ανυπέρβλητης καπιταλιστικής κυριαρχίας, όχι μόνον δεν εξυπηρετεί τα σύγχρονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας , όχι μόνον δυναμιτίζει την αναγκαία των ημερών εθνική συνεννόηση, αλλά και τον ζωτικό χώρο της πολιτικής της επιρροής περιορίζει.
…γι αυτό και η αναμόχλευση μετά από 70 τόσα χρόνια της επώδυνης μνήμης με παραποιητικές ερμηνείες των δραματικών γεγονότων, όχι μόνον ζημιώνει, αλλά και κατηγορηματικά απάδει της συνθετικής και συμφιλιωτικής δεοντολογίας και υποχρέωσης της τοπικής δημοτικής μας αρχής, που καλώς η κακώς, εμπιστεύτηκε σχεδόν το 65% των συμπολιτών μας.
…η ιστορία δεν προσφέρεται για ασκήσεις ιδεολογικής αυτοεκτίμησης και για μαζική ψυχοθεραπεία ενός κοινωνικά και καταγεγραμμένα εκλογικά περιορισμένου πολιτικού-κομματικού χώρου , αλλά για μια έστω και ενδόμυχη αυτοκριτική που θα σημειολόγησει, ναι, μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη λόγω των γονιδιακών απωθημένων, αλλά και πολύ χρήσιμη σήμερα δημοκρατική ωρίμανση.
…πολλώ δε μάλλον όταν η θυμογόνος κουβέντα “πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται” καραδοκεί και χαμογελάει σαρκαστικά…
..και μην ξεχάσετε ποτέ αγαπητοί φίλοι της δογματικής αριστεράς- και σύ δήμαρχε της Πάτρας, ότι απέναντι στη δική σας βιβλιοθήκη υπάρχει και μια άλλη βιβλιοθήκη, πιο ειλικρινής και πιο αξιόπιστη.
