Το κείμενο που ακολουθεί είναι ομιλία-παρέμβαση της δημοσιογράφου Βίκυς Αθανασοπούλου στα Καλάβρυτα (30/9) ενώπιον πενήντα γερμανών δημοσιογράφων της Ντόϊτσε Βέλε με θέμα το «χρέος της μνήμης». Ακολούθησε συζήτηση αλλά και συναυλία της χορωδίας της Ντόϊτσε Βέλε.
"Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που συμμετέχω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ποιοτική εκδήλωση στα Καλάβρυτα, η οποία ενώνει δύο λαούς με την καλύτερη γλώσσα, τη μουσική!
Ιδιαίτερα δε, όταν αυτη πραγματοποιείται στον μαρτυρικό τοπο των Καλαβρύτων εκπέμποντας μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών. Σε έναν τοπο που η ιστορία ταυτίστηκε με την θηριωδία του κατακτητή, σφράγισε ανεξίτηλα με τον θάνατο τις μνήμες χιλιάδων ανθρώπων, συναντώνται σήμερα άνθρωποι και λαοί για να στείλουν μήνυμα ζωής, πολιτισμού και να υπενθυμίζουν τις διαχρονικές υποχρεώσεις τους απέναντι στα θύματα και στον τόπο.
Θεωρώ λοιπόν, ότι είναι μεγάλη τιμή για την περιοχή μας να φιλοξενήσει την πρώτη παρουσίαση του μουσικού σχήματος στο πλαίσιο
της περιοδείας της διεθνούς χορωδίας της Ντόιτσε Βέλε στην Ελλάδα.
Η Χορωδία της Deutsche Welle, με τις συναυλίες της στη Γερμανία και στο εξωτερικό, στηρίζει τη φιλία και τη συνεργασία λαών και πολιτισμών. Η μουσική γέφυρα λοιπόν, που στήνεται απόψε στα Καλάβρυτα, χρωματίζει ευγενικά το θέμα της συζήτησής μας, το οποίο αφορά «Το χρέος της Μνήμης».
Ένα θέμα που τόσα χρόνια διαχειρίζονται οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης και στις δύο χώρες, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου και με πολλές διακυμάνσεις πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού. Στο ίδιο πλαίσιο, παρά τις εντάσεις που ενίοτε καταγράφονται, επιχειρείται να εξεταστεί και σε επίπεδο Πολιτείας.
Με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών, πυξίδα την διακρατική συνεργασία, αλλά πρωτίστως με σεβασμό στους θεσμούς την Δημοκρατία και την Ιστορία. Μην ξεχνάμε ότι εδώ στα Καλάβρυτα, αφετηρία μας είναι η μάνα που έμεινε πίσω με το μωρό στην αγκαλιά και αίμα στα πόδια της, στην προσπάθειά της να σύρει τον σύζυγο, αδελφό, πατέρα μέχρι τον τάφο.
Μην ξεχνάμε ότι εδώ βρίσκονται στη ζωή, άνθρωποι που είδαν να καίγεται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους.
Λαός που ξεχνά την ιστορία του, χάνεται από τον χάρτη. Συνεπώς η ψυχολογία μας δεν μας επιτρέπει να σβήσουμε τη μνήμη, αλλά να κλείσουμε τα τραύματα.Να «σκάβουμε» για την αλήθεια στο ματωμένο χώμα των Καλαβρύτων, χωρίς μίση και πάθη. Η προβολή των ιστορικών γεγονότων των Καλαβρύτων από το Ολοκαύτωμα του 43, είναι συνεχής και τεκμηριωμένη από την πλευρά των μέσων ενημέρωσης. Τα γεγονότα δε αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την τέχνη, έγιναν στίχος, τραγούδια, ταινίες, από παλιά και σύγχρονα εμπνευσμένα μυαλά.
Ανάμεσα στους δύο λαούς έχουν διακινηθεί και διατυπωθεί κατά καιρούς χιλιάδες σκέψεις. Έτσι λοιπόν, η αποψινή εκδήλωση θα αφήσει και αυτή τη δική της παρακαταθήκη".
