Η ΛΕΣΧΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ Κατω Αχαιας πραγματοποίησε προσκύνημα στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Πίροτ όπου κείτονται 358 Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες της 3ης Μεραρχίας Πατρών που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις της ΑΝΤΑΝΤ.
Κατά τον ερευνητή δημοσιογράφο Νίκολα Τσίριτς, πολλοί στρατιώτες ήταν βαριά τραυματίες όταν έφτασαν στο Πίροτ, αλλά και πολλοί προσβλήθηκαν κατά την παραμονή τους από την « ισπανική γρίπη» που θέριζε την περιοχή και μαζί με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους δεν άντεξαν και πέθαναν στο Πίροτ.
358, Αξιωματικοί και στρατιώτες δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αλλά ενταφιάστηκαν σε διάφορα νεκροταφεία της ευρύτερης περιοχής του Πίροτ.
Όλα τα οστά των Ελλήνων περισυνέλλεξε το 1923 η Κατερίνα Λεβαντή από τα Καλά Νερά του Βόλου, η οποία έφτασε εδώ το 1920, ως νύφη αφού κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε παντρευτεί τον μεγαλέμπορο από το Πίροτ, Πέταρ Στάνκοβιτς στην Ελλάδα.
Όπως η ίδια αναφέρει το 1973 λίγο πριν πεθάνει, ότι μόλις έμαθε ότι τα παλικάρια από την Ελλάδα ήταν θαμμένα σε διάφορα νεκροταφεία της περιοχής, δεν μπορούσε να ησυχάσει και με την βοήθεια των κατοίκων βρήκαν όλα τα οστά τους, τα μάζεψε και τα έθαψε στο νεκροταφείο που είναι σήμερα και το οποίο παραχωρήθηκε από τον Δήμο του Πίροτ.
Το Ελληνικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο επισημοποιήθηκε και το 1924 και την ίδια χρονιά ο δήμος του Πίροτ, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωση και την προστασία της πόλης από τους Έλληνες, παραχώρησε το νεκροταφείο στην Ελλάδα, και κήρυξε το χώρο ελληνικό έδαφος.
Το 1932, ο διάσημος γλύπτης Αντώνιος Σώχος φιλοτέχνησε στο μέσον του νεκροταφείου ένα μνημείο μεγάλων διαστάσεων, από λευκό μάρμαρο.
Το καθεστώς του Τίτου, το 1945, δεν ανεγνώρισε την παραχώρηση στην Ελλάδα. Την συντήρηση όμως του Νεκροταφείου είχε αναλάβει η Αικατερίνη Λεβαντή ή η «κυρά Κατίνα» όπως την αποκαλούσαν στο Πίροτ, μέχρι που πέθανε το 1973. Έκτοτε την συντήρηση ανέλαβε ο Γεώργιος Σουλβαντής έμπορος από την Αθήνα ο οποίος παντρεύτηκε το 1933 στο Πίροτ όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα.
Το 2004 ο Δήμαρχος Βλάνταν Βάσιτς επικύρωσε την απόφαση του 1924 και έτσι οριστικά το στρατιωτικό νεκροταφείο έγινε ελληνικό έδαφος και την συντήρηση ανέλαβε η Ελληνική Πρεσβεία και το Στρατιωτικό γραφείο στο Βελιγράδι.
«Ήταν ενα όνειρο να πραγματοποιήσουμε αυτο το προσκύνημα στους Πατρινούς ήρωες», σημειώνει ο πρόεδρος της ΛΕΜΟΚΑ Κώστας Παυλίδης.
