“Πιέστηκε γιατί έτσι έπρεπε να γίνει” είπε ο χρυσός ολυμπιονίκης στους κρίκους. Έπαιζε μέσα στην έδρα του χρυσού ολυμπιονίκη του Λονδίνου και έκανε μια προσπάθεια που ανάγκασε τους κριτές να του δώσουν 16.000 βαθμούς.
Μια επίδοση... τεράστια, ειδικά ΑΝ αναλογιστεί κανείς ότι έγινε σε τελικό ολυμπιακών αγώνων, μια επίδοση για την οποία ο ίδιος λέει πως “είναι η υψηλότερη βαθμολογία που μπορεί να μπει σε αυτό το όργανο”...
Το είδε ο Βραζιλιάνος αντίπαλός του, αγωνιζόταν μετά από εκείνον και φαίνεται ότι του... κόπηκαν τα χέρια και τα πόδια...
Ο Λευτέρης Πετρούνιας μπήκε στον τελικό, αγωνίστηκε πρώτος και έδειξε με τη... μια ποιος ήταν το... αφεντικό.
Πως το έκανε; Με 17 χρόνια σκληρής δουλειάς, με τεράστια θέληση και πείσμα και χάρη στον μοναδικά δυνατό του χαρακτήρα. Μιλώντας στο “NouPou” είχε περιγράψει τι σκέφτεται και πως λειτουργεί για να προετοιμαστεί ψυχολογικά πριν τον αγώνα:.
“Μόνο ενθαρρυντικές κουβέντες προς τον εαυτό μου. Οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό μου και το τεράστιο βάρος είναι μέχρι τη στιγμή που θα ανέβω στους κρίκους. Δεν είναι το σχεδόν ένα λεπτό που είμαι πάνω στους κρίκους. Είναι η στιγμή που μαθαίνω ότι είμαι στον τελικό και έχω μία εβδομάδα μπροστά μου μέχρι να πάω να διεκδικήσω αυτό που είναι ο στόχος μου. Μάλιστα την ημέρα των αγώνων οι ώρες από τη στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι τον αγώνα περνάνε σαν μήνας. Και όλη η εβδομάδα της τελικής προετοιμασίας είναι σαν ένας ολόκληρος χρόνος.
Σκέφτομαι συνέχεια κάτι που είχα διαβάσει στο βιβλίο «Ο δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή» του Νταν Μίλμαν που ρωτάει σε ένα σημείο «τι ώρα είναι ;» και απαντάει «η ώρα είναι τώρα. Ώρα μηδέν». Αυτό κάνω και εγώ λέω τέλος οι σκέψεις τώρα πρέπει να δείξεις το καλύτερο που έχεις κάνει. Μόνο για να ηρεμήσω πριν βγω σκέφτομαι καμία παραλία με φοίνικες. Εικόνες που με ηρεμούν. Κλείνω τα μάτια και ξεφεύγω.”
Είναι ο κορυφαίος αθλητής αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Δυο φορές στο παρελθόν έχει συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη βαθμολογία παγκοσμίως και τα χρυσά σε διεθνή μίτινγκ και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα δεν έρχονται τυχαία.
Είναι ένας αθλητής που ΑΝ ακόμη δεν το έχει κάνει θα περάσει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος.
Ήδη έχει τη δική του άσκηση, τον σταυρό με το όνομά του.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή ομοσπονδία έσπευσε να πανηγυρίσει! Ναι, το έκανε γράφει το twitter καθώς ο Πετρούνιας άφησε πίσω του Βραζιλιάνο και Κινέζο, Αμερική και Ασία δηλαδή...
Έτσι είναι, η Μοίρα το είχε γράψει...
Αυτό το παιδί όταν στα πέντε του χρόνια στη Νέα Σμύρνη είχε κρεμαστεί από το μπαλκόνι, χωρίς χέρια με το σαγόνι και φώναζε τη μητέρα του να πάει να τον... καμαρώσει!Η μητέρα του τον είδε και λίγο έλειψε να... μείνει. Όπως λέει ο ίδιος τώρα δεν ήταν και πολύ ψηλά... στον πρώτο όροφο ήταν! Έχει κάνει όμως κι άλλα! Έχει μια φωτογραφία που κάνει κατακόρυφο στον 7ο όροφο...
Αφού δεν έπαθε τίποτε, μόνο στην κορυφή θα μπορούσε να φτάσει.
Από πέντε χρόνων σαν στρατιωτάκι, όπως λέει ο ίδιος, δούλευε πέντε ώρες την ημέρα στο γυμναστήριο.
Έκανε την επανάστασή του, τα παράτησε για μια τριετία. Σαν όλα τα παιδιά ήθελε να βγει, να παίξει, να μεθύσει... Αλλά γύρισε πίσω. Κάποιοι προπονητές δεν τον ήθελαν, έλεγαν ότι έμεινε πίσω ότι πρέπει να τα παρατήσει. Ο Δημήτρης Ράφτης όμως τον πίστεψε και μαζί έφτασαν στην κορυφή.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας έκανε το σταυρό του, φίλησε τα δυο του χέρια με τα γούρια του, το κομποσκοίνι και το σταυρό και ανέβηκε... πέταξε για σχεδόν ένα λεπτό και ύστερα... καρφώθηκε στην πρώτη θέση μένοντας στην ιστορία του αθληματος, των Ολυμπιακών Αγώνων και της Ελλάδας.
