Ο κ. Στέργιος Πιτσιόρλας, 61 ετών, νομικός, με γόνιμη επαγγελματική δραστηριότητα και γνώση, καλείται να επιτελέσει ένα πολύ σοβαρό έργο εν μέσω πολιτικών και ιδεολογικών υφάλων, που κάθε άλλο παρά ακίνδυνοι είναι. Στην Ελλάδα οι ιδιωτικοποιήσεις καθυστερούν απελπιστικά, όπως και το Υπερταμείο, που ήδη θα έπρεπε να λειτουργεί. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει για τον απλό λόγο ότι μέσα στην κυβέρνηση παίζονται γελοία παιχνίδια, από ανεπαρκέστατους ανθρώπους, οι οποίοι είναι όμηροι ενός εξαιρετικά αντιδραστικού και καθυστερημένου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Αυτού μίας παλαιολιθικής αριστεράς, που κάποια στιγμή θα καταρρεύσει λόγω ακινησίας.
Εξαίρεση στο τοπίο αυτό αποτελεί ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, που βλέπει μεν την πραγματικότητα, ωστόσο δεν είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της –η αντιμετώπιση των οποίων, όμως, επείγει.
«Λύσεις με συνθήματα του παρελθόντος δεν μπορούν να υπάρξουν», είπε σε συνέντευξή του στον Αντώνη Παπαγιαννίδη ο κ. Στέργιος Πιτσιόρλας, μιλώντας στην Οικονομική Επιθεώρηση της εκδότριας Αλεξάνδρας Βοβολίνη. Για να προσθέσει ότι «η ιδέα για την δημιουργία ενός Ταμείου για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου είναι αφ’ εαυτής σωστή». Το Ταμείο αυτό, όπως και το Υπερταμείο που προτείνουν οι δανειστές, θα μπορούσαν να γίνουν σοβαρό αναπτυξιακό και επενδυτικό εργαλείο, αν κάποιοι καταλάβαιναν τί τούς γίνεται.
«Κάνω την εξής παρομοίωση», λέει ο κ. Στ. Πιτσιόρλας. «Αν κάποιος οικογενειάρχης βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση, ποια είναι η πρώτη σκέψη που θα κάνει; Θα πάει ίσως να δανειστεί, αλλά αυτό πόσο θα τον πάει; Η σοβαρή σκέψη που θα κάνει θα είναι πόσο μπορεί να αξιοποιήσει όποιο περιουσιακό στοιχείο έχει, ώστε να βγει από την δύσκολη κατάστασή του. Μού άφησε ο πατέρας μου ένα σπίτι, κάτι στο χωριό, ένα χωράφι. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο –για όλα τα πολιτικά κόμματα– να κάτσουμε και να σκεφθούμε πώς θα αξιοποιήσουμε την δημόσια περιουσία, πάντως την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου. Πιστέψτε με, αν μιλήσουμε συγκεκριμένα θα δούμε ότι θα συμφωνήσουμε όλοι. Έχουμε εδώ παρακάτω ένα πελώριο ξενοδοχείο, στο κέντρο της Αθήνας. Δεν γίνεται να μένει επί μία δεκαετία κλειστό! Ανήκει στο Δημόσιο, είναι περιουσία μας. Και τέτοια, ξέρετε, υπάρχουν πάρα πολλά. Ξεκινώ από τα ανώδυνα, που θα έπρεπε να ήταν και αυτονόητα. Ένα κράτος που έχει μία πολύ μεγάλη περιουσία, την αφήνει στην μπάντα».
Αυτό συμβαίνει διότι, όπως αναγνωρίζει ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, «ο κρατισμός είναι διακομματική ιδεολογία στην χώρα μας» και, βέβαια, αυτός την έφερε στα σημερινά της μαύρα χάλια –τα οποία, το φθινόπωρο, ίσως γίνουν κατάμαυρα…
